..

 

 

.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” กำลังพยายามจะพูดอะไร ? ” .. หล่อนจ้องใบหน้าของคู่สนทนาตรงหน้า

เขาดูประหม่า – อึดอัด – กลัว – วิตก – ตื่นเต้น ฯลฯ

 

 

 

 

” ผมขอเวลาเดี๋ยว .. ” แล้วเขาก็ลุกไปจากโต๊ะอย่างรวดเร็ว

หล่อนไม่ละสายตาที่มองตามหลังเขาไป ชั่วประเดี๋ยวเขาก็กลับเข้ามา

นั่งลงตรงหน้า .. ที่เดิม

 

 

 

” ? ” หล่อนเลิกคิ้วสื่อนัยยะตอกย้ำคำถามก่อนหน้า

 

 

 

” คือ ผมจะบอกว่า .. โอเค คุณคิดยังไงถ้าผมอยากจะเป็นหนึ่งคนในนั้น

แต่ผมดีกว่าพวกเขาแน่ๆ นะ (หัวเราะอย่างประหม่าๆ) .. ” เขาเป่าปาก

ผ่อนลมหายใจคล้ายโล่งอก

 

 

 

” คุณพูดบ้าอะไร ลองพูดใหม่ให้เข้าใจง่ายๆ กว่านี้ซิ ” หล่อนรู้ว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไร

และมันทำให้หล่อนอึดอัดใจแทบคลั่ง

 

 

 

หล่อนรักอิสระ และยังคงรักอิสระอย่างที่ไม่รู้เหมือนกันว่าจะยอมสละ ลดละ

ความรู้สึกเสรีนี่ได้เมื่อไหร่-เพื่อใคร

 

 

 

” ผม .. ผมรู้ว่าคุณไม่อยากได้ยินแน่ๆ แต่ยังไงผมก็อยากจะบอกว่า

ผมอยากใช้ชีวิตร่วมกับคุณ ” ..

 

 

 

ชิบหาย !

 

 

 

 

หล่อนอุทานในใจ คาดไว้ไม่ผิด หล่อนคิดเสมอว่าเขาเป็นเพื่อนสนิท

ที่หล่อนพูดคุย เปิดใจด้วยได้ แต่อย่างไรหล่อนก็ขีดเส้นแบ่งความเป็นส่วนตัว

ไม่ให้เขาได้ก้าวข้ามเข้ามายุ่มย่ามในวิถีเสรีที่หล่อนหวงแหน

 

 

 

คาดไว้แต่ไม่คิดว่าเขาจะกล้าที่จะพยายาม .. และนั่นทำให้หล่อนสติแตก

 

 

 

” ฉันจะไม่ตอแหลกับคุณ คุณก็รู้ว่าฉันไม่ได้โหยหาความรัก

และฉันไม่คิดว่าฉันจะปักหลักในเร็ววันนี้แน่ๆ เชื่อฉันเถอะ คุณเหมาะกับผู้หญิง

ที่ดีกว่าฉันมากนัก .. “

 

 

 

” เชื่อผมเถอะว่า คุณนี่แหละที่ใช่สำหรับผม “

 

 

 

สก็อตวิสกี้ .. รสจืดเป็นน้ำเปล่าไปโดยปริยายในสภาวะที่หล่อนรู้สึกว่า

น้ำเท่านั้นที่จะบรรเทาอาการร้อนใจที่เดือดพล่านขัดกับสภาพอากาศเย็นฉ่ำ

ของค่ำคืนเหมันต์

 

 

 

” เอาล่ะ .. แม้ว่าฉันจะไม่หันกลับไปหาอดีตรัก แต่ฉันไม่คิดว่าจะแฟร์

สำหรับคุณหรือใครก็ตามที่อยากจะคบกับฉันในสถานะที่มากกว่าเพื่อน

เพราะฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าฉันจะหยุดความรู้สึกรักเขาได้เมื่อไหร่

ซึ่งนั้นหมายถึงว่าอาจจะหรืออาจจะไม่เลย “

 

 

 

 

หล่อนเบือนหน้าไปอีกทาง ไม่มองตามเขาที่ลุกเดินออกไปทันที

ได้แต่ปลอบตัวเองให้ลดความรู้สึกอ่อนใจอย่างแผ่วเบาอย่างไม่ยอมหลุดคอนเซ็ป

 

 

 

” แรดไปเรื่อยๆ ..เหนื่อยแล้วค่อยรัก “