เพกานักท่องเที่ยวสมัครเล่น

การออกกำลังกายของชาวเวียดนามยามเช้า… ที่สนามแบดมินตันบริเวณเกาะกลางถนน

เดินทางจากฮาลองกลับมาที่ฮานอยใช้เวลายาวนานทีเดียวทั้งที่ระยะทางไม่ได้มากมายอะไรเลย แต่คุณพี่โวว์เฟอร์แกขับด้วยความเร็วไม่น่าจะเกิน 60 กิโลเมตรต่ชั่วโมงกะมัง ทั้งๆที่รถราก็ไม่ได้ติดสักกะหน่อยเลย สงสัยว่าที่เวียดนามคงจำกัดความเร็วแค่นั้นมั้ง เพราะฉะนั้นกว่าเราจะถึงฮานอยก็มืดค่ำ

ก็วนหาโรงแรมที่พักที่จองเอาไว้ พอเข้าเขตฮานอยก็เจอการจราจรของฮานอยที่เต็มไปด้วยรถจักรยานและมอเตอร์ไซค์เต็มถนนไปหมด และนี่คือเหตุผลที่ฉันไม่เช่ารถขับเองเลยต้องเช่ารถยนต์พร้อมคนขับ

และฉันก็เจอการขับรถของคุณโชว์เฟอร์ของฉัน…..คุณรู้มั๊ยว่าอะไร ..อยู่ๆ พี่แกก็จอดรถกลางถนนลงไปถามทางทั้งๆที่รถก็แสนติดยิ่งทำให้รถติดกันเข้าไปใหญ่ เออ! เนอะอยากจะทำอะไรก็ทำ

หลังจากเข้าโรงแรมที่พักเก็บข้าวของเรียบร้อย ก็ออกเดินท่องหาของกินกันทันที และเป้าหมายของฉันก็ร้านเฝอ (ก๋วยเตี๋ยวเวียดนาม)แล้วก็มาเจอร้านยองๆเหลาริมถนนแถวๆโรงแรมที่พักของฉันนั่นเอง รสชาติเป็นเลิศ …อร่อยมั่กๆ พอกินเสร็จสรรพ แม่ค้าเฝอของฉันลดราคาให้ด้วย ไม่เพียงแต่วันนี้เท่านั้น วันต่อมาเธอก็ลดราคาลงอีก ฉันยังนึกเลยว่าถ้าอยู่สักอาทิตย์ ราคาจะเหลือเท่าไหร่นะ

เอาละ ไปเที่ยวกันดีกว่านะคะ ที่แรกก็พิพิธภัณฑ์โฮจิมินห์ (Hochi minh Museum) ตั้งอยู่ใกล้ๆกับสุสสานโฮจิมินห์เราจะได้สัมผัสเรื่องราวชีวิตที่ผ่านมาของรัฐบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ และข้าวของเครื่องใช้ต่างๆของลุงโฮ

รูปปั้นลุงโฮ…โฮจิมินห์ ในพิพิธภัณฑ์โฮจิมินห์

และที่ติดๆกันนั้น สุสานโฮจิมินห์ (Hochi minh Mausoleum) ไหนๆ ก็มาถึงเวียดนามแล้วก็ต้องเข้าไปคารวะศพอดีตประธานโฮจินิมห์ หรือลุงโฮ ที่ชาวเวียดนามรัก สุสานโฮจินินห์นี้จำลองแบบมาจากสุสานของเลนินในกรุงมอสโคว์

ที่สุสานนี้ไม่อนุญาตให้นำกล้องถ่ายรูปเข้าไปบันทึกภาพ และต้องเข้าคิวเพื่อเข้าไปสักการะร่างที่ไร้วิญญาณภายในโรงแก้วของท่านโฮจิมินห์ และเมื่อเข้าไปในสุสานทุกคนต้องเดินเข้าไปชมศพด้วยความเคารพ เพราะจะมีทหารควรยืนรักษาความปลอดภัยจะคอยเตือนไม่ให้พูดคุยกัน หรือแม้แต่เดินก็ต้องเรียบร้อย พวกเราต่อคิวเป็นเวลานานกว่าจะได้เข้าไปดูร่างไร้วิญญาณของลุงโฮ เป็บเดียวจริงๆ

