L
O
V
E
LOVE
ฟ้าจ๋าฟ้า
FAMILY
IS
EVERYTHING
DAD&MOM&KID
GRACECHA
อยากรู้ว่าขอบฟ้าจบลงที่ใด
LOVE
HENGGY
GRACE
นะฟ้าจ๋าฟ้า
“ชีวิตเป็นของเรา แต่งแต้มสีสันให้ชีวิตมีความสุขที่สุด ถูกต้องที่สุด ดีที่สุด
ไขว่คว้าแต่สิ่งดีดี ทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ เอื้อมให้สุดเสียดฟ้า
หากทว่าความทุกข์จะระบายโรยโดนใจบ้างเล็กๆน้อยๆ จะเป็นไรไป
y
.
ในช่วงปฐมวัยขวบแรกของลูกสาว ฉันพูดคุยกับลูกๆก็ขานรับ อ้อๆแอ้ๆตามเรื่องตามราว ฉันไม่สน ใจว่า ลูกจะรู้เรื่องหรือไม่ ลูกได้แต่จ้องมองดูปากขยับไปขยับมา (ฉันเดาว่า..ลูกคงคิดตาม ว่าแม่พูดอะไร ทำไมแต่ละคำ จึงมีเสียงที่เปล่งออกมาแตกต่างกัน บางคนมองฉันแล้วขบขัน “เด็กฟังไม่ออกหรอก เดี๋ยวเขางงแย่ ปล่อยเขาเล่นคนเดียวก็ได้” เพราะหลักการสอนมันไม่มีลิมิต ไม่มีขอบเขต ฉันรู้แต่ว่าสิ่งที่ป้อนให้ลูกคือความรัก ความปราถนาดี เวลาลูกร้องไห้กระจองงอแง เพลงที่ร้องกล่อมเห่ไม่มีคำว่า “เอ่ เอ เอ๊” แต่ฉันจะขับขานทำนองเพลงทั้งไทย ฝรั่ง จีนสลับกันไปบ้าง ท่องA-Zบ้าง ท่องก-ฮบ้าง ฉันจะทำหน้าที่ของฉันให้ดีที่สุด ทำในสิ่งที่คิดว่าดีที่สุด
ทุกเช้าพาลูกฟังเพลงคลาสสิก ดูวีดีโอ เพียงช่วงสั้นๆลูกหัวเราะเอิ๊กๆอ๊ากๆ ฉันพลอยสุขใจ พลันให้นึกว่า “ลูกหัวเราะเนี้ย รู้เรื่องเปล่าหว่า” แต่อ่ะนะ เพียงลูกแย้มยิ้มสักนิด โลกของพ่อและแม่ก็เบิกบานแล้วจ๊ะ
ทุกบ่ายพาลูกเล่นกับกองหนังสือ นิตยสาร หนังสือพิมพ์ จะฉีกขาดบ้างก็ไม่เป็นไร ฉันอยากให้ลูกสนุกกับหนังสือตั้งแต่เล็ก (เดาด้วยความปราถนาดี)
ทุกเย็นพาลูกออกมาชมนกชมไม้หน้าบ้าน ไม่พูดเปล่า แต่ไล่ชี้ให้ดูของจริงตั้งแต่ S-T-O-N-E..หิน จรด
ยัน S-K-Y..สกาย..ท้องฟ้านะจ๊ะลูก”
..
ตั้งแต่ตั้งครรภ์จวบจน กระทั่งเติบโตเข้าสู่วัยรุ่นตอนต้น ฉันซื้อ สื่อต่างๆและ หนังสือเกี่ยวกับพัฒนาการลูกมาเป็นตั้ง ฉันเพียรพยายาม เฝ้า สังเกตุดูลูกอย่างเงียบๆ เพื่อจะได้ทราบว่าลูกเราเด่นด้านใด ด้อยด้านใด จะได้ สนับสนุนให้ถูกทาง และแล้วศักยภาพแห่งลูกก็เล่นซ่อนหากับผู้เป็นแม่เสียแล้ว ฉันตอบในใจ
“ศักยภาพแห่งหนูน้อยคือสิ่งใดหนอ?”
