ข่าวนี้มันทำให้ผมนึกถึงเรื่องวันนั้นอีกครั้ง
ข่าวที่พูดถึงก็คือข่าวจากเรื่องที่ “ไม่อยากให้อ่านผ่านๆไปกลายเป็นแค่ข่าวเล็กๆ” ในข่าวนั้นพูดถึงผู้ชุมนุมคนนึงที่ขับรถพุ่งชนตำรวจที่ช่อง NBT เอามารีรันหลายรอบมากเพื่อแสดงให้เห็นว่าพี่น้องเรานั้นโหดเหี้ยมอย่างไร แต่ไม่ได้เอามุมที่พวกเราโดนตำรวจไล่ยิง ไล่ฆ่ามาฉายซ้ำวนไปวนมาให้ชาวบ้านดูกันมั่งเลย
.
วันนั้นรายการฟรีทีวีทั่วไปทำได้ระยำมาก แทนที่จะมาสนใจการชุมนุมว่าประชาชนโดนทำร้ายอะไรบ้าง กลับมัวแต่สนใจรายได้ฉายแต่รายการปกติ ไม่เว้นแม้กระทั่งทีวีสาธารณะอย่าง TPBS ถ้าคุณคิดว่าคุณเป็นสื่อที่เป็นกลางจริงๆ ทำไมไม่ถ่ายทอดการชุมนุมที่ประชาชนโดนยิงแขนขาด ขาขาด ตลอดวันเล่า มัวแต่ห่วงรายการปกติทำไม ถ้าสื่อสาธารณะ หรือสื่อที่เป็นกลางทำได้แค่นี้ก็อย่ามีมันเลยวะ …. นี่ได้ข่าวว่าไอ้สาทิตย์ จะเปลี่ยนช่อง 11 เป็นทีวีสาธารณะอีกอัน แล้วจะไปเพิ่มภาษีทีวีเพื่อมาทำ… นี่มึงถามคนดูเขาหรือยังวะว่าเขาต้องการดูหรือปล่าว เขาพอใจจ่ายภาษีเพื่อให้ได้ทีวีไร้สมองไร้วิญญานเพิ่มขึ้นอีกช่องนึงหรือปล่าว???
อ่านข่าวนั้นแล้วมันทำให้ผมนึกถึงวันนั้นอีกครั้ง……. วันที่ 7 ตุลาคม
วันนั้นผมก็ไปร่วมชุมนุมเหมือนกับพี่น้องหลายๆคน คืนวันที่ 6 ผมทำงานไปติดตามข่าวไป ถึงการเคลื่อนขบวนจากทำเนียบไปหน้ารัฐสภามาโดยตลอด ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน กะแล้วว่ายังไงก็ต้องเกิดเรื่องแน่ๆ แต่ไม่ได้ไปตอนคืนวันนั้นเพราะงานเยอะ กะจะเคลียให้หมดก่อนแล้ววันที่ 7 จะไปหรือไม่ไปค่อยว่ากัน จนกระทั่งประมาณหกโมงเช้า เริ่มมีการยิงครั้งแรก เสียงปืนดังขึ้นโดยปราศจากคำเตือนใดๆ ผมรีบกลับบ้านเพื่ออาบน้ำและเตรียมตัวออกไปช่วยเพิ่มกำลังคนหวังว่าถ้าคนไปกันเยอะๆจะไม่เป็นอะไร แต่พออาบน้ำเสร็จแล้วมาดูข่าวก็ปรากฎข่าวพี่น้องพันธมิตรฯเราถูกระดมยิงด้วยแก๊สน้ำตา เลือดอาบไปหลายคน และมีข่าวว่าบางคนถูกระเบิดขาขาด ในภาพข่าวมีตำรวจระดมยิงพวกเราอย่างสะใจ พี่น้องเราหนีหัวซุกหัวซุน ในใจผมตอนนั้นก็นึกกลัวอยู่เหมือนกันว่าจะไปดีไม่ไปดีวะ แต่ยังไงๆตัดสินใจแล้วว่าจะไปก็คงต้องไปแหละ
