สิ่ง(ที่ยัง)มีชีวิต ..
เพราะเป็นช่วงเวลาปิดเทอม ทุกๆ บ่ายถ้าฝนไม่มีเค้าว่าจะตกหนัก
เรา .. ฉันและลูกๆ จะชอบนั่งเล่น นอนเล่นกันที่ศาลาท่าน้ำ รับลมเย็นๆ แดดอ่อนๆ
ที่มีร่มไม้ใหญ่บังแสงให้ ลูกๆ นั้นมักจะนั่งๆ นอนๆ คุยกันประสาพี่น้อง
สังเกตดูว่าปีนี้เสียงเม้งล้งเล้งที่น้องสาวมักชอบแว๊ดๆ ใส่พี่ชายก็ดูจะเงียบลงไป
กลายเป็นนั่งคุยกันเบาๆ ด้วยสารพัดเรื่องของวัยรุ่น ทั้งเพื่อน ทั้งโรงเรียน ทั้งเกมส์
เพลงใหม่หนังใหม่ ฯลฯ
.
ส่วนฉันถ้าไม่มีหนังสือซักเล่มตรงหน้า ก็กองกระดาษซักกองที่ต้องอ่านและทำความเข้าใจ
รวมถึงบางครั้งที่ต้องมีเครื่องคิดเลขในมือเพื่อประกอบการอ่านด้วย แต่ก็ไม่ค่อยจะใช้หรอก
เพียงแค่เผื่อเอาไว้ เพราะจะอย่างไรฉันก็ยังชอบวิธีการเดิมๆ คือบวกลบคูณหารก็ทดลงกระดาษ
ซึ่งวิธีการเดิมๆ นี่ดีอย่างเอนกอนันต์ในเวลาที่ต้องต่อรองราคาอะไร เพราะตัวเลขในใจ
จะบวกลบคูณหารได้อย่างไม่ต้องเอามือขึ้นมาช่วย เลยทำให้เราดูเหมือนโปร’ (แต่จริงๆ แล้วไม่)
พอเคลิ้มๆ ก็เอนหลังลงเปลที่ผูกไว้ระหว่างศาลาท่าน้ำกับต้นกระท้อน แกว่งไปมาเบาๆ
ก็ได้งีบสั้นๆ บ้าง ตกบ่ายแก่ๆ .. ความเงียบสงบของบ้านริมคลองจะถูกทำลายด้วยเสียง
เอะอะโวยวายของเหล่าทะโมนต่างถิ่นที่พากันมาจับจองที่ทาง โดดลงว่ายน้ำในคลอง
อย่างสนุกสนาน และแน่นอนว่าท่าน้ำบ้านฉันก็เป็นหนึ่งฐานที่ตั้งของบรรดาแสบซ่าส์ตัวจ้อย
เพราะชัยภูมิที่เหมาะสมแก่การนั่งพักด้วยท่าเทียบที่ยื่นลงคลอง ซึ่งตอนนี้น้ำก็ขึ้นจนท่วมปริ่ม
เชิงบันได ไหนจะยังมีขอบเขื่อนเพื่อการกระโดดตีลังกาตูมๆ ได้อีก
หากเป็นแต่ก่อนฉันคงโวยวายไล่เปิงให้ไปเล่นที่อื่น แต่ช่วงหลังๆ มานี้รู้สึกอิ่มเอมกับการที่ยังมีชีวิต
ก็เลยรู้สึกว่าการเก็บรายละเอียดต่างๆ ทั้งที่ชอบและไม่ชอบของการเป็นสิ่งที่มีชีวิตน่าจะทำให้ได้กำไร
มากกว่าจะขาดทุนที่ได้เกิดมาซะหนึ่งชาติ
ออกแนวปลงๆ แต่คอนเฟิร์มว่าไม่ได้ปลงตามวัยหรือเหตุพบทางสว่าง เพราะกิเลสมากมายยังกุมอยู่
ยังมองไม่เห็นทางสว่างด้วยเพราะหลงในแสงสลัวมากกว่าสว่างจ้า บางทีฉันก็สับสนเพราะทางสว่าง
ที่น่าจะทำให้ดวงตาพร่าเลือนมากกว่าเห็นหนทางข้างหน้าได้อย่างชัดเจน ซึ่งก็อาจจะเพราะฉัน
ยังไม่เคยพาตัวเองไปเดินบนหนทางสว่างก็เป็นได้ จึงทำให้ฉันอาจจะไม่แตกฉานในความหมาย
ของทางสว่าง สว่างในใจกับสว่างแสง .. อาจจะมีรูปธรรมต่างกันเพราะหนึ่งนั้นเกี่ยวกับจิต
