เธอ ๐๐เมื่อวานโทรมาหาหรือเปล่า
เรา๐๐ ไม่นี่นะ งานยุ่งๆอยู่ตอนนี้ (หัวใจแต้นแรง เกินไปหรือเปล่า)
เธอ๐๐อ๋อ เหรอแล้วไป เห็นไม่โชว์เบอร์นึกว่าโทรมาหาน่ะ
เรา๐๐เฮ้ย หนุ่มที่ไหนโทรมาหาหรือเปล่า
เธอ๐๐สมพรปากเถอะ ช่วงนี้เหงาใจ อยากจะมีแฟนอยู่ด้วย
เรา๐๐งั้นแค่นี้ก่อนนะ ต้องไปทำงานต่อ ๐๐วางสาย
(แต่ในใจคิดไปว่า โทรไปเองแหละ แต่ไม่อยากเป็นเพื่อน ขอเป็นแฟนแทนจะได้ไหม)
บันทึกรักเล่มนี้…….. เคยมีใคร
: วันต่อวัน คืนต่อคืน บรรยากาศค่อนข้างหดหู่ เบื่อไปหมดทุกอย่าง
ว่าจะเก็บทุกอย่างเป็นความลับไม่อยากให้ใครมารับรู้ด้วย
ผิดเองที่ไม่เอาหัวใจไว้กับตัวเอง
เจ็บนะ มันเจ็บที่หัวใจ ไม่ใช่เพราะเป็นเพราะคนที่เคยรัก แต่มันเป็นไปเพราะคนที่ไม่เคยรักกันเลย
ทนอยู่อย่างห่างเหิน ทนเห็นคนที่ใจรักทำตัวเหินห่าง ไม่เคยรับรู้ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้เพราะใจ
ไม่เคยยอมรับ
It started out pretty, but it was just a game.
รักหรือไม่รัก อ่านได้ยากจริงๆ บางครั้งดูเหมือนจะใส่ใจ แค่หลายคราวที่หันไปดู กลับทำเหมือนจะผลักไส
ไม่มีเยื่อใยต่อกัน
เวลาที่แตกต่างกัน วันของเธอ วันของเขา แต่ทำไม ไม่มีวันไหนสักวันที่มันจะกลายเป็นวันของเรา
คนบางคน รอคอยสิ่งใด สามารถ นับวันเดือนปี หรือแม้แต่จะนับเป็นชั่วโมง นาที และวินาที
โดยไม่มีเบื่อหน่ายแต่กับเธอคนนี้ เพียงแค่หนึ่งนาทีมันก็มีความหมาย และพร้อมที่จะรอคอย
๐๐เธอตลอดไป
