สงสารหัวใจเด็กน้อย..ขอเถอะคุณครู
ขออภัยไว้ก่อน คงไม่ว่ากระไรกันนะคะเพื่อนๆ
ทว่าความคิดเราอาจสวนทางกับท่านผู้อ่านก็ได้นะคะ
ฉันไม่ชอบไปงานวันแม่ที่ร.ร.ของลูกสาวเลย
ครอบครัวเราอบอุ่นดี เราไปกิจกรรมวันแม่ของร.ร.ทุกครั้ง
แต่บรรยากาศโดยรอบในงาน มันบาดหัวใจคนเป็นแม่อย่างฉัน
เพื่อนๆอาจงง ว่าเอ้..บรรยากาศน่าจะเข้าทีนะลูกกราบแม่ มอบพวงมาลัยให้แม่
ถูกต้องค่ะ ชื่นมื่นมากๆทั้งคุณแม่คุณลูก และคุณครูโดยถ้วนทั่ว
ทุกปีฉันจะถูกวางตำแหน่งให้นั่งตรงที่ของตัวเอง
คุณแม่ทุกท่านก็ถูกวางตามตำแหน่งตนเองเช่นกัน
แต่ฉันมักสาดส่ายสายตาไปโดยรอบเพื่อมองดูคุณแม่คุณลูกทั้งระดับช่วงชั้น
ฉันน้ำตาคลอด้วยบางสิ่งที่เห็นอยู่เบื้องหน้า
เพราะภาพที่เห็นคือคุณครู นั่งในตำแหน่งคุณแม่(หลายคน)
แทนคุณแม่ตัวจริงของผู้เป็นลูก(ศิษย์)
เด็กก้มกราบครู แล้วหันมามองแม่ลูกแต่ละเก้าอี้ หน้าตาเศร้าๆ
“คุณแม่ไม่มา คุณแม่ไม่ว่าง คุณแม่ไม่มี”
ลูกสาวบอกว่า เคยเข้าไปปลอบเพื่อนว่า
“ไม่เป็นไรนะ คุณแม่เขาติดธุระจริงๆ”
(คุณแม่ไม่มา)
“ไม่เป็นไร คุณยายเธอมาด้วยดีจังเลย”
(คุณแม่ไม่มี คุณยายมาแทน)
ฉันจึงบอกลูกว่า “หม่าม๊าไม่อยากเห็นภาพแบบนี้เลยสงสารหัวใจเด็ก
โดยเฉพาะความรู้สึกมันฝั่งลึกในใจ จะกี่ปีก็จำได้นะ
ที่เด็กเห็นเพื่อนๆกราบคุณแม่ที่นั่งตรงหน้า ตัวเองไม่มี แม่ว่ามันน่าเศร้า สงสาร เห็นใจ”
ฉันน้ำตาคลอจากภาพที่เห็นทุกปี ตอนนี้ลูกสาว ๑๒ ขวบ
แล้วจะเป็นเช่นนี้อีกกี่ปีกว่าลูกจะโต
………จบเรื่องเศร้าๆมาดูอะไรเพลินๆนะคะ……..
เก็บตกภาพที่ลูกสาวนั่งทำของขวัญเตรียมให้แม่
แต่ปีนี้ลูกโตพอที่จะทำอะไรพิเศษๆมากกว่าแค่การ์ดหนึ่งใบ
ทุกปีลูกจะทำการ์ดให้แม่
จากวันนั้นถึงวันนี้ จึงได้การ์ดฝีมือลูกมาตลอด
สวยบ้าง เลอะเทอะบ้าง ฉันก็อิ่มเอมใจ
ในวันแม่ปีนี้ ลูกเตรียมแป้งญี่ปุ่นมาบรรจงปั้นแต่งดอกมะลิ
เตรียมให้ทั้งคุณย่า คุณยาย และคุณแม่
“ดอกมะลิจากมือลูกสู่ใจผู้เป็นแม่”
แม้จะดูไม่ค่อยเหมือนดอกมะลินัก
แต่มันส่งกลิ่นหอมรัญจวนถึงใจแม่เชียวล่ะลูก
ผลงานของลูกถึงคุณย่าคุณยายและคุณแม่
“ดอกมะลิทั้ง ๗ ดอกนี้ชูช่อห่อพุ่มผูกโบว์เหลือง ลูกเตรียมให้คุณยาย”
“กระป๋องเปล่านมสดตราหมีลูกนำมาห่อด้วยกระดาษสา
แล้วตบแต่งลาย มีสายคล้องไว้สำหรับห้อยได้
ดอกมะลิจัดช่อเตรียมไว้ให้คุณย่า”
กราบแม่
กระเช้าดอกมะลิใบนี้ให้แม่
เอ้ แม่แอบเห็นลูกแอบแพล๊บบบก่อนมาถึงแม่นะจ๊ะ
ให้ไอติมแม่ค่ะ
การ์ดด้านหน้า
การ์ดด้านใน
….
