รอมาหลายปี ในที่สุดปีนี้ก็สมหวัง .. หลังจากที่โม้มาแล้วหลายรอบ

เรื่องของเห็ดโคนที่ฉันเฝ้ารอมาแล้วหลายปลายฝน ในที่สุดปลายฝนปีนี้

ก็มีเห็ดโคนผุดขึ้นมาให้ได้ขุดและหม่ำเสียหายอยาก

ทุกเช้า ฉันจะเห็นป้าแกนั่งอยู่ตรงนั้น หน้าห้องแถวซอมซ่อริมคลอง

ในมือของแกจะถือไม้ไผ่ลำยาว ทุกๆ คราวที่แกเห็นเป้าหมายลอยมาตามคลอง

แขนพูนเนื้อแต่ล้าเรี่ยวแรงด้วยวัยและสังขารจะรีบยกลำไม้ไผ่จ่อตรงไปยังเป้าหมาย

ก่อนจะเขี่ยมันเข้ามาใกล้ๆ จากนั้นแกก็จะก้มตัวลงไปเก็บเป้าหมาย

ขึ้นมาจากน้ำคลองโสโครกด้วยความทุลักทุเล

ช่วงนี้ติดเน็ตอย่างแรงเพราะเจอะกับกลุ่มเพื่อนใหม่ออนไลน์ที่คุยกันได้ถูกคอ

และแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประสบการณ์อีกทั้งวิพากษ์วิจารณ์กันและกันได้

อย่างตรงไปตรงมา โดยที่ไม่ต้องระแวดระวังถ้อยคำที่ใช้ให้มากความ

เพราะเป็นการจับกลุ่มแบบที่เราเลือกผู้ร่วมกลุ่มได้เอง โดยที่หากไม่พอใจ

เราก็ลบออกจากรายชื่อได้ โดยที่จะไม่มีเมลตามหลังมาว่า ..

” กูรู้ว่ามึงบล็อกกู “