ลายมือลูกที่เขียนลงในสมุดบันทึกส่วนตัวของแม่ เมื่ออายุ ๓ ขวบ
แม้ฉันจะทุ่มเทเวลาให้ลูกเต็มที่ ทำโจทย์แต่ละวิชาให้ลูกทำทุกเสาร์ แล้วให้ส่งแม่ครูในวันอาทิตย์ ตั้งแต่โจทย์ผสมคำไทย-อังกฤษ บวกลบคูณหาร วาดรูประบายสี มาจนถึงมาตราชั่งตวงวัด ทอนกันอย่างสนุกสนาน ยกเว้นดนตรี จึงจ้างครูมาสอนที่บ้านทั้งไทย/สากล พอโตขึ้นมาหน่อย ฉันก็เปลี่ยนบรรยากาศพาลูกไปเรียนนอกบ้านบ้าง คนเป็นแม่นั่งเฝ้าลูกตั้งแต่เช้าจรดเย็น แบบ ง่วง จน เหนื่อยเอาการ แต่ลูกสาวดูจะสนุกน่าดู ฉันไม่เผด็จการกับลูก (มีบ้างแต่น้อยมาก) เราคุยกันรู้เรื่อง ลูกไม่เคยงอนเลย อย่างเก่งก็ต่อว่าต่อขานแล้วก็จบไป
นอกจากสอนลูกแล้ว ฉันก็เป็นเพื่อนเล่นของลูกด้วย พ่อเป็นม้าให้ลูกขี่ (สนุกซิท่า หัวเราะเอิ๊กๆ)แม่เป็นต้นไม้ ลูกเป็นแมว พอแมวปีนต้นไม้ตก ต้นไม้ต้องกางแขนมาอุ้มไว้ (สนุกอีกซิท่า หัวเราะเอิ๊กๆอีก แต่แม่เมื่อยแขนจ๊ะ) เลี้ยงแบบประชาธิปไตยเท่าที่นายกนางนี้ เห็นว่าไม่ออกนอกทาง ต้องคอยดึงสายป่านเส้นนี้ไม่ให้หย่อนเกินไป หรือตึงเกินไป แต่ก็เคยมีถกเถียงกันบ้างเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับแม่ แต่เป็นเรื่องดีดีสำหรับลูก “หม่าม๊าขา อยากได้ดินสอที่มาจากฝรั่งเศสค่ะ วันนี้เพื่อนเอามาอวด” “ลูกจ๊ะ ดินสอเหลาเพียงแค่แท่งละบาท ลูกก็ใช้ได้ตั้งนานสองนาน เอาไว้ลูกโตกว่านี้ หม่าม๊าไม่ขัดเลย อีกอย่างมันสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ หากพ่อแม่ควักตังค์ซื้อดินสอให้ลูกใช้ในราคาแท่งละ500 บาท เมื่อเทียบกับลูกที่ใช้ดินสอแท่งละบาท เมื่อเวลาผ่านไป เงินของใครจะเหลือมากกว่ากันจ๊ะ แม้มันจะไม่ทันสมัยแต่ลูกอย่ายึดติดที่หน้าตานะ ดูการใช้งานดีกว่านะ หม่าม๊ารักลูกนะจ๊ะ” โชคดีที่ลูกเข้าใจแม้จะอ้อนบ้าง แต่เมื่อจำนนต่อเหตุผล ลูกก็สลัดความคิดเดิมทิ้งเสีย
สิ่งหนึ่งที่ฉันพร่ำสอนลูกตั้งแต่อนุบาลจนกระทั่งทุกวันนี้คือ “ไม่จำเป็นต้องสอบได้ที่หนึ่งนะ สอบได้เท่าไรก็เท่านั้นนะลูก มีสมาธิกับโจทย์คำถาม ใครทำอะไรที่ไหนอย่างไรเมื่อไรต้องรู้ ทำให้ดีที่สุด ใช้เวลาให้คุ้มที่สุด รอบคอบที่สุด” ที่ผ่านมาลูกทำได้ดีทุกเทอม ถือว่าเป็นรางวัลของลูกเอง มิใช่ของพ่อแม่ เพราะพ่อแม่เพียงให้กำลังใจและยืนเคียงข้างลูก
“เมื่อพรสวรรค์ไม่บังเกิด
ลูกจงไขว่คว้าหาพรแสวงให้เกิดทุกเมื่อเชื่อวันนะจ๊ะ”
ฟ้าจ๋าฟ้า อยากรู้ว่า ขอบฟ้า เริ่มตรงที่ใด…
ฟ้าจ่าฟ้า อยากรู้ว่า ฟากฟ้า ล่องลอยไปไหน…
ฟ้าจ๋าฟ้า อยากรู้ว่า ปุยฟ้า นุ่มนวลเพียงใด…
….
