And now, the end is near;
And so I face the final curtain.

 My friend, Ill say it clear,
Ill state my case, of which I’m certain.

Ive lived a life that full.
Ive traveled each and every highway;

 And more, much more than this,
I did it my way.

Regrets,

Ive had a few;
But then again, too few to mention.

I did what I had to do
And saw it through without exemption.

 I planned each charted course;
Each careful step along the byway,

 But more, much more than this,
I did it my way.

Yes, there were times,

I’m sure you knew
When I bit off more than I could chew.

 But through it all, when there was doubt,
I ate it up and spit it out.

 I faced it all and I stood tall;
And did it my way.

Ive loved,

Ive laughed and cried.
Ive had my fill; my share of losing.
And now, as tears subside,

I find it all so amusing.

To think I did all that;
And may I say – not in a shy way,

No, oh no not me,
I did it my way.

For what is a man, what has he got?

If not himself, then he has naught.
To say the things he truly feels;

 And not the words of one who kneels.
The record shows I took the blows

 –And did it my way!




 เคยคิดกันบ้างไหมว่า ชีวิตของแต่ละคนมีปัญหาแตกต่างกันไป

ปัญหามีไว้ให้แก้ไข แต่ถ้าหนักเกินไป ควรรู้จักปล่อยวาง

หยุดนิ่ง

ตั้งสติเสียก่อน ที่จะเสียการทรงตัว แล้วถึงลุกขึ้นมาใหม่ เดินต่อไปอย่างช้าๆ

แต่ว่ามั่นคง

แล้วจะรู้ว่าชีวิดมันก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดไว้ สู้ต่อไปกับปัญหา

๐๐แต่อย่าสร้างปัญหาให้กับตัวเองก็แล้วกัน

๐๐ปีกไม้