เช้านู๊น(สองสามอาทิตย์ก่อน)ตื่นขึ้นมาด้วยอาการที่ยังไม่อยากจะผละจากที่นอนเป็นที่สุด

เพราะอากาศเย็นๆ ในยามเช้า นี่ช่างเหมาะเหลือเกินที่จะปล่อยให้ตัวขี้เกียจได้ทำงานอย่างเต็มที่

แต่แสงแดดที่ไล่จากสีข้าง ลงไปถึงปลายเท้าก็ทำให้รู้สึกว่าตัวเองกำลังนอนอาบแดด

รับวิตามินมิใช่เกลือกกลิ้งเพื่อพักผ่อน

ด้วยวลีเดียวที่เลนนอน (John Lennon) ตอบนักข่าว

ระหว่างการให้สัมภาษณ์บนเตียงในช่วงฮันนีมูนของเขากับโยโกะ โอโน่

ซึ่งต่อมาวลีนั้นได้ถูกเขียนขึ้นเป็นเพลง และทำการบันทึกเสียงในห้องพักเลขที่ 1742

โรงแรม Queen Elizabeth ในเมืองมอนทรีอัล ด้วยระบบการบันทึกเสียง

ที่สุดแสนจะธรรมดา แต่คราคร่ำด้วยผู้มีชื่อเสียงในแวดวงสังคมและนักข่าวมากมาย

ที่ถูกเชิญให้เข้าร่วมรับฟังการบันทึกเสียงครั้งนั้น แล้วต่อจากนั้นเพลงนี้ก็ถูกนำมาใช้

เป็นเพลงสัญลักษณ์ของกลุ่มต่อต้านสงครามในช่วงปี ค.ศ.1969