อีกหนึ่งเกี่ยวกับสภาพแวดล้อม
และที่ฉันว่าช่วงนี้รู้สึกอิ่มเอมกับการมีชีวิต .. ก็เกิดจากบางเหตุที่ทำให้รู้สึกเช่นนั้น
เพราะแท้จริง ไม่มีใครรู้ได้แน่นอนว่าตัวเองจะสิ้นชีวิตเมื่อไหร่ ดูอย่างน้องชายเพื่อนนี่เถิด
วัยเพิ่งจะได้เรียนรู้ชีวิตเพียง 22 ปี ขับรถอยู่ดีๆ ก็ถูกยิงตาย ผลสรุปอย่างไร้คนรับเป็นเจ้าของ
กระสุน .22 ที่เจาะฝังคาขมับว่ายิงผิดตัว หนึ่งแรงสำคัญที่กำลังทดลองงานเพื่อรับช่วงภาระ
ต่อจากพ่อแม่จึงจำต้องถูกจำหน่ายออกจากภาระแบบที่ทั้งตัวเองทั้งพ่อแม่ไม่ทันจะได้ตั้งตัว
เผาเสร็จเหลือเถ้าหนึ่งกองให้พ่อแม่กอบลงโกศเก็บกลับบ้านเสมือนของที่ระลึก
ว่าได้เกิดมาเป็นพ่อแม่ลูกผูกพันกันหนึ่งชาติ
ฉะนั้นแล้ว .. ยามที่ยังหายใจได้ด้วยตัวเองและยังรู้สึกถึงลมหายใจที่ยังกรุ่นของตัวเองอยู่นี้
ก็ใช้ชีวิตให้เต็มชีวิตเถิด ในเมื่อชีวิตไม่ใช่เครื่องแยกกากอาหาร ที่จะแยกเอาแต่กากแล้วทิ้งน้ำ
หรือเก็บแต่น้ำแล้วทิ้งกาก หากแต่ควรจะเก็บไว้ทั้งกากทั้งน้ำ เพราะเราไม่รู้หรอกว่าวันข้างหน้า
เราจะต้องใช้ทั้งน้ำทั้งกากเมื่อไหร่
สวัสดีตอนเย็นวันจันทร์ค่ะพี่เลดี้ ป่านนี้ถึงบ้านแล้วแน่ๆ เลย
good evening ค่ะพี่ ;)))))
สวัสดีค่ะน้องอ้อน ใช่ค่ะ อย่าไปพยายามค้นหาเหตุผลในสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วน่ะค่ะ
ในเมื่อเราเลือกสิ่งที่จะเกิดว่าขอเฉพาะดีไม่ได้ ก็รับไว้ทั้งสองอย่างน่ะค่ะ
แต่ยิ้มรับมันไว้ ชีวิตมันต้องมีจุดสมดุลย์ค่ะ ดีอย่างเดียวไม่ได้
ต้องร้ายปนด้วย
good evening จ้า ;)))))
สวัสดีค่ะคุณ kokoseven อย่าถล่มตัวแบบนั้นสิคะ
คุณเองก็ถ่ายทอดออกมาได้ดีค่ะ จริงๆ นะ ไม่ได้ยอ
good evening ค่า ;)))))
สวัสดีจ้าเจ้าเงาะ 5555 ไม่เป็นไร ศศิมือกาว เกาะร่วงไปด้วยกันนั่นเลยค่ะ อิอิ
good evening จ้า ;)))))
สวัสดีค่ะน้อง lv ก็วันนั้นบ้านน้องหมี habitation ก็ภาพสวยค่ะ
แล้วยังมีบ้านใครอีกนา .. อัพเวลาใกล้ๆ กันน่ะค่ะ ภาพงามทุกบล็อกเลย 😉
good evening ค่า ;)))))
สวัสดีจ๊ะแจงจัง ยินดีค่า เคยมานั่งรับลมหน้าบ้านแล้ว
จำศาลาท่าน้ำได้เนอะแจง เทคแคร์ด้วยนะคะ 😉
good evening จ้า ;)))))
สวัสดีค่ะคุณ dezignpu รุ่นๆ เรา ถ้าใครไม่เคยเล่นน้ำคลองนี่เชยเป็นอย่างยิ่งค่ะ 55555
good evening ค่า ;)))))
สวัสดีจ้ารีย์ เป็นไงมั่งเพื่อน บายดีมั้ย ??? ไม่แน่ธันวาถ้าได้ไปหลีเป๊ะ
แล้วขากลับอาจจะแวะสุราษฎร์นะคะ แต่ถ้าไปเครื่องบินคงไม่ได้แวะนะจ๊ะ
