.

สนามโอลด์ แทรฟฟอร์ด

สนามที่เป็นเหมือน เธียเตอร์ ออฟ ดรีม หรือโรงละครแห่งฟุตบอล

เพราะเมื่อนักเตะทีมแมนฯยูลงสนาม มีแต่ความร้าวใจ และสะใจผู้ชม

..

ในฐานะแฟนปีศาจแดงเหนียวแน่นมาเนิ่นนาน และไม่เคยปันใจให้ทีมใด

เพียงครั้งหนึง ถ้าได้ไปขอบสนามฟุตบอลทีมโปรด

ก็จะไม่ยอมทิ้งโอกาสที่จะเอามือไปสัมผัสสนามหญ้าสนามบอลทีมรัก

แม้นักฟุตบอลคนโปรดจะโด่งดังได้ดิบได้ดีย้ายไปเจ๋งที่ทีมอื่น

แต่ความเป็นทีมเวิร์คของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดก็ยังครองใจไม่เสื่อมคลาย

ง

ง

ขึ้นรถไฟไปกันเลย

ถนนในเมืองแมนเชสเตอร์ แต่ชื่อลิเวอร์พูล

ดอกพริมโรสสดใส หลังฝนตก

 

ขึ้นรถราง..เมโทรลิ้งค์ไปสองป้ายจากในเมือง

เดินตรงไปอีกหนึ่งกิโล จิ๊บๆค่ะ อิอิ

เกือบถึงหน้าสนามแล้ว อีกห้าก้าว

ใหญ่ อลังการ

.

รูปปั้นคนดัง

ยอร์จ เบส

บ็อบบี้ ชาร์ลตัน

เดนิส ลอว์

พื้นปูด้วยชื่อนักฟุตบอล

ซื้อตั๋ว จะมีไกด์พาชมความเป็นแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดทุกครึ่งชั่วโมง

ป้ายแขวนคอ

ขึ้นบันไดไปจะเจอ museum และ red cafe’

ชมภายใน museum

.

ชไมเคิลยืนหูขาดอยู่ในตู้

.

โอ คนนี้ขอกรี๊ด..

สามถ้วยสวยงาม

..ถ้า ห้าถ้วยคงสวยกว่า..

แวะจิบเบียร์ ดื่มกาแฟ เลือกเก้าอี้ที่ชอบ

ไปห้องแต่งตัวนักฟุตบอลกัน

น้องผีจูเนียร์คนนี้ชอบไรอัน กิ๊ก มากๆ ได้แต่จับจองถ่ายรูปกะเสื้อของกิ๊ก

คุณแม่บอกให้ถอยให้คนอื่นถ่ายบ้าง

เลยไปนั่งกะเสื้อรูนี่ย์

ก็แหม ถ่ายรูปกะเสื้อไรอัน กิ๊ก จนเสื้อจะเปื่อย ต้องให้คนอื่นถ่ายมั่งนะหนูนะ

.

.

.

 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ถ่ายรูปกะสนามอย่างมีความสุข

ถ้าได้ถ่ายกะนักฟุตบอล มันจะสุขขนาดไหนเนี่ยยยย

ผีญี่ปุ่น

แล้วอีตาไกด์ก็มาปล่อยเราในห้องขายของ

ร้านฟิชแอนด์ชิป ข้างโอลด์ แทรฟฟอร์ด

น่านั่งที่สุด

เรานั่งข้างพี่เบคแหละ

.