“เรียงความเรื่องแม่”..
Gmaj7 F#m Em7 A Gmaj7 F#m Em7 A7 D
น่า นา นา น๊า นา น๊า นา น่า นา น่า นา นา น๊า นา น๊า นา น่านา
D F#m Em7 A7 D
คุณครูสั่งให้เขียน เรียงความเรื่องแม่ฉัน
บอกให้ส่งให้ทันวันพรุ่งนี้
Bm F#m Em7 A7
มันยากจังทำไม่ไหว หนูแม่ไม่มี
แล้วจะเขียนให้ดียังไง
D F#m Em7 A7 D
*เป็นห่วงก็ไม่รู้ ดูแลก็ไม่คุ้น
กอดแม่อุ่นจริงๆมันจริงไหม
Bm F#m Em7 A7 D
พร้อมหน้ากันทานอาหาร เคยมีแค่ฝันไป
ไม่มีเพลงกล่อมใดไม่มี
Em7 F#m Em7 A7 D B7
**ห่มผ้าไม่เคยอุ่นเลย กอดหมอนไม่เคยอุ่นใจ
นอนหลับไปอย่างเดียวดายทุกที
Em7 F#m G A7
ไม่มีอะไรจะเขียน ให้ครูได้อ่านพรุ่งนี้
บนหน้ากระดาษก็เลอะน้ำตา
D F#m Bm Bm/A G E7 A
*** ถ้าแม่ฟังอยู่ไม่ว่าแม่อยู่ไหน
ไม่ว่าแม่เป็นใคร ช่วยส่งรักกลับมา
D F#m Bm Bm/A G A7 D
ถ้าแม่ฟังอยู่คิดถึงหนูหน่อยหนา
หนูขอสัญญา ว่า หนูจะเป็นเด็กดี
..
November 1st, 2009 at 3:13 pm
August 14th, 2009 at 3:02 pm
น่าเศร้าสำหรับบางคนนะคะ
ยัง ๆ ก็ขอให้คนที่มีแม่ รักแม่มาก ๆ แล้วกันค่ะ ^^
August 12th, 2009 at 10:55 pm
ลูกสาวมีฝีมือทางศิลปะเหมือนคุณแม่เลยค่ะ
August 12th, 2009 at 10:56 am
ขอแก้คำผิดค่ะ
เปิดเพลงค่าน้ำนม
ปล
ลูกสาวน่ารักจังค่ะ
August 12th, 2009 at 10:55 am
จำได้ว่าสมัยเด็กๆ เวลามีงานวันแม่ทีไร
แม่ของเราไม่เคยมาโรงเรียนเพราะไม่เคยได้
เป็นตัวแทนคู่แม่ลูกที่จะได้ขึ้นเวที
แต่ไม่ได้รู้สึกเสียใจหรือน้อยใจอะไร
ในวันงานเห็นเพื่อนๆ ส่วนใหญ่มักจะร้องให้
เวลาที่มอบพวงมาลัยและเเปดเพลงค่าน้ำนม
แต่เรารู้สึกเฉยๆ ไม่ได้ร้องให้ตามแค่รู้สึกดี
เท่านั้นเองว่าอย่างน้อยก็มีคนรู้สึกซาบซึ้งกับเรื่องนี้
แต่ไม่รู้ว่าเวลาอยู่บ้านหลังจากงานวันแม่แล้วพวกเขา
เหล่านั้นที่ร้องให้ได้ทำอะไรให้แม่ได้ชื่นใจบ้าง
ที่เราเองรู้สึกเฉยๆ กับงานก็เพราะว่า
ในชีวิตจริงครอบครัวเราค่อนข้างใกล้ชิดกัน
มากถึงมากที่สุด ร่วมทุกข์ถึงที่สุดกันมาแล้ว
ร่วมสุขกันบนความทุกข์ทที่โถมทับมาเป็นระรอก
โดยที่ไม่มีใครทอดทิ้งกัน มันเป็นความสุขทุกเวลา
โดยที่ไม่ต้องแสดงให้ใครเห็น
ดังนั้นเราจึงไม่ได้ยึดติดว่าจะต้องจัดงานเท่านั้นจึงจะ
ซาบซึ้งได้
August 12th, 2009 at 10:02 am
August 12th, 2009 at 9:58 am
🙂
August 12th, 2009 at 1:11 am
นึกถึงหนังหลายเรื่องเลยครับ
ที่งานแสดงละคร หรือแสดงดนตรีของโรงเรียน
