..

 

 

Love is real, real is love,

Love is feeling, feeling love,

Love is wanting to be loved.

Love is touch, touch is love,

Love is reaching, reaching love,

Love is asking to be loved.

Love is you,

You and me,

Love is knowing,

We can be.

Love is free, free is love,

Love is living, living love,

Love is needing to be loved.

 

 

 

.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” นี่ .. แม่มีแฟน ” ..

 

 

 

บังเอิญเดินผ่านไปได้ยินเข้า รู้ทันทีว่าลูกสาวตัวแสบกำลังสายตรงกับพี่ชาย

ฉันกระแอมดังๆ และยังเคาะประตูสำทับให้หล่อนรู้ตัวว่าฉันยืนห่างเพียงระยะปราดเดียวถึงตัว

พอเห็นฉันหล่อนก็ทำเป็นเฉไฉเปลี่ยนเรื่องทันที .. ” พี่จะคุยกับแม่มั้ย ” แล้วก็ยัดเยียดโทรศัพท์

ใส่มือฉันแบบไม่รออีกฝ่ายจะว่ายังไง ก่อนจะปรู๊ดหลบออกจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

คืนเดียวกัน .. นอนหัวเกยหมอนรอฟังรายการโปรดทางวิทยุ

จังหวะหนึ่งแม่ตัวแสบก็โพล่งออกมา ” ตกลงว่าเป็นแฟนกัน “

 

 

 

 

ฉันก็สวนไปทันทีตามสัญชาตญาน .. ” บ้าาาา “

 

 

 

 

” แน๊ะ .. ไม่ต้องหรอก เป็นแฟนกันอ่ะเด่ะ ไม่งั้นไม่คุยกันทุกวันหรอก ”

หล่อนจ้องด้วยสายตาคาดคั้น ราวกับฉันเป็นลูก แล้วหล่อนนี่ล่ะที่เป็นแม่ฉัน

 

 

 

 

ตะแคงหน้าเข้าหาลูก .. เอาหัวหนุนแขนตัวเองไว้ข้างหนึ่ง ก่อนจะถามลูกกลับว่า

” ปรางคิดว่าแฟนคืออะไร “

 

 

 

 

” ก็คือแฟนไง ที่แบบรักกัน หวานๆ กัน โทรหากัน .. ไปดูหนังด้วยกัน อะไรอีกล่ะ .. อืมม .. ”

หล่อนพยายามรวบรวมความหมายของคำว่าแฟนตามความคิดของเด็กสาววัยเกือบ 14

กระท่อนกระแท่นสำหรับหล่อนใช่น้อย ด้วยความที่หล่อนเองก็ยังไม่มีประสบการณ์เรื่องแฟน

 

 

 

 

ตอนฉันอายุราวๆ 14-15 คำว่าแฟนก็มีความหมายไม่ต่างไปจากที่ลูกคิดนัก

แต่อาจจะตัดเรื่องไปดูหนังด้วยกันออกไป .. เพราะพ่อแม่เลี้ยงมาเยี่ยงไข่ในหิน

จะลอบเจอให้ชื่นใจ ก็ช่วงเวลาไป – กลับโรงเรียน ที่หนุ่มจะมาดักพบตรงป้ายรถหน้าโรงเรียน

แล้วเดินไปส่งจนถึงโรงเรียน ตกเย็นก็มานั่งรอทำแบบเดิม ที่จะจี๋จ๋าเดินเกาะกันแบบสมัยนี้ไม่มีทาง

เพราะตลอดทางจากโรงเรียนถึงป้ายรถ อาจารย์ปกครองจะยืนหน้าเข้มอยู่เป็นระยะๆ พอเห็นเงาอาจารย์

ที่เดินห่างกันอยู่แล้ว ยิ่งต้องเลี่ยงไปเดินคนละฝั่งถนนเลยทีเดียว จนขึ้นม.6 ที่เลิกเรียนแล้ว

ต้องข้ามฝั่งไปเรียนวาดรูปต่อ หนุ่มที่เคยมารอเฝ้าก็คงขี้เกียจจะรอ จึงค่อยๆ ห่างและหายหน้าไปโดยปริยาย

 

 

 

 

” แล้วตกลงว่าแฟนแม่หรือเปล่า ” หล่อนยังไม่ยอมละประเด็น

 

 

 

 

วัยสามสิบอัพกลางเริ่มค่อนไปทางปลาย จะให้สรุปว่าแฟนคือยังไงแบบเป็นกิจจะลักษณะ

ก็คงจะ .. หาคำอธิบายที่ตรงที่สุดยากเย็นเหมือนเช่นทุกๆ วัยนั่นแหละ ในเมื่อความรู้สึกเลือดพล่าน

เวลาที่ได้ยินเสียง .. ก็กลายเป็นสูบฉีดตามปกติธรรมดา จี๋จ๋าก็ไม่ค่อยจะเท่าไหร่ จะหยอดกันบ้าง

ก็ในเชิงกำลังใจให้กันและกันมากกว่า เลิฟเบิร์ดหัวชนกันหรือก็เปล่า แต่โทรคุยกันว่าการงานเป็นอย่างไร

ลูกเต้าอยู่สุขสบายดีมั้ย .. ห่มผ้าหนาๆ ในวันหนาวๆด้วยนะ .. ฯลฯ

 

 

 

 

” ว่าไงล่ะแม่ก็ตอบมาสิ ” หล่อนเริ่มบีบหนัก เพราะฉันเอาแต่นอนอมยิ้ม ..

 

 

 

 

แล้วตกลงยังไง .. ใช่แฟนหรือเปล่า ?

ฉันไม่ตอบรับเรื่องแฟน .. เพราะฉันพ้นวัยสิบสี่มานานแล้ว

 

 

 

 

“ เราเป็นที่ปรึกษาพิเศษของกันและกัน “