ดูภาพด้านล่างสิ พวกเราต้องต่อแถวกันอย่างเป็นระเบียบเพื่อเข้าชมแหระ

ภาพประชาชนและนักท่องเที่ยวที่จะเข้าชมร่างไร้วิญญาณของลุงในสุสานโฮจิมนห์

ในบริเวณใกล้เคียงยังมีทำเนียบประธานาธิบดี และบ้านพักลุงโฮ เดินต่อไปชมได้เลย
ต่อจากนั้นก็ไปต่อกันนที่พิพิธภัณฑ์ทหาร(Army Museum)

พิพิธภัณฑ์ทหาร

ข้างๆ พิพิธภัณฑ์ทหารมีร้านอาหารแบบยองๆเหลาจะนำเสนออร่อยมาก อาหารชาวเวียดนามอีกอย่างชื่อว่าบุ้งจ๋า มีเส้นคลายๆขนมจีน น้ำซุปรสชาติเปรี้ยวๆหวานๆ แล้วก็ที่ขาดไม่ได้ก็คือผักสดๆ อร่อยมากเลยขอบอก…..

Hanoi Opera House

โบสถ์เซนต์โจเซฟ อยุ๋ทางด้านเหนือของทะเลสาบฮว่านเกี๋ยม

พูดถึงทะเลสาบฮว่านเกี๋ยมเป็นเหมือนๆสวนสาธารณะของบ้านเรา จะมีสะพานโค้งสีแดง ข้ามไปก็จะเจอวัดหงอกเซิน อยู่บนเกาะเล็กๆกลางทะเลสาบ เหมาะสำหรับเดินเล่นยามเย็นหรือไม่ก็มาเดินออกกำลังกายตอนเช้าๆ (ประมาณสวนลุมบ้านเรา )

เดินเล่นรอบๆทะเลสาบเราจะเจอคนขายของที่แทบไม่น่าเชื่อเลยของแค่จะเอามาขายกัน แล้ววันนึงจะได้สักกี่ตังค์กันนะ

นี่แหละสิ่งที่เค้าเอามาขายกันมีแค่นี้เองจริงๆ

พอสักบ่ายสามโมงก็ไปชมการแสดงหุ่นกระบอกน้ำกัน เค้าว่ากันว่าถ้ามาฮานอยแล้วไม่ได้ชมหุ่นกระบอกน้ำก็ถือว่าไม่ได้มาฮานอย โรงละครอยูริมทะเลสาบฮว่านเกี๋ยมนั่นเอง และก็ไม่ห่างจากที่พักเราเท่าไหร่ พอดูเสร็จเราก็เดินกลับโรงแรมที่พักแล้วก็ถือโอกาสเดินชมตลาดย่านการค้า ถนน 36 สาย หรือ 36 เฝอเฝือง

บรรยกาศในโรงละคร

ส่วนนี่เป็นโรงละครที่อยู่ใน
vietman museum of ethnology

วันนี้ไปชมวิหารวรรณกรรม หรือมหาวิทยาลัยแห่งแรกของเวียดนาม (Temple of literature – Van Mieu) ….และขอแนะนำให้รู้จักกับอาจารย์เต่า

อาจารย์เต่า

เข้ามหาวิทยาลบัยแห่งแรกของเวียดนามแล้วก็ติดตามต่อกันที่ Vietnam museum of ethnology(พิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์ ของชาวเวียดนาม
) ต้องเสียค่าเข้าชมก็ธรรมดาแต่บังเอิญกล้องถ่ายรูปของฉันดันเป็นแบบมืออาชีพไปหน่อย(ทั้งๆที่ถ่ายรูปไม่เอาไหน)เจ้าหน้าที่เลยถามว่าจะถ่ายรูปด้วยหรือเปล่าคิดค่ากล้องอีก แถมแพงกว่าค่าเข้าชมด้วยสิ …..เฮ้อ! ไม่น่าเลยเรา เหมือนที่โรงละครหุุ่นน้ำเลย

พอเข้าไปดูด้านในก็จะเป็นเหมือนพิพิธภัณฑ์ทั่วๆไป แต่พอเดินเข้าด้านหลังนี่สิน่าสนใจจะมีบ้านชนเผ่าต่างๆ ของเวียดนามค่อยคุ้มค่าเข้าของกล้องถ่ายรูปหน่อย

บ้านโบราณแต่มรโน๊ตบุคส์ด้วยแฮะ

ลองดูหุ่นที่อบู่รอบบ้านให้ดีสิ…ฮ่าๆ

ปิดท้ายด้วยบ้านชนเผ่าของชาวเวียดนาม
หลังนี้น่าสนใจ เอ้า! ใครสนใจขึ้นไปชมกันบ้าง

********************************

ซินจ่าว…..ฮานอย