life-time
เผลอแป๊บเดียวเดือนที่ 11 ของปีก็กำลังจะผ่านไปแล้ว
เวลา 12 เดือนใน 1 ปี นี่ช่างผ่านไปไวจริงๆ
และนึกๆ ดูแล้วเวลาก็ยิ่งเหมือนว่าจะหมุนวนไวขึ้นกว่าเดิม
.
ตั้งแต่ป่วยเมื่อสัปดาห์ก่อน ลูกสาวที่แยกห้องกันนอนตั้งแต่อนุบาลก็กลับขึ้นมานอนด้วย
แล้วก็ติดหนึบไม่ยอมย้ายกลับห้องตัวเองเสียแบบนั้น แม่ลูกเลยนอนเบียดกัน
เพราะที่นอนฉันเป็นที่นอนเดี่ยว แต่เราต่างคนต่างสวมหน้ากากเลยไม่ถึงกับหายใจรดหน้ากัน
ก่อนลูกจะหลับฉันมองลูกชัดๆ พิจารณารูปร่างหน้าตาที่เปลี่ยนแปลงจนไม่เหลือเค้าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ
ซึ่งขี้แง เอาแต่ใจตัวเองอย่างแต่ก่อน จนฉันยังเคยอดหวั่นไม่ได้ว่าลูกโตขึ้นจะกลายเป็นคนอ่อนแอ งี่เง่า
ด้วยความที่เมื่อเล็กอยากได้อะไรก็จะมีคนคอยหามาประเคนให้ตลอด แต่แล้วเวลาก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก
เผลอแป๊บจากลูกเล็กที่ต้องคอยอุ้มไปไหนมาไหน ตอนนี้ตัวสูงเท่ากันซะแล้ว และความเอาแต่ใจ
ก็กลายมาเป็นว่าชอบเอาใจคนอื่น ไม่ใช่เอาใจเพื่อประจบประแจง แต่เอาใจเขามาใส่ใจเรา
ที่เคยห่วงว่าหากลูกโตแล้วยังติดเอาแต่ใจตัวเองก็หมดห่วงไป
วานนี้เพื่อนที่อยู่ห่างไกล ก็เมลมาบอกข่าวดีว่าได้เป็นป้าแล้ว เพราะน้องชายเพื่อนที่แต่งงานไปหลายปีก่อน
เพิ่งจะได้ลูกสาวเมื่อเช้าวาน ที่เคยเป็นน้ามาตลอดด้วยความที่อายุน้อยกว่าเพื่อนๆ ในกลุ่มราวสองปี
มาครั้งนี้ก็เลยได้เป็นป้ากับเขาบ้างแล้ว หลานสาวคนล่าสุดคลอดออกมาด้วยน้ำหนักที่ไม่เบาเลย
สี่กิโลถ้วน ซึ่งกว่าจะมีโอกาสได้เห็นได้อุ้มก็คงจะอีกหลายเดือน
ผ่านไปจะ 11 เดือนอยู่รอมร่อ นับได้ว่าปีนี้เป็นปีหนึ่งที่รู้สึกว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในชีวิต
ทั้งดีและทั้งร้าย เป็นหนึ่งปีที่ชีวิตถูกเคี่ยวกรำอย่างหนักหลังจากที่ห่างจากความรู้สึกนี้มานาน
เวลาที่ประสบกับปัญหาต่างๆ นานาก็ได้แต่ท่องคาถาว่า “อดทน” ซึ่งก็ได้ผลทุกๆ ครั้ง
คงจะเพราะเวลาผ่านไปไวด้วยกระมังที่ทำให้มีความรู้สึกว่าผ่านแต่ละปัญหาได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน
ถ้ามัวแต่ freeze หยุดเวลาไว้กับปัญหาก็มีหวัง ..
