พยายามนั่งคิดว่าวันอาทิตย์จะเขียนอะไรดี จะละเลงเรื่องเขมรต่อ ก็จะยาวเกินจบได้ในวันสองวัน

ประเดี๋ยวจะอ้วกออกมาเป็นเขมรกันเสียเปล่าๆ เลยเว้นไว้ก่อน ขอย่อให้กระชับๆ กว่าเดิมแล้วจะบรรเลงให้อ่านถึงเชื้อชาติแขมร์ต่อ

ช่วงนี้ว่างและไม่ว่างไม่เป็นเวล่ำและเวลา เนื่องจากบังเอิญว่ามีงานให้ทำต้อนรับกระแสลมหนาว

ป่าว .. ไม่ได้ไปนั่งขายข้าวโพดปิ้งหรือไปปั้นบัวลอยขายที่ไหน ว่ากันแล้วข้าวโพดปิ้งกับบัวลอย

ถ้าสังเกตให้ดีจะมีร้านรวงเปิดขายให้เห็นมากขึ้นเป็นฤดูกาล อย่างเช่นในซอยบ้านนี่ พอเข้าหนาวคุณน้าคนหนึ่ง

ที่ธรรมดาเย็บผ้าโหลก็จะตั้งโต๊ะขายบัวลอยไข่หวานเป็นรายได้เสริมในช่วงเย็นถึงค่ำ

ฝนหยดสุดท้ายที่โปรยลงมาก็ซักอาทิตย์หนึ่งได้แล้ว ลมหนาวที่รู้สึกว่าจะโชยอ่อนๆ ในตอนเช้าตรู่

ก็สัมผัสได้มากกว่าอาทิตย์ เพียงแต่เช้านี้รู้สึกว่าใช่เลย .. นี่แหละหน้าหนาวแล้ว เพราะลมที่พัด

ความเย็นเยือกหอบเอาความรู้สึกแห้ง ๆ ให้ฉันสูดหายใจเข้าไปเสียจนเต็มโพรงจมูก