ปกติคนเราส่วนใหญ่มักพักผ่อนคลายอารมณ์ด้วยการปล่อยให้เสียงดนตรีล่องลอยมากระทบโสต
หากวันนี้เรามาแปลกสักหน่อย…ชวนฟังเสียงดนตรีด้วยตาที่ไม่ใช่แฟนของยาย สักเพลง
ดูทีว่าท่านจะสามารถไหม
หรืออีกนัย…ท่านจะยังคงมีเสียงดนตรีก้องอยู่ในหัวใจเหลือกันอยู่อีกสักกี่มากน้อย เมื่อต้องหมกมุ่นอยู่กับหน้าที่การงาน(ที่หนักหนา)ทุกวัน
ก่อนอื่นควรเตรียมตัวด้วยการทำใจให้ว่าง นิ่ง ก่อนสักนิด
เสร็จแล้วเริ่มเลย…ดังนี้
.
เสียงเพลงที่เจ้าคุณพ่อบรรเลงระนาดทำให้พลอยเศร้าใจในชั้นแรก เพราะดูเหมือนจะเป็นคำพรรณนาถึงความหลังที่ผ่านไปแล้วอย่างไม่มีวันจะคืนมาอีก ถ้อยคำที่เจ้าคุณพ่อพูดด้วยดนตรีนั้นเต็มไปด้วยความสงสัยเคลือบแคลงใจ บางตอนก็มีเพ้อแล้วรำพันถึงความหลัง พลอยเริ่มรู้สึกตื้นตันในอก มีก้อนแข็งมาจุกที่คอหอย น้ำตาอุ่นๆเริ่มจับที่ขอบตาทั้งสองข้าง แต่แล้วเจ้าคุณพ่อก็เปลี่ยนจังหวะเร็วขึ้น ความเคลือบแคลงสงสัยและความทุกข์โศกทรมานใจค่อยคลายลง ความรื่นเริงเข้ามาแทนที่
จังหวะระนาดนั้นเร็วขึ้นอีก กลายเป็นเสียงคนวิ่งเล่น คนหัวเราะ เสียงนกร้อง แดดออกยามเช้า ดอกไม้บาน ไม้ระนาดที่เจ้าคุณพ่อเหวี่ยงไปมาโดยเร็วตามลูกระนาด กระทบแสงไฟเหมือนผีเสื้อสองตัวบินไปเกาะที่ดอกไม้ ดอกโน้นบ้าง ดอกนี้บ้าง เร็วขึ้นอีก เสียงฉิ่งเสียงฉาบเสียงกลองแขกดังเร้าใจ เจ้าคุณพ่อเปิดเผยให้เห็นความสนุกในชีวิต ความขบขันความรื่นเริงของคนที่ปราศจากทุกข์ น้ำตาของพลอยแห้งหายไปโดยไม่รู้ตัว นั่่งยิ้ม มองเจ้าคุณพ่ออย่างตาไม่กะพริบ หัวใจเต้นแรงเข้าจังหวะของเพลง
ทุกคนที่นั่งนิ่งอยู่นิ่งฟังเหมือนถูกสะกด ไม่มีใครพูดจากับใคร ที่สูบบุหรี่ก็นั่งถือบุหรี่ปล่อยให้ไหม้ไปเอง ที่นั่งเคี้ยวหมากก็หยุดเคี้ยว นั่งอมหมากอยู่ในปากจนจืด แม่ชั้นนั่งอยู่ใกล้ๆกับแม่พลอยหายใจถี่และแรงจนได้ยิน ช้อย พี่เนื่อง และพ่อเพิ่ม นั่งตัวแข็งเลิกพูดจาซุบซิบกัน คุณสายค่อยๆย่องออกมาจากในเรือนมานั่งลงใกล้ๆแม่ชั้นแล้วกระซิบว่า “ฉันนึกแล้วไม่มีผิด ไม่มีใครตีได้อย่างนี้อีกแล้ว ได้ยินที่ไหนเป็นจำได้ดีทีเดียว”
พลอยเหลือบไปดูทางหลังเรือน ข้างๆลับแลตามประตูทุกช่อง แสงโคมกระทบดวงตาทุกคู่ พวกคนในบ้านและคนมาช่วยงานเลิกทำงานชั่วคราวเมื่อได้เสียงระนาดอย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน
