เมื่อวานก่อนเที่ยงตัดสินใจกระทันหันว่าจะไปเคาท์ดาวน์
Posts from ‘December, 2009’
In the intangible world of the mind
ที่บอร์ดเล็กๆในโซน Mind and Body ในมิวเซียมเขียนไว้ว่า…
“A dream seems to make perfect sense until you wake up. Then it is often recalled as illogical, bizarre and disjointed.”
ก็แล้วถ้าความฝันกับความจริงดำเนินปะปนกันไปในเวลาเดียวกันล่ะ
—
ตัวกินป่า
เมื่อวานนี้ ดูเลขผานาทีแล้ว เราได้ไปเดินในมิวเซียมของเมืองนี้เสียที
ถ้าคราวไปโฮบาร์ตไม่เดินหลงเข้าไปในมิวเซียมของเขาก่อน ของที่นี่เราก็คงผ่านไปผ่านมาอยู่อย่างนั้น เพราะไม่มีแรงจูงใจเท่าที่ควรให้นึกอยากเข้าไปดูเสียเลย
แล้วก็ไม่ผิดหวังฝรั่ง แต่ผิดหวังตัวเอง ที่ไม่รู้จักอยากรู้อยากเห็นว่าเขามีอะไรอยู่ในนี้บ้าง
ใหญ่โตมโหระทึกจริงๆสำหรับสถานที่แห่งนี้ เดินยังไงก็ยังดูไม่ทั่ว(เร่งก็ไม่ได้)
คงได้ดูแต่โซนไดโนเสาร์กับอีกนิดหน่อยเท่านั้นเอง คิดว่าอีกไม่นานคงได้กลับไปเก็บโซนอื่นอีก
การทำความดีที่ได้ความวิบัติตอบแทน
ปรัชญาเล่นลิ้นที่ว่า…
“ทำดีได้ดี มีที่ไหน ทำชั่วได้ดี มีถมไป”
ในบางขณะ หลายคนอาจยึดถือเป็นจริงเป็นจังเอาได้…
อาจเพื่อประชดชีวิตในยามไม่สมประสงค์
อาจเพื่อปลอบใจตัวเองที่กำลังตกเรี่ยราด
และอาจเพื่อการอื่นอีกมากมาย… แล้วแต่ กาละ และ เทศะ ของคนผู้นั้น
—
การพูดคุย
คำพูดที่มากมายบางครั้งอาจไม่เพียงพอ
แม้คำเงียบที่อึงคนึงก็เช่นกัน
ลางที“การพูดคุย” ในปรัชญาชีวิต ของคาริล ยิบราน หน้า ๔๒-๔๓ ที่ท่านศาสตราจารย์ระวี ภาวิไลได้เมตตาแปลไว้ อาจช่วยฉุดสติยั้งความปรารถนาในส่วนลึกผู้คนได้บ้าง
จำใจห้ามเด็ดขาด
รู้ทั้งรู้ ทำอย่างนี้เรียก… คนใจแคบ… หรือหนักหน่อยก็… คนไม่มีใจ
แต่เราจำเป็นต้องทำอย่างนี้
เพราะเราก็รักเพื่อนเรา และเพื่อนเราดีๆก็มีไม่กี่คน เอง
เรื่องของเรื่องคือเวลาเพื่อนๆไปเที่ยวเมืองไทยก็มักจะมีพ่วงออกไปเที่ยวบ้านใกล้เรือนเคียงด้วยเสมอ
หากเที่ยวนี้เราจำใจต้องห้ามเพื่อนเด็ดขาด
ห้ามเที่ยวที่นั่น!
ที่ๆผู้คนทั้งบ้านทั้งเมืองไ่ม่มีปากไม่มีเสียง
ที่ๆผู้คนมีผู้นำพีเฮชดีเมดทูออร์เดอร์พ่วงชื่อเป็นสิบแต่ถ่อยเถื่อนดิบยังอยู่ครบ… วันดีคืนดี พิษสุนัขบ้ากำเริบ ก็งับเอาคนต่างชาติไปขังแก้เซ็ง
เพราะฉะนั้น ไอโนว์ยูก็รักชีวิตที่สวยงามมีค่ามากมายของยู… ขอจงอย่าคิดไปที่นั่น เด็ดขาด!
ยางพารา
เคยเรียนเมื่อสมัยเด็กๆเรื่องยางพาราว่ามีปลูกกันมากมายในภาคใต้ แต่ก็จดจำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้และยังรู้สึกอีกด้วยว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องไกลตัว
ครั้นมาอยู่ที่นี่ก็เคยได้ยินชาวอีสานมักเล่าให้ฟังถึงชีวิตลำเค็ญ(ที่เราไม่ค่อยอยากเชื่อนัก)ว่าพอหมดฤดูทำนาบางคนต้องเดินทางลงใต้เพื่อไปรับจ้างกรีดยาง
การปฏิบัติธรรมของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ฑีฆายุโก โหตุ มหาราชา
น้อมประนตบาทบงสุ์องค์ขวัญเจ้า ขอน้อมเกล้าในองค์พระทรงศรี
พระยิ่งใหญ่เกริกไกรทั่วธานี สถิตที่กลางดวงใจไทยทุกคน
ขอพระองค์บรมจอมบดินทร์ นครินทร์มไหศวรรย์โกศล
ห้าธันวาเจริญชันษาองค์ภูมิพลฯ เหล่าปวงชนขอถวายพระพรชัย
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้าseptimus
civilization ที่มีมาหลายร้อยปีแล้วในเมืองไทย
เมื่อได้อ่านบทความ “เศรษฐกิจพอเพียง คิดให้ได้ ทำให้ดี” ของท่านดร. เสรี พงศ์พิศ ที่
http://phongphit.com/index.php?option=com_content&task=view&id=312&Itemid=2
แล้วรู้สึกอยากให้กำลังใจแก่ทุกท่านที่พยายามปรับตัวเข้าสู่วิถีชีวิตแบบพอเพียงว่า…มีสิทธิ์เป็นไปได้มาก…ขึ้นมาซะอย่างนั้น
และประกอบกับจดจำได้ว่าเคยอ่านพบชีวิตความเป็นอยู่อย่างมั่งคั่งมาแล้วของคนไทยโบราณ (ในความรู้สึกเรา)คือ…ผู้คนมีที่อยู่และมีที่ทำมาหากินพอๆกัน ไม่มีใครอดอยาก ทุกคนทำงานทั้งชายหญิง ไม่มีคนสำรวยอยู่ไปวันๆหรือเที่ยวขอทานใครกิน ไม่มีเศรษฐีไม่มียาจก และไม่มีโจรผู้ร้ายเพราะมีความสุขสบายเสมอกันหมดแล้ว…
ใน นิทานโบราณคดี ของสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ซึ่งพระองค์ทรงเล่าไว้ในตอน สมาคมไทยอย่างโบราณ ว่า…