ใกล้ๆ แล้วค่อยบอกอีกครั้งค่ะ
good evening จ้า ;)))))
สวัสดีค่ะคุณ spaceline ก็ต้องชมคนที่นำมาถ่ายทอดด้วยล่ะค่ะ
เพราะถ้าไม่นำมาแบ่งปัน ก็คงไม่ได้อ่านเหมือนกัน ;p
good evening ค่า ;)))))
สวัสดีค่ะพี่นัท เรียกว่า ผ่อนหนักผ่อนเบา ไม่หย่อนไม่ตึงกับชีวิตมากจนเกินไปน่ะค่ะพี่
สุขแบบไม่ทำให้ใครเดือดร้อน และถ้าจะร้ายก็ร้ายให้จบไปในคราวเดียวเลยน่ะค่ะ 555
พอถึงจังหวะต้องกลมกลืน .. ก็แกล้งๆ ปล่อยตัวเองให้กลมกลืนกับสิ่งแวดล้อมน่ะค่ะพี่
จะเผลอยิ้ม-หัวเราะได้แบบไม่รู้ตัวเลย
good evening ค่ะ ;)))))
สวัสดีค่ะพี่ athenaz บางจังหวะชีวิตเรามีเรื่องให้คิดมากมายน่ะค่ะ
แล้วด้วยความที่เราอาจจะต้องเผชิญอะไรมากมายจนทำให้นึกอยากจะเก็บแต่เรื่องดีๆ
ทั้งที่เรื่องไม่ดีในชีวิตก็มีเหมือนกัน
แต่ชีวิตควรจะรับไว้ทั้งร้ายทั้งดี เพื่อที่ให้รู้ว่าที่ผ่านมาชีวิตดำเนินมาอย่างไร
แล้วต่อไปควรจะดำเนินไปทางไหนน่ะค่ะพี่
คลองไม่ใหญ่เท่าไหร่นะคะพี่ แต่ลมโกรกเย็นสบายทุกฤดูค่ะ
good evening ค่า ;)))))
🙂 Happy Monday ja…
ได้คิดนะคะพี่ นึกถึงวันวานที่ผ่านไปแล้วต้องทำวันนี้ให้มีความสุขให้ดีที่สุด เพราะไม่รู้ว่าเวลาของเราเหลืออีกเท่าไร

ถ่ายทอดได้ดีจังครับ รู้สึกเหมือนตัวหนังสือมีชีวิตจริงๆ
แฮ่ม..ฝากตัวเป็นลูกศิษย์ ได้มั๊ยครับ
แว้บมาแอบผลักคุณ Sazzie ตกคลองตามเด็กๆ
@^___^@/”)
สวัสดีค่ะ พี่ศศิ
(อ่านแว๊บ ๆ ว่าพี่ศศิไปดูอีกบล๊อกหนึ่งมา บล๊อกใหนเอ่ย .. 🙂 )
มีความสุขทุกวัน — Good day ค่ะ
lv*
ขอบคุณสำหรับข้อเขียนเตือนสติจ๊ะ
=)
เห็นภาพแล้วนึกถึงตอนเด็กๆ
หวัดดีจ๊ะ ศศิ
ขอบคุณครับที่ชม
แต่ต้องยกให้กับคนเขียนเขาครับ
ผมเพียงแต่นำมาถ่ายทอดให้อ่านกันครับผม
เรื่องราวดีนะครับ
บรรยากาศที่ศศิร่ายให้อ่าน…ก็น่าจะเคลิบเคลิ้มและทำให้ใจร่ม ๆ ได้ดีนะคะ อิอิ
ชีวิต จะสั้นหรือยาวไม่รู้เนอะ แต่ถ้ายังมีลมหายใจอยู่เมื่อตื่นขึ้นมาในแต่ละวัน เราก็ควรตักตวงความสุขให้กับตัวเองซะให้มาก ๆ เท่าที่เราจะทำให้กับตัวเองได้ โดยไม่เดือดร้อยใคร…ประมาณนี้หรือเปล่าคะศศิ
สวัสดีตอนย็นที่ฉ่ำฝนค่ะ sazz..
อ่านเรื่องของ sazz แล้วก็ต้องบอกว่า ดีใจที่ยังมีวันให้เราได้เชย์ ไฮ ฮัลโหล สวีสดี ฯลฯ ต่อกันนะคะ
พี่เองนี้นแม้อยู่ในวัยที่ใครๆเรียกพี่ หลายครั้งชีวิตทำให้เราลืมคุณค่าของลมหายใจ และความงดงามที่เรายังมีสิ่งนั้นอยู่ในวันนี้..