ในช่วงเวลาที่ชีวิตมีความสุข เคยได้ยินบางคนบอกว่าอยากจะหยุดเวลาแบบนั้นไว้ให้นานๆ
แต่สำหรับฉันแล้วไม่เคยคิดอยากจะหยุดเวลาเอาไว้กับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เพราะฉันว่าน่าจะสนุกกว่า
ถ้าจะปล่อยให้ชีวิตได้ผจญกับอะไรต่ออะไรที่ต้องผ่านเข้ามาในวงจรของชีวิต และได้ล่องผ่านสิ่งต่างๆ ไปเรื่อยๆ
ไม่ใช่แต่จะตรึงตัวเองอยู่กับที่เฉยๆ
บ่อยครั้งจะได้ยินเสียงกระแนะกระแหนจากเพื่อนฝูงว่าฉันชอบหาเรื่องลำบาก
ทั้งที่หากอยู่นิ่งๆ เฉยๆ ชีวิตก็สุดแสนจะสุขสบาย ว่าไปนั่น .. ซ้ำซากจำเจมันจะสุขได้อย่างไร
ในเมื่อสัญชาตญานความเป็นมนุษย์สั่งให้เสาะแสวงหาซ่อกแซ่กซุกซนไปเรื่อยๆ
ความงดงามของชีวิต หากมัวยึดมั่นถือมั่น ปักหลักว่าต้องสตัฟฟ์รูปแบบชีวิตไว้แบบนั้นแบบนี้
ในขณะที่เวลาก็หมุนไปเรื่อยๆ ทั้งผู้คนที่ต้องพบเจอก็เปลี่ยนหน้าไปทุกบ่อย เรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามา
ก็สารพัดสารพัน ชีวิตคงจะไม่ต่างจากโขดหินบนชายหาด รอวันแต่จะถูกกัดกร่อนจนที่สุดก็พังทลาย
เวลาเหมือนติดปีกบินหนีเราจริง ๆ ค่ะ แป๊บ ๆ ผ่านไปแล้ว …
เราก็เป็นป้ามาปีก่า ๆ แล้ว … เร็วจริง ๆ ^^
เราหยุดเวลาไม่ได้…
แต่เราเก็บมันไว้ในความทรงจำได้…ทั้งของเราเองและของคนรอบข้าง 🙂
สวัสดีครับป้าเพื่อน55555 ใช่เวลาผ่านไปรวดเร็วจริงๆ หากเรามองย้อนหลังกลับไป แต่ถ้ามองไปข้างหน้ามันเหมือนกับว่าเมื่อไหร่มันจะผ่านเข้ามาซะทีนะ โดยเฉพาะวันที่ 30 อิอิ //หายป่วยแล้วก็ขอให้แข็งแรงๆสุขสดชื่นนะ 🙂
หายป่วยแล้ว ดีจังเลย
:)))
หวัดดีน้องศศิ
ก่อนอื่นต้องส่งความคิดถึงมาโอบกอดน้องสาวแรงๆ ก่อนเลย
แหม อ่านเรื่องวันนี้แล้วขอยืดอกว่าเข้าใจมั่กๆ อินจริงๆ โดยเฉพาะตอนเห็นลูกโตขึ้นเนี่ย ของพี่มันสูงกว่าพี่ไปเสียแล้ว พี่เลยแหย่เขาว่า เป็นอกตัญญูด๊อเทอร์ เหอๆ ในฐานะที่สูงกว่าแม่ เดินด้วยแล้วอาย
น้องมะปรางน่ารักจังเลย จากที่อ่าน ของพี่มีกวนตีนแล้วล่ะ แต่ก้อเข้าใจ เพราะจำได้ว่า ทำเอาไว้กับคุณยาย เอิ้กๆ
กรรมติดจรวดพุ่งปรู๊ดมาเลยเชียว ดีที่ทำใจได้ ทำให้ไม่ตบตีกัน แม่ลูก
ขอสุขสันต์กันทั้งครอบครัวเลยนะคะ
คุณป้าตุ๊กตามารายงานตัวค่ะ.. ว่าเป็นป้ากับเค้าแล้วเหมือนกานนน…
เฮ้อ…อายุเป็นเพียงตัวเลขใช่มั้ยคะน้องศิ…
*_*
สวัสดีจ้า ให้หวังว่าตอนนี้สบายดีแล้วนะจากการเจ็บป่วยน่ะ
การได้เฝ้ามองความเจริญเติบโตของลูกนี่ กินกันไม่ลง
บางทีแอบจ้องเวลาเค้านอนหลับ เออว่ะ นี่มันโตขนาดนี้เชียวเหรอ :))
ตอนนี้เราไม่ต้องโน้มตัวไปอุ้มแล้ว แต่ต้องแหงนหน้าขึ้นมอง
ตักตวงช่วงแห่งความสุขในแต่ละวัยไว้เยอะ ๆ นะคะ คุณศศิ เพราะพอหมดแล้วก็หมดเลย
อยากบอก อบากบอกว่า ก็มีที่ตัวพี่เลดี้ หลุดเอง อย่างน่าเสียดาย…
ลูกก็โตขึ้นทุกวันแต่พวกเราก็ยังไม่ยอมแก่ จริงมั๊ย 555
ดีจังที่หลานสาวโตขึ้นแล้วเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี
น้องสาวฉันก็เป็น จะมีอยู่แค่ช่วงหนึ่งที่เกเรจนเหนื่อยใจ
แต่พอถึงจุดหนึ่งเธอก็เปลี่ยนแปลงไปจนน่าใจหาย
เด๋วนี้พอน้องอยากได้อะไรก็แทบจะประเคนให้เลย
ฉันโชคดีที่อย่างน้อยก็มีน้องมาแบ่งเบา รวมทั้งช่วยเลี้ยงลูกชายให้ด้วย
เพราะเธอน่ะแมนมั่ก ๆ 555
แจมตลอด
สวัสดีค่ะคุณคัมภีร์ราม shuttt upppppppppppppppppp อย่ามาย้ำรอยตีนกากันแบบนี้นะยะ 555555
ก็คงไม่ต่างกันซักกี่ริ้วหรอกย่ะพ่อคุ๊ณ 5555
good day ค่า ;)))))
…ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า…ผ่านไปอีกหนึ่งปีแล้ว…..
..คุยเรื่องเก่า เล่าความหลัง นั่งมองลูกหลาน กราบกรานพระ-เจ้า..เข้านอนหัวค่ำ..เอ๊ก..เอิ๊ก..เอิํก…