ผมเลยจัดเตรียมอุปกรณ์ การชุมนุม มีเสื้อเหลือง รองเท้าผ้าใบ แว่นตาว่ายน้ำ หน้ากาก ผ้าโผกหัว น้ำสองขวดพร้อมเป้ (คงกันระเบิดได้ล่ะมั้งของพวกนี้น่ะ)และที่ลืมไม่ได้คือ องค์จตุคาม ที่ได้รับมาตั้งแต่องค์จตุคามยังไม่บูม เลยแน่ใจว่าต้องเป็นของจริงแท้แน่นอน (อันนี้ซิของชัวร์ แต่ไม่รู้จะสู้ของลุงดิ๊ได้ป่าว) แล้วพี่สาวผมก็โทรมาถามว่าผมอยู่ที่ไหนแล้วไปที่นั่นหรือยัง ผมบอกว่ากำลังคิดอยู่ว่าจะไปยังไงดี(จะขับรถไปก็กลัวไม่มีที่จอด เผลอๆจะพังซะปล่าวๆ) พี่ผมก็เลยจะมารับไปด้วยกัน และเอารถกระบะมาบอกว่าจะไปซื้อน้ำไปบริจาค เพราะข่าวบอกว่าต้องการน้ำมาก ผมเลยไปช่วยขับรถซื้อน้ำก่อน ก่อนออกจากบ้านผมโทรบอกน้องที่ออฟฟิสว่าวันนี้ขอลาอีกวันละกันนะ
หลายคนมาพร้อมกับน้ำเพื่อบริจาคเพราะทางเวทีบอกว่าต้องการน้ำจำนวนมาก
พี่สาวผม(เสื้อเหลือง) เป็นแม่หม้าย สามีจากไปเพราะมะเร็ง ทิ้งลูกไว้ที่บ้านแล้วก็มาร่วมชุมนุม และบริจาคโดยตลอด
เราไปซื้อน้ำกันมาสองรอบ รอบแรกไปบิ๊กซี รอบสองไปโลตัส ทั้งสองรอบเจอพันธมิตรที่มาซื้อน้ำด้วยกันหลายคน พนักงานโลตัสที่มาช่วยขนน้ำก็บอกว่าเขาเป็นพันธมิตรเหมือนกัน เขาพูดว่า “ถึงแม้ผมจะทำงานโลตัส แต่ก็เป็นพันธมิตรนะ…”
ระหว่างทางเราก็ฟังข่าวกันตลอดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เราไปซื้อน้ำกันมาสองคันรถ แต่เหตุการณ์วันนั้นมันวุ่ยวายมาก จะเอาน้ำเข้าไปลงทีก็ลำบาก ผมเลยตัดสินใจลงจากรถเพื่อไปสมทบกับพี่น้องหน้าสภา ส่วนพี่สาวผมก็ไปหาที่จอด แล้วจะเข้าไปสมทบในทำเนียบ ระหว่างนั้นพี่ยอดแฟนพี่เอ๋ย ที่เป็นอาจารย์ที่คณะสัตวแพทย์ฯ โทรมาบอกว่า
“พี่เอ๋ยถูกระเบิดนิ้วขาด ตอนนี้พี่กำลังไปหาพี่เอ๋ยที่รพ.จุฬา Hanzen อยู่ไหนแล้วตอนนี้?”
“ผมกำลังจะไปหน้าสภาพี่”
“งั้นก็ระวังตัวดีๆนะ เดี๋ยวพี่ไปดูพี่เอ๋ยก่อน”
“ครับพี่ ขอให้พี่เอ๋ยปลอดภัยนะครับ ไว้เจอกันพี่….”