เจ้าคุณพ่อเปลี่ยนจังหวะไปอีก ต่อไปเป็นการล้อหลอกระหว่างเจ้าคุณพ่อกับคุณหลวง เจ้าคุณพ่อเป็นคนหนี คุณหลวงเป็นคนไล่ เจ้าคุณพ่อเหลียวไปดูคุณหลวงแล้วยิ้มด้วย คุณหลวงก็ส่ายหน้าหัวเราะส่วนมือก็ตีฆ้องวงตาม เจ้าคุณพ่อตีระนาดหนีต่อไปแล้วก็หยุด ปล่อยให้คุณหลวงตีฆ้องวงตามจนทัน แล้วเจ้าคุณพ่อก็หนีต่อไปอีก จนในที่สุดคนทั้งสองก้มหน้าตีอย่างเร็วปล่อยลูกหมดไปจนจบเพลง เมื่อจบแล้วเจ้าคุณพ่อก็วางไม้ระนาด ยกมือขึ้นไหว้ครูอีกที แล้วก็หัวเราะ
ทุกคนในวงปี่พาทย์ก้มตัวลงกราบพร้อมกัน เป็นการเคารพในฝีมือของเจ้าคุณพ่อ มิใช่กราบยศศักดิ์อัครฐาน
ถึงตรงนี้ เชื่อว่าหลายท่านคงได้ยินเสียงดนตรีไทยที่บรรเลงออกมาได้อย่างไพเราะสนุกสนาน
แต่ถ้าสุดวิสัยจะเป็นเพราะเหตุใดก็แล้วแต่ คลิ๊กฟังพึ่งข้างล่างนี้ให้สบายอุราก็พอได้เหมือนกันแม้นว่าจะมิใช่เสียงดนตรีเดียวกับที่ได้พรรณนาไว้ข้างต้นก็ตาม
ขอขอบพระคุณทายาทปรมาจารย์ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช
คิดถึงตอนพระเอกช่วงไหนคะน้องเจี๊ยบinitmate ฮ่ะๆ…………….พี่ล้อเล่นนะคะ ^,^
คิก คิก….พี่ก็ดื้อนอนเหมือนกันนะคะ
Have a nice week ค่า
^___^
ตอนนี้ยิ่งรู้จัก+จำได้เลยค่ะพี่athenazคะ
เพราะดูไปฟังไปแล้วรู้สึกคุ้นมากๆก็เลยถามเพื่อนที่เมืองไทยซะเลยค่ะว่าจำอะไรเกี่ยวกับรำนี้ได้บ้างไหม ฮ่า…เพิ่งได้เช็คอีเมลล์เช้านี้ค่ะพี่และเพื่อนก็ช่วยเตือนความจำว่า”ตอนเรียนพวกเราเกือบไม่รอดเพราะรำชุดนี้ไงยะ อาจารย์ยังประชดเลยว่า…เกือบตายเลยนะ”
^__^
ฮ่ะๆ……..ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อนะคะคุณน้านูว่าดิฉันไม่เคยได้ยินเรื่องระนาดเอกมาก่อนเลยค่ะ
ขอบคุณคุณน้านูมากค่ะที่เล่าให้ฟังทั้งๆที่เมมจวนหมดอายุนะคะเนี่ยะ
เสียงระนาด เพราะจริง ๆ เลยนะคะ พี่
ฟังเพลงนี้แล้วคิดถึงพระเอกเรื่องโหมโรง .. ^ – ^
…พี่ไม่ได้ดูสะไภ้เจ้าค่ะ
..seems like my time to bed hi hi…
ไม่ยักรู้ว่า youtube มีเทพบันเทิงด้วย..
ดีใจที่ sept รู้จักด้วย พี่ไม่ได้ดูสะไจ้ค่ะ
ขอบคุณผู้โพสเข้าไปฝากไว้ และขอบคุณ Sept ที่ไปสรรหามาให้ค่ะ
ท่ารำตอนจบคงประยุกต์ ปรับไปตามถนัดนะคะ
ที่เคยเห็นจะเป็นท่ากราบแบบบังคมค้างไว้
ส่วนเนื้อเพลงใน youtube ยาวกว่าค่ะ
มา good nite ดึกไปหน่อยค่ะ..
you have a deep sleep and sleep tught by now !
P athenaz 🙂
สวัสดีครับ คุณsep
สมัยนู้นนน นูเคยดูละครทีวี เรื่องระนาดเอก นายตั้วศรัณยู แสดงนำ
ตอนนั้นหนุ่มตัวยังละอ่อนอยู่เลย
เรื่องราวเกี่ยวกับการแข่งขันประชันระนาด เรื่องราวก็คล้ายๆกับหนังเรื่องโหมโรง นั่นแหละ
มิทราบว่าคุณsepเคยได้ชมรึยัง
เขียนไปนึกไปนะเนี่ย..
