ค่ำคืนนี้ ที่ห่วงหา และคิดถึง ใครคนหนึ่ง…
เวลามีไว้ให้คนจดจำบางสิ่งบางอย่าง หรือว่ามีไว้ เพื่อให้เราลืมเลือนกันไป
ความรักไม่มีคำจำกัดความรู้สึก อยู่ๆมันนึกจะรัก มันก็รัก
อยู่ อยู่ มันนึกอยากจะลืมมันก็ลืม
แต่..คงจะมีคนบางคน ที่พยายามแกล้งทำเป็นลืม
ทั้ง..ทั้ง ที่ใจมันยังรัก
ความรักมันเป็นอะไรที่เข้าใจได้ยากยิ่ง ความรักอาจจะเป็นเรื่องของคนสองคนที่มีความรู้สึกตรงกัน
หรือ อาจจะเป็นเรื่องของคนสองคนที่ ไม่สามารถจะเดินไปบนเส้นทางสายเดียวกันได้
แต่ก็ อาจจะเป็นเรื่องของคนสองคน ที่อยู่ๆก็มีบุคคลที่สามเข้ามายุ่มย่ามในหัวใจ
ความรักของเธอ ๐๐ความรักของเขา ๐๐หรือความรักของเรา
แต่สุดท้าย ไม่ว่าจะเป็นความรักของใคร สิ่งสุดท้าย สิ่งที่รู้ได้ดีที่สุดว่าเราต้องการอะไร
ก็คงไม่พ้น “หัวใจตัวเอง”
เหมือนบางสิ่งบางอย่างมันขาดหายไปจากความเคยชิน
เหมือนบางสิ่งที่อยากจะรู้ อยากจะถาม แต่ไม่กล้าที่จะเอ่ยออกไป
มีบางสิ่งที่อยากจะได้ยิน มีบางสิ่งที่อยากจะรับรู้
แล้วทำไม จะต้องให้รับรู้ด้วยใจ หรือจะให้คอยคาดเดาเอาไว้จากการกระทำ
เหมือนอยากจะให้รู้ เหมือนอยากจะให้ถาม แต่ ใครเล่าจะกล้า
หากเอ่ยปากออกไป แล้วสิ่งได้ กลับไม่ใช่สิ่งที่คาดไว้
หัวใจคงจะไม่สบาย เพียงเพราะไม่มีใคร รับรักษาใจ ให้กับเรา
