.. Baker_s Journey (36) : The Power of Now ..
-1-
.
ช่วงนี้เรียกว่า เป็นช่วงเวลาที่ “ยุ่งยากใจ” ก็ว่าได้
ไม่รู้ว่าชีวิตคนอื่นเป็นอย่างไร แต่สำหรับฉันแล้วเรียกว่ายาก มีบทเรียนเข้ามาทดสอบเป็นระยะๆ และต้องตั้งสติให้ดี เพื่อให้ผ่านมันไปได้ อือ!! เพิ่งผ่านปีใหม่ได้ไม่เท่าไรนี่นา ปีใหม่เป็นช่วงเวลาที่ทุกคนดูเหมือนจะมีสุข ลืมทุกข์ไปชั่วขณะ ทุกข์เอาไว้ข้างหลัง สุขเอาไว้ข้างหน้า ชั่วครู่ชั่วยามก็ยังดี –หลายคนคิดแบบนี้
ทุกข์ของการเป็นแม่ค้า ทุกข์ของคนค้าขาย …อะไร คือทุกข์นั้น คำตอบมีเยอะแยะ สารพัดจะตอบ แต่ฉันว่า สิ่งที่น่าคิดกว่า คือทำอย่างไรที่จะทำให้การค้าขายของเรา “ยั่งยืน” ไม่ใช่แค่พัดวูบๆไหวๆ พลิ้วไปพลิ้วมาเหมือนสายลม เห็นใครทำอะไรก็ทำ เห็นใครไปทางไหน ก็ไป
-2-
-3-
…
สองสามวันก่อน มีลูกค้ากลุ่มเล็ก มานั่งในร้านของเรา ลูกค้าประจำค่ะ ล้อเล่นกันไปเรื่อย คุยกับเราไปด้วย ในระหว่างสนทนากันนั้น ก็ตั้งข้อสังเกตการทำงานของเรา และพูดกันว่า “งานที่ผู้หญิงแทบทุกคนใฝ่ฝัน(ร้านเค้ก) ดูสิ วุ่นวายมั้ย ยังอยากจะทำรึเปล่าเนี่ย?” ฉันฟังก็ได้แต่ยิ้มๆ นั่นสิ …คงเป็นงานที่ทุกคนใฝ่ฝันจริงๆ
หลายวันก่อนเหมือนกัน ระหว่างที่อ่านหนังสือนิตยสาร มีคอลัมน์สอนทำเค้กง่ายๆ คนสอนหน้าแฉล้มเชียว อุปกรณ์ก็สวยงามเชียว ยิ้มแฉ่งให้ช่างภาพเก็บภาพ ในแต่ละช็อต ดูมันสวยงามจริงๆ ต่างกับการทำก๋วยเตี๋ยวหรือตำส้มตำจริงๆ
-4-
-5-
ฉันหันมามองตัวเอง (ฮ่า) ทำไมเราโทรมอย่างนี้ โดยเฉพาะเวลาทำเค้ก ตอนกลางคืน ยิ่งตอนที่อยู่หน้า เตาร้อนๆ เค้กนี่สุกแล้ว อีกตัวก็กำลังทำอยู่ ตีแป้งทิ้งไว้ นาฬิกาจับเวลาสั่งเสียงเรียก นั่นก็ต้องทำหน้าเค้กอีก โถตียังไม่ได้ล้าง ฯลฯ ยังค่ะ นี่แค่การทำเค้ก สถานที่ที่ต้องดูแลอีกล่ะ กวาดเช็ดถู ตามตู้ตามพื้น ห้องน้ำที่ลูกค้าใช้ก็ต้องล้างต้องเช็ดกันเอง – ในหนังสือนิตยสารหรือในซีรีย์ ไม่มีภาพพวกนี้ออกมาให้เห็นนี่นา
..
ฉันเองถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มคนประเภท Perfectionism ค่ะ ดังนั้น ทุกอย่าง ต้องสมบูรณ์แบบ สิ่งที่ใส่ลงไปในเค้ก หน้าตาเค้ก หรือไม่ก็สิ่งที่บริการลูกค้า เช่นหนังสือ นิตยสาร แล้วสมัยนี้ ก็เล่มละประมาณ 100 บาท แต่ละเดือน ก็หลายเล่ม อดไม่ได้ค่ะ เราชอบคิดแทนลูกค้า เพราะเราเป็นคนที่ขาดหนังสือกันไม่ได้ ดังนั้นร้านเราก็ขาดหนังสือไม่ได้เช่นกัน วันก่อนก็ไปหาผ้ามาทำปลอกหมอนชุดใหม่ เลือกลายเอง หาสีซิปเอง (มีอะไรที่ “เองๆ” อีกก็เยอะนะ) สิ่งพวกนี้เราก็ต้องหามาให้ลูกค้านั่งอ่านแล้วรู้สึกมีความสุข ภาพถ่าย ฉันก็ต้องทำเองเพื่อนำเสนอสินค้า หรือไม่ก็หนังสือตำราต่างๆ หามาเพื่อจะเปิดหูเปิดตาตัวเอง…
-6-
-7-
-8-
ความเป็นมนุษย์ปกติของคนอื่นอาจไม่เหมือนฉัน ฉันเองไม่ชอบที่จะไปขออะไรจากใคร การจะได้มาซึ่งอะไรก็ตาม ฉันจะหาด้วยตนเองก่อน ทำอะไรดูจะยากกว่าคนอื่นเสมอ (บางทีฉันก็งงว่า ทำไมคนอื่นเขาทำอะไรดูง่ายน้อ แค่ขอก็ได้แล้วเหรอ) แต่นั่นมันเป็นการฝึกฝนตัวเราเอง ผลลัพธ์ มันก็ต่างกันแน่นอน
…
ย้อนกลับไปสู่เรื่องของความฝัน – ฝันของคุณคืออะไร ฝันของฉันคืออะไร การมีร้านแบบนี้เป็นฝันของใครหลายๆคน แต่ย้อนกลับมาถามตัวเอง ว่ามันใช่การเดินตามความฝันใช่หรือไม่ เมื่อเช้าฉันนั่งนึก เมื่อก่อน ฉันฝันอยากทำร้านดอกไม้ เวลาจัดดอกไม้ มันรู้สึกสงบ มีสมาธิ สติสตังค์ที่กระเจิดกระเจิง จะมาอยู่ที่ดอกไม้ที่กำลังจัด แต่ฝันนั้นก็ไม่มีโอกาสกลายเป็นความจริง แล้วถามต่อว่า ฉันอยากเดินตามฝันนั้นอีกหรือไม่
-9-
-10-
-11-
เวลาเปลี่ยน ความคิดเปลี่ยน ….ฉันว่าบางที มนุษย์เรา ไม่จำเป็นต้องทำให้ฝันเป็นจริงหรอก เพราะสิ่งที่ดีที่สุดคือ ทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้ดีเลิศ เท่านั้น มันก็คงจะเพียงพอสำหรับ ช่วงชีวิต ที่เกิดมา แล้วมั้ง เขาเรียกว่า THE POWER OF NOW ใช่มั้ยคะ
ส่วนเรื่องที่บอกว่า ‘ยุ่งยากใจ’ …ฉันก็คงต้องเผชิญมัน และสู้กับมันต่อไป เท่านั้นเอง
January 31st, 2013 at 6:33 pm
Thanks for the efforts you have made in writing this script. I am hoping the various great works from you next time as well
July 20th, 2012 at 6:42 pm
Wow! I really appreciate the thought that you put into this article. This topic has been something I have been looking into for a few hours and your post is one of the best I have read.
June 20th, 2012 at 5:50 pm
I have found this article very exciting. Do you have any others on this topic? I am also sending it to my friend to enjoy your writing style. Thanks
April 14th, 2012 at 12:00 pm
ขอความสุข และทุกสรรพสิ่งดีงาม แด่ ท่าน xanax …
และประเทศชาติของเรา
สุขสันต์สงกรานต์ 2555
:)))
March 7th, 2012 at 8:36 pm
ท่านจัน
ขอบคุณ..ขอบคุณ
: )
February 17th, 2012 at 6:19 pm
ไม่เปนไร มิได้ ขอรับ กราป๋ม
ท่านจันนามนี้ที่ผมชอบ เพราะมีสหายเมื่อครั้งยังบวชเรียน มีนามว่า ท่านจัน เมื่อได้ยินนามครั้งแรก รู้สึกได้ถึงความสะอาด นวลตา บริสุทธิ์ จึงชมชอบ ยืมนำมาใช้ ถึงทุกวันนี้…
February 17th, 2012 at 2:58 pm
เหรอท่าน นึกว่าคนเดียวกัน งั้นก็ขออภัยด้วย
February 17th, 2012 at 1:38 pm
มีป่วนด้วยเหรอ ถ้ามีไม่น่าใช่ข้าบเจ้านา ก่อนนี้โพสไม่น่าเกิน 3-4 ข้อความนะอั้บ ท่านจัน ชื่อโหลรึนี่….