จำได้ว่า จะมีท่านจางวางขาว จะเป็นอาจารย์สอนระนาดทางหวาน เปนฝ่ายธรรมะ
และจางวางดำ จะเป็นอาจารย์สอน ระนาดทางดุ เกรี้ยวกราด เปนฝ่ายอธรรม
โอ มิรู้ทำไมความจำนูช่างสั้นนัก จำได้แค่นี้จริงๆ
หากคุณsepทราบเรื่องราวหรือแหล่งที่มาของบทละครเรื่องนั้น
โปรดกรุณา นูเอาบุญด้วยเถิดท่านเอย
อิอิ ขอตัวไปเชคและเปลี่ยนเมมโมรี่การ์ดที่สมองแล้วล่ะ
สงสัยเมมจวนหมดอายุซะแล้วมั๊ง อิอิ
ขอบคุณ/กู๊ดบาย ครับผม.
🙂
สวัสดีค่าคุณpkkk2714
แล้วตอนนี้ยังคงตีอยู่เรื่อยๆไหมคะ ดีจังเลยนะคะที่เล่นเครื่องดนตรีไทยเป็น นับวันจะหายากลงไปทุกทีๆนะคะ
^___^
ที่บ้าน ตั้งแต่คุณยาย คุณแม่ พี่สาว
ตัวเราจะมีกิจกรรมให้รำไทยมาตั้งแต่เด็ก
วันนี้คุณยายจากไปแล้ว
ฉิ่งซึ่งอายุแก่กว่าตัวเราเป็นมรดกค่ะ
“ระบำเทพบันเทิง”
สวัดีค่ะพี่athenaz
เพียงแค่ได้อ่านที่พี่กรุณาเล่าก็ขนลุกด้วยความปิติแล้วค่ะพี่
“เพลงเทพบันเทิง”…พอดูเนื้อเพลงก็จำได้ว่าเคยได้ยินในละครโปรดเรื่องสะใภ้เจ้าค่ะพี่คะ
ขอบคุณมากๆค่ะพี่ที่เมตตาเล่าเรื่องอันเป็นศิริมงคลให้ฟังค่ะ
^___^
โอ้…ว้าว….หนูมัทเก่งจริงๆด้วยค่ะ พบกันเมื่อไหร่ต้องขอฟังนะคะ ฮ่า…………………….
เพลงระบำเทพบันเทิง (ร้องแขกเชิญเจ้า)
เหล่าข้าพระบาท
ขอวโรกาสเทวฤทธิ์อดิสร
ขอฟ้อนกรายรำร่ายถวายกร
บำเรอปิ่นอมรปะตาระกาหลา
ผู้ทรงพระคุณยิ่งบุญบารมี
เพื่อเทวบดีสุขสมรมยา
เถลิงเทพสิมาพิมาณสำราญฤทัย
(สร้อย) สุรศักดิ์ประสิทธิ์ สุรฤทธิ์กำจาย ทรงสราญพระกาย ทรงสบายพระทัย
ถวายอินทรีย์ต่างมาลีบูชา
ถวายดวงตาต่างประทีบจำรัสไข
ถ้อยคำอำไพต่างธูปหอมจุณจันทน์
ถวายดวงจิตอัญชลิตวรคุณ
ที่ทรงการุณย์ผองข้ามาแต่บรรพ์
ถวายชีวัน รองบาทจนบรรลัย (สร้อย)
…
พี่ได้กลับมาฟังเพลงไทยโบราณที่ครูนาฎศิลป์เคยสอนให้ร้องเมื่อชั้น ม.ต้นด้วยความประทับใจอีกครั้ง ในวันที่ครอบครัวไปทอดผ้าป่า นำปัจจัยไปทำบุญให้คุณแม่เนื่องในครบรอบวันเกิดเมื่อต้นปีที่แล้ว
เนื่องจากเป็นวัดที่มีคนในชุมชนมาร่วมกันจัดงานรับผ้าป่า การจัดต้อนรับจึงเป็นไปอย่างมีระบบระเบียบน่าทึ่ง เราไปเที่ยวกันก่อนและมานอนรีสอร์ท วันรุ่งขึ้นก็แต่งตัวไปวัด พวกเราไม่มากค่ะ หนึ่งรถตู้สองรถเก๋ง (แต่เปมีผู้ร่วมอนุโมทนาบุญได้ยอดให้วัดถุงเจ็ดหลัก)
