pdhirapat blog

                ผมมักจะเห็นภาพการกอดคอกัน การยิ้มให้กัน จับมือกัน หัวเราะด้วยกัน วิ่งเล่นด้วยกัน หรือแม้กระทั่งน้ำตา ในทุกๆการแข่งขันของกีฬา   ว่ากันว่า “กีฬา” เป็นสิ่งที่ช่วยให้นักกีฬารู้จักคำว่าแพ้ รู้จักคำว่าชนะ แต่สิ่งที่อาจจะสำคัญของคำว่า “กีฬา” นั้นคือมิตรภาพ   มิตรภาพทั้งที่เกิดขึ้นระหว่างการแข่งขัน หรือมิตรภาพที่เกิดขึ้นก่อนหรือหลังการแข่งขัน กลับกลายเป็นภาพที่สวยงามกว่าคำว่าแพ้หรือชนะ   เกือบ 2 เดือนที่ผ่านมา สำหรับวงการหมากรุกสากลถือว่าเป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญมากกับการเปลี่ยนภาพลักษณ์ในเรื่องการจัดการแข่งขันที่มีอย่างต่อเนื่อง ซึ่งจริงๆ อาจจะต้องเรียกว่าจากไตรมาสละครั้ง เป็นแทบจะเป็นทุกสัปดาห์เลยก็ว่าได้                 ผมในฐานะของคนที่เข้ามามีส่วนร่วมในการจัดการแข่งขันในเกือบทุกรายการ เห็นได้ถึงความเหมือน ความคล้าย ของน้องๆ เด็กๆ นักกีฬาที่เข้าร่วมการแข่งขัน   ความเหมือนที่ผมว่า ผมเห็นถึงความตั้งใจ ความพยายาม ความแน่วแน่ และความสุขในการเกมการแข่งขันที่ถูกจัดขึ้นเพื่อพวกเค้า แม้ว่าอาจจะมีบ้างกับความตั้งใจที่อาจจะกลายเป็นความกดดันของน้องๆ เหล่านั้นกับความคาดหวังทั้งจากตัวเอง ผู้ฝึกสอน หรือแม้กระทั่งผู้ปกครอง   น้ำตา ที่ไหลออกมาหลังจากที่รู้ว่าตัวเองไม่อาจจะเป็นผู้ชนะในเกมการแข่งขันนั้น หรือแม้กระทั่งในรายการนั้นก็ตาม แต่สิ่งที่ผมมักจะได้เห็น คือ ข้อความผ่านแววตาที่ดูมุ่งมั่นมากขึ้นที่จะเตรียมตัวให้พร้อมกับการแข่งขันในรายการต่อๆ ไป   ผมว่าเท่านั้นเราก็น่าจะเรียกมันว่าความสำเร็จได้แล้วครับ […]