February 17th, 2012 at 9:45 am
สวัสดีค่ะท่านจัน
เห็รชื่อท่านจัน เราก็หัวเราะแล้ว เพราะ เมื่อก่อนชอบมาป่วนบล้อกเรา จนเราต้องลบคอมเมนต์ 55555 แต่ช่วงหลังท่านจันมาดีนี่เนอะ ไม่ป่วนเราแล้ว ขอบคุณที่เข้ามาให้กำลังใจนะคะ
ป.ล.แบบว่า เซอร์ไพรซ์ด้วย เพราะไม่เห็นท่าน นานมากจริงๆ สมัยดีน้อ?
February 17th, 2012 at 9:44 am
คุณ ana สวัสดีค่ะ
ช่วงวาเลนไทน์ ไม่เท่าไรนะคะ อาจเป็นเพราะกลุ่มลูกค้า เป็นวัยผู็ใหญ่ (อายุ 25 อัพ เยอะ มีเด็กๆ ไม่เยอะค่ะ)
ขอบคุณค่ะ มีความสุขมากๆนะคะ
February 17th, 2012 at 2:15 am
ไม่ได้เข้ามานานมากกกกกกกก คิดถึงเวบไซท์ คิดถึงคนเขียน คิดถึงความรู้สึกของคนเขียน คิดถึงบรรยากาศของผู้แต่งแต้ม คิดถึงคนเลือกเพลง ถ้าไม่เกรงใจหลายๆคน อยากจะหอมสักฟอด เฮ้อ.. พร่ำพรรณา เพียงจะบอกว่าคิดถึง ทั้งหมดในตัวตนของคุณ…เมย์
ท่านจัน
February 16th, 2012 at 1:46 pm
เค้กวาเลนไทม์ของคุณเมย์ต้องขายดีมากแน่เรย
สุขสันต์วันวาเลนไทม์ย้อนหลังนะคะ
:)))
February 13th, 2012 at 7:06 pm
ขอบคุณค่ะคุณnokhasee
ดอกไม้สวยจัง
: )
February 13th, 2012 at 4:11 pm
สวัสดีค่ะพี่เลดี้
ฟังเพลงแบบนี้ เย็นดีนะคะ เหมาะกับอากาศร้อนๆ แหะ แหะ
ขอบคุณที่พี่แวะมาเยี่ยมค่ะ พี่เลดี้ สบายดีมั้ยคะ
February 13th, 2012 at 3:32 pm
พี่รุ่ง เปล่าซะหน่อย สวยขนาดนี้ ไม่ใช่บ้านเมย์หรอก
เป็นสถานที่ท่องเที่ยวประจำจังหวัดไปแล้วค่ะ ทั้งสองที่ (ถ้าได้ดูละคร รอยไหม นี่แหละๆๆๆ ที่ที่เค้าถ่ายละคร
February 13th, 2012 at 3:05 pm
February 13th, 2012 at 1:11 am
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ แฝงไว้กับข้อคิด
กับเพลงไทยเดิมที่นาน ๆ ทีจะได้ยินนนนน
ถ้าทุกข์นัก ก้ออยู่กับทุกข์นั้นให้ได้
และทำอะไรก็ได้ที่ออกมาแล้วพอใจ นั่นคือพอเพียงสำหรับคนบางคน
บางที ไม่ต้องถึงกัีบสุดเริด งามหรู
ก็อยู่ได้อย่างมีความสุข..
คิดถึงคุณเมย์เสมอค่ะ
February 12th, 2012 at 6:39 pm
เห็นภาพข้างบน นึกว่าบ้านของเมย์ ?