ขอบคุณเรื่องดีๆของ sazz มากค่ะ
happy evening when we are still part of it ka,
P athenaz :))
..
ท่าน้ำน่านั่งจังค่ะ 🙂
สวัสดีค่ะเจี๊ยบจัง การเขียนบล็อกก็เหมือนกับการเขียนบันทึกน่ะค่ะ
แต่ก่อนอาจจะเขียนเป็นไดอารี่ออนไลน์ ต่อมาตอนนี้ก็คือบล็อก
ใหม่ๆ ไดอารี่กับบล็อกแทบจะกลืนกัน เพราะเราก็ไม่รู้ว่าบล็อกควรจะเหมือนหรือต่างกับไดอารี่ยังไง
เบ็ดเสร็จเขียนไปเขียนมาเริ่มซึมซาบว่าควรจะเป็นแบบไหนได้โดยปริยาย
จะว่าไปแล้วก็เหมือนเขียนบทความน่ะค่ะ สมัยเรียนครูสอนว่าบทความ
ต้องมีนำเรื่อง เนื้อหา และสรุป .. ค่ะ
อีกไม่ถึงสองอาทิตย์ก็เปิดเทอมแล้วค่ะ
good evening ค่า :)))))
สวัสดีค่ะน้องอ้อม ความที่ชินกับความสงบไงคะ พอปิดเทอมจะหาความสงบไม่เจอ 555
แต่ก่อนรำคาญมาก ต้องออกไปไล่ค่ะ เดี๋ยวนี้นั่งดู อืมม สนุกดี เพลินจนหัวเราะไปด้วยอ่ะค่ะ
บางทีไม่รู้ตัว ลูกถามแม่ขำไร .. 5555
ชีวิตไม่ใช่เครื่องแยกกาก ก็ไหนๆ ร้ายหรือดี เราเลือกจะรับอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้น่ะค่ะ
ก็รับมันมาไว้ทั้งสองอย่างเลยแล้วกันค่ะน้อง เพราะมันจะช่วยเราขับถ่าย(เรื่องร้ายๆ)ได้ดีกว่า(อย่างน้องว่า อิอิ)มีแต่น้ำ หรือเก็บแต่กากค่ะ
good evening จ้า :)))))
สวัสดีค่ะน้องมิ้ม เหมือนพี่เลย แต่พี่ชอบหนียายโดดลงคลองหน้าบ้านนี่ล่ะค่ะ
เวลายายออกไปตามพี่จะดำน้ำมุดซ่อนอยู่ใต้ท่าน้ำน่ะค่ะ
แต่พอขึ้นฝั่งก็โดนตีนะ แต่ไม่ยักกะเข็ดค่ะ รุ่งขึ้นก็เอาอีก อิอิ
คุยเรื่องอดีตไม่ได้หมายถึงแก่เลยค่ะ หมายถึงเราทบทวนความทรงจำค่ะน้อง
ยังจำได้ก็หมายความว่ายังแจ่มอยู่ 5555
good evening ค่า ;)))))
สวัสดีค่ะคุณชาญ ไม่ถนัดจริงๆ ค่ะ แต่รู้ว่าตัวเองยังกิเลสหนาแน่ๆ 5555
good evening ค่า ;)))))
สวัสดีค่ะคุณคัมภีร์ราม หน้าฝนล่ะก็ยังพอไหวค่ะ แต่ถ้าหน้าร้อน อย่าได้ลงเชียว
แค่นั่งริมคลองกลิ่นก็กวนนาสิกแล้วค่ะ อิอิ
good evening ค่า ;)))))
การเขียน blog ทำให้นำรายละเอียดบางอย่างมาเก็บไว้ที่นี่ได้มากกว่าเมื่อก่อน … แถมยังนำรายละเอียดมาแ่บ่งกันหม่ำได้อีกด้วย …
บางครั้งก็รายละเอียดที่กำลังเขียนนี่แหละ … กลายเป็นอีกบทเรียนที่เราสรุปไว้ ณ ตอนท้ายของการเขียนบันทึกซะนิเนอะ …
ช่วงนี้ปิดเทอมใช่ป่าวคะ … อดส่งเด็ก ๆ ขึ้นรถเลยดิเนอะ … ^^
สวัสดีวันหยุดค่ะพี่ .. อ่านแล้วนึกภาพตาม นอนเปลลมพัดเย็นๆนี่หลับได้ง่ายดายเลยค่ะ : )
พอถึงเรื่องเด็กๆที่มากระโดดน้ำ .. อ่านแล้วนึกถึงตัวเองที่แต่ก็ก่อนก็ไม่พอใจและออกจะรำคาญที่เสาร์-อาทิตย์มักจะมีเด็กๆอนุบาลตามมา “คุณครูคะ คุณครูขา คุณครูครับ” กับแม่ครูอนุบาลที่บ้าน .. 🙂 แต่ตอนหลังมารู้สึกว่าเป็นความสดชื่นอีกอย่างหนึ่งเพราะมักจะมีเรื่องโก๊ะให้ขำอยู่เรื่อยค่ะ .. มองภาพแล้วนึกถึงหนัง “แฟนฉัน”
..
