กว่าคืนลอยกระทงของฉันจะเข้าที่เข้าทาง เข้ารูปเข้ารอยอย่างที่ประเพณีวัฒนธรรมว่าไว้

ก็ล่วงเข้าเกือบสองทุ่ม ทั้งที่ฉันนัดเพื่อนฝูงที่จะเข้ามาที่บ้านตั้งแต่ทุ่มตรง ก็ต้องยอมเสียมารยาท

ปล่อยให้เพื่อนนั่งรอกันไปก่อน ด้วยเหตุผลบางประการที่สำคัญกว่าจะนั่งเมาท์เฮฮาอยู่กับเพื่อนฝูง

ฝนหยดสุดท้ายที่โปรยลงมาก็ซักอาทิตย์หนึ่งได้แล้ว ลมหนาวที่รู้สึกว่าจะโชยอ่อนๆ ในตอนเช้าตรู่

ก็สัมผัสได้มากกว่าอาทิตย์ เพียงแต่เช้านี้รู้สึกว่าใช่เลย .. นี่แหละหน้าหนาวแล้ว เพราะลมที่พัด

ความเย็นเยือกหอบเอาความรู้สึกแห้ง ๆ ให้ฉันสูดหายใจเข้าไปเสียจนเต็มโพรงจมูก