ฟ้าจ๋าฟ้า อยากรู้ว่า ปลายฟ้า สิ้นสุดที่ใด ..
อยากหยิบความสดใส ใส่ไว้ให้ทั่วฟ้า
อยากหยิบดวงดารา ประดับประดา
(ประดับประดา)
ฟ้าเป็นประกาย นะฟ้า จ๋าฟ้ า..
ขอขอบคุณเจ้าของผู้จัดทำแห่งยูทูปอย่างมาก
ข้าพเจ้าหาฟังต้นฉบับไม่ได้เลย
และภาพสวยๆจากอินเตอร์เน็ต
This entry was posted
on Wednesday, December 16th, 2009 at 9:05 am Filed under Uncategorized and tagged กำลังใจ , ความฝัน , ค้นหา , พรสวรรค์ , เด็กน้อย , เพลงโฆษณากระจกไทยอาซาฮี .
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Both comments and pings are currently closed.
December 26th, 2009 at 8:29 pm
ขอบคุณกำลังใจจากเพื่อนๆทุกท่านค่ะ
ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
December 25th, 2009 at 3:23 pm
ชีวิตเป็นของเรา แต่งแต้มสีสันให้ชีวิตมีความสุขที่สุด ถูกต้องที่สุด ดีที่สุด
ไขว่คว้าแต่สิ่งดีดี ทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ เอื้อมให้สุดเสียดฟ้า
หากทว่าความทุกข์จะระบายโรยโดนใจบ้างเล็กๆน้อยๆ จะเป็นไรไป
< --- หากไม่รู้จักเจ็บปวด ก็คงไม่ซึ้งถึงความสุขใจ merry christmas ค่ะ
December 25th, 2009 at 1:54 pm
Merry X’ mas for Pee’ Rat & nong Grace…
*_*
December 25th, 2009 at 9:09 am
สุขสันต์คริสต์มาส 2009
แด่คุณแม่คนสวย…henggy
🙂
December 25th, 2009 at 7:37 am
December 24th, 2009 at 11:37 pm
[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]
การทำได้ดี ในทุก ๆ อย่างนั่นแหละคือศักยภาพของลูกเกรซ ไงละคะคุณรัตน์ขา
น่าภูมิใจออก น้อยคนนะคะที่จะทำได้ดีขนาดนี้ เป็นกำลังใจให้น้องเกรซต่อไปนะคะ
ครอบครัวคุณรัตน์โชคดีมากเลย เป็นครอบครัวที่อบอุ่นน่ารักทีเดียวเชียว ยินดีด้วยค่า
และขอให้สุขสันต์วันคริสต์มาส ตลอดปีใหม่และตลอดไปนาน ๆ ด้วยค่ะ..
🙂
December 24th, 2009 at 8:20 pm
glitter-graphics.com
Merry Christmas to all !!!!
December 24th, 2009 at 4:21 pm
สุขสันต์วันคริสมาสต์ค่ะคูณแม่henggy
^__^
December 23rd, 2009 at 9:25 pm
ไ ม่ ว่ า ท้ อ ง ฟ้ า ที่พวกเขามองเห็นเบื้องบน .. จะเกลื่อนไปด้วยดวงดาว
หรือมีประกายแห่งแสงจันทร์รำไร ลอดเมฆหนา
ฝ่าเกล็ดหิมะของคืนหนาวเหน็บ หรือจะเป็นคืนอันมืดมิดทีโรยด้วยเกล็ดขาวเกลื่อนฟ้า
ก็ ต า ม ที . .