แล้วพ่อ-แม่ สัญญาว่าจะมา แล้วก็มาไม่ได้ เด็กๆ ก็ชะเง้อคอมองหาก่อนแสดง
งานโรงเรียนแบบนี้เขาจัดให้แม่
แต่จริงๆ แล้วแม่ต้องไปเพื่อลูกนะครับ
ป.ล. การ์ดดอกมะลิสวยมากครับ
August 11th, 2009 at 11:19 pm
เป็นเรื่องละเอียดอ่อนมากครับ
August 11th, 2009 at 10:50 pm
ที่โรงเรียนลูกผมก็ไม่มีพิธีเชิญคุณพ่อคุณแม่มาขึ้นเวทีให้ลูกๆกราบเพราะคำนึงถึงเด็กที่ไม่มีพ่อหรือแม่ครับ
August 11th, 2009 at 8:08 pm
มีปัจจัยหลายอย่างที่ดิฉันต้องไปชี้แจงกับตัวคนที่ถูกเรียกว่า ครู
กับการจัดการกิจกรรมต่างๆในโรงเรียนที่มากเกินจำเป็น
จนไม่ได้สนใจในตัวนักเรียนเลยว่า สิ่งที่ต้องมีให้กับนักเรียน
โดยอย่างยิ่งการให้ความรู้ในทางวิชาการ และทางจริยธรรมที่นักเรียนต้องนำไปใช้ในการดำเนินชีวิต
ในสังคม และอย่างยิ่งกับเด็กๆหลายๆคนที่ไม่มีทั้ง พ่อและแม่คอยให้คำแนะนำและเป็นครูคนแรกของเขา
เมื่อวานไปโรงเรียนของลูกชายมา เพราะเจอปัญหาหลายอย่างที่
บรรดาคนที่เรียกตนเองว่า ครู ที่ไม่ได้ทำหน้าที่ ที่เต็มที่และเป็นแบบอย่างแม่พิมพ์ของชาติ
และ “ครูหลายๆท่านในประเทศนี้ที่มีคุณภาพ กับไม่ได้รับการสนับสนุน
…………
August 11th, 2009 at 6:33 pm
เป็นคนรักเด็กแ่ต่เคยคิดว่าจะไม่มีลูกเพราะเห็นว่าการเกิดมานั้นเป็นทุกข์และโลกปัจจุบันไม่ได้น่าอยู่แต่จะรับเด็กกำพร้ามาเลี้ยงแทน เมื่อวานเพิ่งตกลงกับแฟนว่ามีลูกกันก็ได้ แต่เพลงกับคลิบของคุณทำให้ลังเลอีกแล้ว -_-
August 11th, 2009 at 5:14 pm
เด็กๆทารกในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
ว่ากันว่าเวลานอน บางคนจะนอนดิ้นๆแบบไกวตัวเองไปมา กับที่…
นัยว่าพวกเธอเห่กล่อมตนเอง…
บางความแหว่งวิ่นของหัวใจ…ไม่มีวันถูกเติมเต็มไปตลอดกาล
:'(
August 11th, 2009 at 8:44 pm
August 11th, 2009 at 1:08 pm
August 11th, 2009 at 12:03 pm
น่ารักทั้งคุณแม่และคุณลูก
คุณพ่อเป็นปลื้ม..จ่ะ
yeah!
🙂
August 11th, 2009 at 11:21 am
น้องรัตน์ เป็นอย่างที่รัตน์เล่าไว้ไม่มีผิด ทุกอย่าง เป็นดาบสองคมเสมอ แต่ทั้งโรงเรียนและคุณครู ก็ได้ประจักษ์ถึงความจริงเรื่องนี้ จึงให้คุณครู เป็นแม่แทน เพื่อลดรอนความเศร้าใจของเด็กที่แม่ติดธุระ แม่จากไปแล้ว ฯลฯ
แต่ด้านดี ต้องมีมากกว่า ทางโรงเรียนต่าง ๆ จึงยังคงจัดวันแม่ วันที่ให้เด็กแสดงความรัก ความกตัญญู ปลูกฝังไว้แต่เล็กแต่น้อย และให้เรียนรู้ความจริงของเพื่อนรอบข้างด้วยค่ะ
คิดถึง