ฉันนั่งดูภาพของศูนย์อพยพบ้านหนองจานอีกครั้ง จากเคยรู้สึกเห็นอกเห็นใจในโชคชะตาของพวกเขาเหล่านั้น ..

ฉันเหลือเพียงความรู้สึกสมเพชและเวทนาต่อชะตากรรมของพวกเขาที่ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหน ..

คำว่าอิสรภาพก็ดูเหมือนจะยังไกลเกินเอื้อม

..

ยิ่งยื้อยิ่งยืดเยื้อ ยิ่งยุ่งยาก ปวดกบาล เสียเวลาทำมาหากิน

ง่ายๆ สั้นๆ ยกให้มันไปเลยดีกว่า จบ .. ?

ด้วยวลีเดียวที่เลนนอน (John Lennon) ตอบนักข่าว

ระหว่างการให้สัมภาษณ์บนเตียงในช่วงฮันนีมูนของเขากับโยโกะ โอโน่

ซึ่งต่อมาวลีนั้นได้ถูกเขียนขึ้นเป็นเพลง และทำการบันทึกเสียงในห้องพักเลขที่ 1742

โรงแรม Queen Elizabeth ในเมืองมอนทรีอัล ด้วยระบบการบันทึกเสียง

ที่สุดแสนจะธรรมดา แต่คราคร่ำด้วยผู้มีชื่อเสียงในแวดวงสังคมและนักข่าวมากมาย

ที่ถูกเชิญให้เข้าร่วมรับฟังการบันทึกเสียงครั้งนั้น แล้วต่อจากนั้นเพลงนี้ก็ถูกนำมาใช้

เป็นเพลงสัญลักษณ์ของกลุ่มต่อต้านสงครามในช่วงปี ค.ศ.1969