February 12th, 2012 at 3:37 pm
สวัสดีค่ะคุณเค้ก
ดีใจจังที่ทำให้คุณเค้กยิ้มได้
อ่านต่อไปเรื่อยๆนะคะ ถ้ายังไม่เบื่อ
แหะ แหะ
ขอบคุณมากค่า
February 12th, 2012 at 3:36 pm
สวัสดีค่ะคุณloongchat
ทุกคนเป็นเช่นนั้น -เนาะ
ขอบคุณค่า
: )
February 12th, 2012 at 3:35 pm
สวัสดีพี่นิด -Athenaz
ขอบคุณค่ะพี่ ดอกไม้ หัวใจสวยๆ …ตอนนี้ เข้มแข็งค่ะ (แต่มีบางขณะที่ ท้อแท้เหมือนกันนะคะ แต่แป๊บเดียวก็ กลับมาุฮึดได้อีกแล้ว แบบว่าอึด อิอิ – มีความสุขค่ะ และอยู่กับปัจจุบันขณะ ไม่ไหวเอนไปกับอะไรมากมายเท่าไร- ตั้งทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้ดีที่สุด)
มีคนบอกว่า The Power of Now โยงไปถึงเรื่อง นิพพาน แต่เมย์ไม่ถึงขนาดนั้นค่ะ เอาเป็นว่ามีความสุขกับสิ่งที่มีอยู่ เป็นอยู่
พี่ Athenaz เป็นไงบ้าง มีโครงการจะมาเที่ยวแพร่ อีกบ้างมั้ยคะ …ยังระลึกถึงทุกท่าน ที่ร่วมทางกับพี่ Athenaz มาเยี่ยมที่ร้าน เมื่อครั้งก่อนค่ะ
February 12th, 2012 at 3:30 pm
February 12th, 2012 at 3:29 pm
สวัสดีค่ะท่านบัวธรรม
เก่งกาจในเรื่องการแต่งโคลงกลอนมากเลยนะคะท่าน
ขอบคุณๆๆๆ
อันนี้เป็นภาพส่วนหนึ่งของแพร่นะคะ เอาภาพมาฝาก -งามๆ : )
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจนะคะ
February 12th, 2012 at 3:13 pm
สวัสดีค่ะคุณขวัญสาวระยองแฟนคลับคุณเมย์
อดทนๆๆๆ ต้องท่องไว้ค่ะ
จริงๆ เมย์เอง ไม่รู้ว่าเป็นคนอดทนมากน้อยขนาดไหน แต่เรื่อง’ความมุ่งมั่น’ จะเต็มร้อยค่ะ ทำงานอะไร จะมุ่งมั่นมากๆ (บางทีคนอื่นเขาอาจจะมองเราว่า ดันทุรัง ก็ว่าได้ อิอิ) ความดันทุรังสูง
ขอบคุณคุณขวัญมาก เข้ามาเยี่ยมตลอดเลยค่ะ สักวันเราคงได้เจอกันเนอะ
: )
ป.ล.สู้ๆ ในงานของตัวเอง ณ ปัจจุบันด้วยนะคะ
February 12th, 2012 at 3:11 pm
สวัสดีค่ะน้านู
ขอบคุณๆ
วันนี้น้านู หัวใจโตเหรอ อิอิ
February 11th, 2012 at 1:33 pm
อะไรที่ทำด้วยตัวเอง มักมีความสุขนะคะ
อ่านทีไร ก็นั่งยิ้ม ด้วยตัวอักษร แต่ละตัว
ที่คุณเมย์ได้ถ่ายทอดมา
ไม่ว่าจะบ่น หรือเล่าให้ฟัง
นั่งอ่านไป ก็ยิ้มไป
February 11th, 2012 at 12:46 pm
สวัสดีครับ
มาให้กำลังใจครับ
คุณมีสิทธิ์ฝัน
คุณมีสิทธิ์ทำ
ชีวิตเป็นของคุณเอง
February 11th, 2012 at 12:02 pm
A reward of hard work is always with you deep inside :))
True or not ka ?
xxx
February 11th, 2012 at 12:01 pm
True ka May..
The power of now, or ortherwise,
It now or never !!
I love your concept and criticize yourself .. then you will really know where u r..