ระหว่างนั้นก็จะมีคนโทรศัพท์ และ SMS มาถึงผมแทบตลอดวัน ถามไถ่ว่าเป็นไงบ้าง และคอยเอาใจช่วยตลอด (ขอขอบคุณทุกข้อความและคำพูดครับ) มีทั้งคนส่งข่าวต่างๆ ตอนนั้นผมเปิดรับ SMS ของ ASTV แล้วด้วย เลยได้ข่าวเป็นระยะๆ เพราะวิทยุตอนนั้นฟังได้ไม่ชัด แถมบางทีคลื่นโทรศัพท์ก็หายไปซะเฉยๆอย่างงั้น เหมือนกับตอนที่ตำรวจบุกสลายที่ทำเนียบครั้งก่อน โทรศัพท์จะ No signal เกือบตลอด
ตอนนี้พวกเรากำลังเฮกันใหญ่เพราะข่าวบิ๊กจิ๋วลาออก
ในใจผมก็กลัวๆกล้าๆ (แต่กล้าน้อยกว่ากลัว) แต่คิดว่าไหนๆก็มาถึงที่นี่แล้วเอาวะไปก็ไป ผมไปเจอน้องปุ้ย หรือเจ้าของMblog ฉายา เจ้าเงาะ ที่หน้าสภาพอดี ตอนนั้นมีข่าวว่าบิ๊กจิ๋วลาออกแล้ว พวกเราก็ดีใจกันยกใหญ่ คิดว่ามันคงจะจบเร็วๆนี้ ผมไปนั่งอยู่หน้าสภาได้พักใหญ่ ตอนนั้นพี่น้องเราบอกว่า พวกสส. ทรท. ออกมายกตีน และยกนิ้วกลางใส่ผู้ชุมนุมที่อยู่รอบๆสภาด้วย นั่นนับเป็นการยั่วยุอย่างแรง พวกเรามีกันแค่มือตบ แว่นว่ายน้ำ หน้ากาก กับหัวใจที่รักความยุติธรรม รักชาติ รักในหลวง กันแค่นั้นเอง เรามาปิดล้อมเพื่อไม่ให้รัฐบาลชั่วมันแถลงนโยบาย เพื่อปล้นชาติ โกงบ้าน กินเมือง แต่พวกมันทำกับเราเหมือนเราไม่ใช่คน พวกตำรวจยิงปืน ยิงแก๊สน้ำตา ยิงระเบิด ฆ่าผู้ชุมนุมอย่างเลือดเย็น
น้องปุ้ยหรือเจ้าเงาะ สาวน้อยร่างเล็กแต่ใจใหญ่กว่าผู้ชายหลายๆคน อ่านเรื่องราวของเธอได้ที่นี่
7 ตุลา เลือดประชาทาถนน หน้าอนุสาวรีย์รัชกาลที่ 7 …พระผู้ทรงสละพระราชอำนาจให้ประชาชนไทย ได้ลงหนังสือบันทึกเลือด 7 ตุลาฯ ด้วยนะ….
ซักพักบนรถกระจายเสียงบอกว่า”ตอนนี้ตำรวจเสริมกำลังอยู่ตรงแยกการเรือน ขออาสาสมัครผู้ชายซักพันคนไปตรึงกำลังตำรวจด้วย” ผมคิดในใจ “เอาไงดีวะ… นั่งอยู่กะน้องปุ้ยแต่น้องเขาเป็นผู้หญิงนี่หว่า ถ้ากูไม่ไปเดี๋ยวเขาจะหาว่าเป็นตุ๊ด ไปก็ไปวะ…” เลยบอกน้องเขาว่า “งั้นเดี๋ยวพี่ไปสมทบตรงนู้นก่อนละกันนะ เธออยู่ตรงนี้ก็แล้วกัน น่าจะปลอดภัยกว่า คงไม่มีอะไรหรอก” แล้วผมก็แยกกับน้องปุ้ย เดินตามพวกเราไปทางแยกการเรือน ระหว่างนั้นยังเห็น คุณ วีระ สมความคิด นั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ถือโทรโข่ง ล่วงหน้าไปก่อนเลย