ชอบบทปิดท้ายนะคะ “ชีวิตไม่ใช่เครื่องแยกกาก” เดี๋ยวนี้พบว่ากินกากด้วยระบบขับถ่ายจะดีกว่า .. ฮา
สวัสดีค่ะพี่ศศิ..
อ่านแล้วคิดถึงบ้านค่ะ สมัยเป็นเด็กๆ ก็เล่นน้ำคลอง น้ำแม่น้ำแบบนี้ สนุกจะตายไป พอแม่ถือไม้เรียวมาเท่านั้นแหละ วงแตกกันไปคนละทิศละทาง…
เฮ้อ..หวลคิดถึงอดีตนี้เค้าว่าแก่ใช่่ปะค่ะ อิอิ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ..
กิเลสม้กสว่างจ้า
ยามที่ไม่เกิดปัญญาเพื่อพิจารณา
คิดว่างั้นนะ
…สมัยนี้ยังมีลำคลองที่เล่นน้ำได้อยู่อีกหรือ…เหฌนภาพแล้วคิดถึงสมัยก่อน..
สวัสดีค่ะพี่ลัด ต้นไม้สองข้างขนาบศาลาท่าน้ำนี่ไม่ยอมให้ตัดเลยค่ะพี่
เพราะบังแสงได้ดีมาก ข้างหนึ่งต้นชมพู่ อีกด้านต้นกระท้อนค่ะ
ชายคลองจะมีลมพัดเอื่อยตลอดทุกฤดูค่ะ นั่ง-นอนสบายใจ
เวลาเพื่อนมาสังสรรค์ก็ตรงนั้นล่ะค่ะ แต่กลางคืนต้องทายากันยุงเพราะยุงเยอะหน่อย 555
วันที่เพื่อนลูกมากันหลายคน ก็เปิดอกคุยเลยล่ะค่ะว่าทำไมไม่ให้ปรางไปไหน
และก็จบน่ะค่ะ ว่าวัยนี้ตั้งใจเรียนเป็นหลักกันไว้ก่อนเถิดลูกสาวทั้งหลาย
เพราะพอโตแล้ว จะมีเวลาสำหรับกิจกรรมที่อยากจะทำมากมายนัก แล้วใครก็จะมาห้ามไม่ได้แล้วด้วย
เพราะเราเก่ง เราดูแล รับผิดชอบตัวเองกันได้แล้ว
เรื่องน้องชายเพื่อน ตำรวจอยากปิดคดีน่ะค่ะก็ง่ายเข้าไว้ ในเมื่อน้องชายเพื่อนไม่ได้เคยมีเรื่องกับใครมาก่อน
เขาก็เลยว่าอย่างนั้นน่ะค่ะว่า ผิดตัว ..
good day ค่ะพี่ ;)))))
บรรยายบรรยากาศซะอิจฉาเลย โชคดีของผู้คนที่มีสิ่งแวดล้อมแบบท่าน้ำ ลมเย็นๆ ดูท่าร่มรื่นดีจังนะคะ
น่าเสียดายชีวิตที่กำลังจะรุ่งเรืองของคนเรานะ
ยิงผิดตัว !!! เลวจริงๆ รอเวรกรรมบันดาลคนกระทำ
น้องศศิมีแนวเลี้ยงลูกเหมือนพี่เลย วันก่อนเข้ามาอ่านของเพื่อนๆหลายคน แต่ไม่ได้ทิ้งร่องรอยไว้ รักวัวให้ผูกค่ะ พี่ไม่ให้ลูกไปบ้านเพื่อน แต่ให้เพื่อนๆลูกมาที่บ้านได้ รับรองปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์ บางทีพี่ก็คลุกเล่นกับเขาด้วย เราดูแบบห่างๆด้วยความสบายใจของ”สิ่งมีชีวิตที่เป็นหัวใจของเรานะคะ”
เลี้ยงลูกเหมือนกันเลยค่ะ