” นี่ถ้าถูกยิงนะ เขาก็จะลากศพไปเลย …… ” ไม่ได้ตั้งใจว่าเดินผ่านไปแล้วจะได้ยิน

แต่ก็ได้ยินจนได้

วันแรกแดงรวมรักสามัคคีเพื่อคนโกงชาติ หนุ่มฉกรรจ์มากหน้าในชุมชนที่ปกติธรรมดา

หาเลี้ยงชีพด้วยการรับจ้างใช้แรงงานและวิ่งรถเก็บโพยหวยเถื่อนก็หายหน้ากันไป

ที่เคยอยู่บ้านกันทั้งวี่ทั้งวัน ก็ปิดบ้านกันเงียบกริบ นึกอยู่แล้วในใจว่าคงจะออกไปรับจ๊อบกัน

แน่นอนล่ะว่ารายได้ย่อมดีกว่าที่เคยทำมาหากันได้อยู่หลายเท่า ยิ่งถ้ามีพาหนะเป็นของตัวเองด้วยแล้ว

ได้ยินมาว่าราคาค่าว่าจ้างให้ออกไปแสดงพลังได้กันเป็นพันทีเดียว ไม่รวมค่าน้ำมันด้วยนะ

ด้วยวลีเดียวที่เลนนอน (John Lennon) ตอบนักข่าว

ระหว่างการให้สัมภาษณ์บนเตียงในช่วงฮันนีมูนของเขากับโยโกะ โอโน่

ซึ่งต่อมาวลีนั้นได้ถูกเขียนขึ้นเป็นเพลง และทำการบันทึกเสียงในห้องพักเลขที่ 1742

โรงแรม Queen Elizabeth ในเมืองมอนทรีอัล ด้วยระบบการบันทึกเสียง

ที่สุดแสนจะธรรมดา แต่คราคร่ำด้วยผู้มีชื่อเสียงในแวดวงสังคมและนักข่าวมากมาย

ที่ถูกเชิญให้เข้าร่วมรับฟังการบันทึกเสียงครั้งนั้น แล้วต่อจากนั้นเพลงนี้ก็ถูกนำมาใช้

เป็นเพลงสัญลักษณ์ของกลุ่มต่อต้านสงครามในช่วงปี ค.ศ.1969