วัดนี้ไม่รู้จัก สุ่มไปถามเพื่อนๆที่เป็นข้าราชการบ้างว่ารู้จักวัดไหนที่ต้องการสร้างพระพุทธรูป จึงได้ชื่อวัดนี้มา มีพระวัดใกล้เคียงมาร่วมงานและวัดในกทม.ก็มา จึงได้ทราบว่าท่านเจ้าอาวาสทำงานเก่ง พระผู้ใหญ่เมตตามาร่วมงาน จึงได้อนุโมทนาบุญรับอานิสงทั่วกัน
มีพิธีอันศักดิ์สิทธิ์ อัญเชิญเทวดาด้วยเพลงไทยที่สมัยเด็กครูที่มาจากวิทยาลัยนาฎศิลย์พยายามสอนให้พวกเราร้อง ชื่อเพลงเทพบันเทิง
เพลงนี้ประกอบการร่ายรำ จังหวะเร็วแบบกลางค่ะ (moderato)มีระนาดยืนพื้น
พี่ยอมรับว่าเป็นความประทับใจที่ได้ฟังเพลงนี้ไพเราะจับใจ
เพราะมีนางรำ (ร.ร.จัดมา สวยงามทุกคน) ร่ายรำประกอบ อ่อนช้อย ทำให้ความหมายที่จะมาร่ายรำเพื่อให้ความบันเทิงแก่เทพและเทวดาที่มาร่วมงานอันศักดิ์สิทธิ์ดูขลังจริงค่ะ
sept เคยฟังเพลงนี้ไหมคะ (ธรรมดาไม่ได่ชอบเพลงไทยมาก แต่เพลงนี้มีเนื้อร้องจึงสื่อความได้ง่าย)..
P athenaz 🙂
…เมื่อก่อนสมัยที่เป็นนักเรียนมัธยมต้น มัทเป็นนักดนตรีของโรงเรียนเชี่ยวนะค่ะ เล่นซ้ออู้เป้นหลัก ลองลงมาคือ จระเข้และซ้อด้วงค่ะ ไปแข่งขันได้ที่หนึ่งของอำเภอ…ปล.ไม่ได้ถามแต่อยากบอก แบบว่า…อยากให้ชมอ่ะค่ะ คริคริ
สวัสดีค่ะน้องเมย์
ท่านครูในโหมโรงท่านเยี่ยมจริงๆนะคะน้องเมย์ พี่ชอบเอาดีวีดีกลับมาดูบ่อยๆค่ะ
^__^
กำลังนึกถึงดนตรีเรื่อง ‘โหมโรง’ ค่ะพี่
บรรยากาศประมาณนั้นเลย
🙂
สวัสดีค่ะหนูมัท ขอบคุณคำชมที่นำมาให้ชื่นใจก่อนค่ะ กะเดี๋ยวมีเวลาอย่าลืมกลับมาอ่านเสียงดนตรีนะคะ คริคริ…
*___^
สวัสดีค่ะคุณcumpreram
เห็นด้วยเต็มๆค่ะว่าดนตรีไทยบรรเลงได้กินใจมากที่สุดในปฐพีนี้ค่ะ ไม่งั้นฝรั่งที่เข้าใจดนตรีไม่บ้าหอบฟางนำเครื่องดนตรีบ้านเราออกมาใช้ข้างนอกนี่หรอกนะคะ
โอ๊ะโห… ของคุณcumpreramออกแนวขนลุกไปนิดค่ะสำหรับดิฉัน บรื๋อ……………….
^,^
…ภาพ สวย เพลงเพราะ ปล.นู๋ยางมิได้อ่านนะเจ้าค่ะ คริคริ เด๋วมาใหม่ค่ะ
…สวัสดีครับ…
ดนตรีไทย…ที่สุดแล้ว…( อาจชาตินิยมไปสักหน่อย )…บางคำ่คืนที่เงียบเหงาผมมักจะเปิดเพลงบรรเลงงานศพฟัง..( หลายคนว่าเป็นโรคจิตหรือไม่เป็นมงคล)แต่ผมว่าเป็นดนตรีไทยที่บรรเลงได้กินใจมากที่สุด…สามารถทำให้บรรยากาศมีแต่ความทุกข์โศรกอย่างที่สุด… ฟังแล้วคิด…คิดแล้วปลง..คริ..คริ..