miss na ka May
xxx
February 11th, 2012 at 10:52 am
ฝันข้าพเจ้า อยากจะไปเที่ยว และ อยู่เมืองแพร่ สักหลายๆเพลา ขอรับ
ฮาฮาฮาฮาฮา……
๐ เมืองแพร่พร้อม ล้อมรอบ ขอบเขตขัณฑ์
แมกไม้พรรณ ภูงาม ธารน้ำใส
ผู้คนภักดิ์ รักสงบ อบอุ่นใจ
อยากจะไป เที่ยวแพร่ แท้เทียวจัง
๐ ดุจสวรรค์ สรรค์มา พาสุขสม
ใครได้ชม พร่ำเพ้อ ละเมอหวัง
เมืองแพร่แล สล้าง ทั้งเวียงวัง
ชีวิตยัง พลังเรือง เมืองแพร่ปอง
๐ สัญญาใจ ไว้มั่น สักวันไหน
มุ่งหน้าไป พักแพร่ แลฉลอง
ร้านเพลงชาติ กาแฟ คนแคร์ครอง
จิตจดจอง เค้กลองลิ้ม คงยิ้มยาว
February 10th, 2012 at 9:33 pm
ชอบอ่านส่งที่คุณเมย์เขียนค่ะ รู้สึกความคิดไม่เหมือนคนทั่วไป คนที่จะประสบความสำเร็จมักเข้มแข็งในความคิดของตน ล้าก็บ่นมานะค่ะ ยินดีรับฟัง และเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
ปล. แฟนคลับคุณเมย์ก็มีเรื่องยุ่งยากใจเหมือนกัน 555 แต่ต้องสู้ต่อไปเพื่อปากท้องค่ะ 555
February 10th, 2012 at 7:09 pm
มีความรักมาให้ มีดอกอะไรมาฝากจ่ะ
February 10th, 2012 at 4:43 pm
สวัสดีค่ะคุณnokhasee
อดไม่ได้จริงๆค่ะ กับหนังสือ 555 จนกระทั่งผูกติด และพนักงานร้านหนังสือจะโทรมาบอกเวลาหนังสือมาแล้ว (มีคนถามว่า ทำไมไม่สมัครสมาชิก – ตอบว่า ชอบไปร้านหนังสือมากกว่าที่จะให้หนังสือถูกส่งมาที่บ้าน 555) หลายคนชอบอ่านหนังสือ สังเกตได้จากการนั่งอ่านเพลิน >>> เห็นแล้วรู้สึกดีมากๆเลยค่ะ
สำหรับการทำอะไรเอง ..สุขทวีคูณ และภาคภูมิใจแน่นอน แต่กลุ้มใจ เวลาคนที่ไม่ทำอะไรเอง ไม่หาเองค้นเอง และแบมือขอตลอดน่ะค่ะ (เลยต้องบ่น แหะ แหะ)
February 10th, 2012 at 4:36 pm
ถูกใจจังเลยค่ะ เข้าไปในร้านแล้วเห็นหนังสือที่น่าอ่านมากมาย
สำหรับนกแล้วมันเหมือนเป็นมนต์ที่ดึงดูดให้เราต้องก้าวเท้าเข้าไปรอบสอง..
และต่ออีกหลายๆๆๆๆรอบแน่นอนค่ะ
ทำอะไร “เอง” นี่มันก็ทำให้เหนื่อยก็จริง
แต่ก็ความสุขทวีคูณใช่มั๊ยคะ..
นกว่าดีกว่าหลาย ๆ ครั้งที่ให้คนอื่นทำให้แต่ต้องนั่งทำใจและบ่นไปอีกนานนะคะ เนาะๆ^_^
February 10th, 2012 at 4:12 pm
สวัสดีค่ะพี่ Sept.
บ่นเป็นแม่ค้า 5555 เห็นแต่บ่นเป็นหมีกินผึ้ง (จริงๆขี้บ่นน้อ เลยเขียน ได้สารพดเรื่อง)
วันอาทิตย์ที่ผ่านมา มีลูกค้า บอกแบนี้เหมือนกัน เรื่องที่มีเอกลักษณ์ของตัวเอง (มากๆ) เหมือนที่พี่ Sept บอกว่า ให้ก้าวต่อไปในแบบฉบับของตัวเอง
ขอบคุณค่ะพี่ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้
: )
February 10th, 2012 at 4:05 pm
วันนี้น้องเมย์บ่นเป็นแม่ค้าเชียว
แต่ก็บ่นอย่างมีความสุขนะ ^^
น้องเมย์อาจไม่รู้ตัว…
น้องเมย์ในวันนี้ต่างจากน้องเมย์เมื่อหลายปีก่อน
..จุดยืนน้องดีกว่าเดิม
..น้องมีความสุขมากกว่าเดิม(อันนี้ดูจากผลงานทุกชิ้นคะ)
ขอน้องสาวก้าวต่อไปในแบบของน้องเนี่ยะเรยนะคะ
แล้วอีกหน่อย พวกเราอาจได้เห็นเครื่องบินเมืองแป้ต้องรับส่งเค้กน้องเมย์ไปส่งทั่วประเทศค่ะ … ถึงวันนั้น … โอ้โห เมืองแป้จะดังแบบยั้งไม่อยู่กันล่ะทีนี้ (แย่แน่ๆพวกรักสงบทั้งหลาย ฮา)