December 18th, 2009 at 3:00 pm
เล่นเอาน้าอยากมีหลาน..ซะงั้น
เย้! มายเกรซของน้า-น่ารักมากจ่ะ
อันนี้น้านูไม่ลืมเหมารวมคุณแม่ด้วยนะเออ
แถมคุณพ่อก็น่ารักตามมาห่างๆ จ่ะ..ฮิฮิ
🙂
December 18th, 2009 at 10:02 am
ให้กำลังใจ คุณhenggy และทุกๆท่านด้วยเพลงนี้ครับ
ชอบประโยคคลาสสิคนี้ จังเลยครับ
“เมื่อพรสวรรค์ไม่บังเกิด
ลูกจงไขว่คว้าหาพรแสวงให้เกิดทุกเมื่อเชื่อวันนะจ๊ะ”
December 17th, 2009 at 12:02 pm
December 17th, 2009 at 2:02 am
อาซ๊อคนสวยเล่นกีตาร์เป็นด้วยแฮะ..
นิ้วเรียวขาวงาม ไม่ด้านหรือคร๊าบ 🙂
อ่านเรื่องอาซ๊อคนสวย & น้องเกรซทีไร
ให้ความรู้สึกอิ่มอุ่นแกมอิจฉาทุกที 555+
ยังไงก็จะเป็นกำลังใจให้ห่างๆนะครับ
โทษฐานที่รู้จักกัน…
ปล. ช่วงนี้กระผมกำลังผจญมรสุมชีวิตลูกใหญ่ในรอบหลายปี เลยคิดจะเก็บข้าวของหนีตามคุณมหัศจรรย์แห่งหงส์ฟ้าไปอยู่ดาวดวงอื่นด้วยกันเลย.. หนีตามกันไป ไม่สิ้นเปลือง หุหุ
เจ้ากรรมนายเวรยังคงมีต่อไป ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันไป
สู้กันต่อปายยยย
ไม่รักแต่คิดถึง
December 16th, 2009 at 9:44 pm
ฟ้า จ๋า ฟ้า .. ฟ้า จ๋า ฟ้า .. ฟ้า จ๋า ฟ้า
น่ารักจังค่า
:))
December 16th, 2009 at 9:40 pm
ไม่มีช่วงชีวิตใดจะน่ารักเท่าชีวิตในช่วงนี้อีกแล้ว
ขอบคุณเรื่องและความรักที่แบ่งปัน..
P athenaz :))
December 16th, 2009 at 9:11 pm
น้องเกรซเป็นเด็กที่ทำบุญมาดีมากๆ นะคะ
ได้กำเนิดและเติบโตท่ามกลางความรักและเอาใจใส่ของพ่อแม่
เชื่อว่า น้องต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เก่งและมีความสุขมากๆ ค่ะ
ที่ต้องชมอีกเรื่องคือลายมือสวยเป็นระเบียบมาก
3 ขวบ เขียนได้แบบนี้ ไม่ธรรมดานะคะ
:)))
December 16th, 2009 at 1:29 pm
น่ารักจังเลยค่ะ
น่าปลื้มใจแทนคุณลูกนะคะ
ความรัก และความอบอุ่นของแม่ที่ไร้ที่เปรียบเปรย
December 16th, 2009 at 12:03 pm
อ่่านไปรับกระแสธารความรักความอบอุ่นของคุณแม่ไป ขอบคุณมากค่ะคุณhenggy
น่ารักจังเลยค่ะคุณแม่ ^^
December 16th, 2009 at 10:26 am
นู๋รัตน์ จ๋า ช่างเป็นแม่ที่น่ารักจังเลยค่ะ เพลง ฟ้ ฟ้า ฟ้า ก็น่าฟังจัง
แม่ผู้เสียสละให้ลูก พี่เลดี้ ขอชื่นชมจริง ๆ การแสดงออกความรักของแม่แต่ละคนก็ต่างกันไป แต่พี่เลดี้ เห็นรัตน์ ทุ่มเทกายใจให้มากมายขนาดนี้ ถือว่ายอดเยี่ยมจริง ๆ ค่ะ