ระหว่างทางก็มีการแจกข้าว น้ำ หน้ากาก แว่นตาด้วย
พี่น้องเรามีมากมายบางคนเอาถังฉีดยาฆ่าแมลงมาด้วยไม่รู้ว่าลืมล้างถังหรือปล่าวดิก่อนใช้
“ขอให้พี่น้องเตรียมตัวให้ดีๆ ใครยังไม่มีหน้ากาก กับแว่นตาให้มารับได้…. ” เสียงประกาศจากบนรถกระจายเสียงดังแว่วมาเข้าหูผม ทำให้ต้องคิดในใจอีกว่า…
“เอาแล้วกู อยู่ดีไม่ว่าดียอมเป็นตุ๊ดซะแล้วก็แล้วเรื่องแล้ว เอาวะ ไหนๆก็มาแล้ว เตรียมก็เตรียม คงไม่มีโอกาสใส่แว่นว่ายน้ำกับหน้ากากผ่าตัดมาเดินถนนซักเท่าไหร่หรอกวะ”
หลังจากซ่อมแว่นว่ายน้ำแล้วก็เลยลองใส่ดูปรากฏว่ารู้สึกเหมือนตาจะหลุด แม่งบีบลูกกะตาเหลือหลาย แถมมืดซะด้วยสิ ผ้าที่พาดคออยู่นั่นก็รับแจกมาตอนมาถึงใหม่ๆ หน้ากากเพิ่งได้รับแจกมาเมื่อกี้ รู้สึกอันเล็กมากใส่แล้วเจ็บหูชิหาย
จากนั้นก็เริ่มเดินกันไปสมทบกับพี่น้อง จะสังเกตว่าไม่ได้มีเฉพาะผู้ชาย มี่ไปกันทั้งผู้หญิง ผู้ชาย เด็ก คนแก่ ต่างคนต่างไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คิดแต่ว่าไปช่วยๆกันกันไว้ไม่ให้ตำรวจเข้ามาได้
ระหว่างที่กำลังใส่แว่นตาว่ายน้ำ สายแว่นตาก็ขาด อาจเพราะความเปื่อยของมัน หรือเพราะเป็นลางอะไรก็ไม่ทราบได้ ทำให้ผมซ่อมมันอยู่พักใหญ่ๆ กว่าจะประกอบมันเข้ากับหัวผมได้ตอนนั้นตำรวจกำลังเสริมกำลังและยังไม่มีเสียงยิงอะไร แต่ที่แน่ๆไม่มีเสียงประกาศเตือนจากทางตำรวจเลยแม้แต่น้อย ผมเดินไปถ่ายรูปไปเรื่อยๆตลอดทาง
เดินเกือบจะถึงแล้วเลยหันมาถ่ายรูปเก็บไว้อีกครั้ง คราวนี้ต้องเอาแว่นออกเพราะหลังจากซ่อมแล้วมันยิ่งรัดลูกกะตามากๆ ยังคิดอยู่เลยว่าถ้าโดนแก๊สน้ำตาจริงๆจะรอดมั๊ย ภาพนี้จะเป็นภาพที่ผมใช้เป็น thumbnail ของ Mblog บ่อยๆ สังเกตหูแดงไปหมดเพราะหน้ากากนั่น (จะรีบใส่หน้ากากไปทำไมก็ไม่รู้ยังไม่โดนอะไรเลย)
พวกเราช่วยกันเข็นรถมาปิดประตูทางออก
จนไปถึงจุดหน้าประตูพระที่นั่งวิมานเมฆที่มีรถบัสยางแตกจอดอยู่ พวกเรากลุ่มนึงรวมทั้งผมไปช่วยกันดันรถกะว่าจะเอาไปปิดประตูทางออกรัฐสภา แต่ในที่สุดก็มีพี่คนนึงขึ้นไปขับรถคันนั้นแต่ด้วยยางที่แบนทำให้เคลื่อนรถลำบากมาก ผมแวะคุยกับพี่น้องเราไปตลอดทางถามว่าเป็นใครอะไรมาจากไหนกันบ้าง ผมยังเดินไปไม่ถึงจุดที่เขารวมตัวกัน แต่ในที่สุดก็มีเสียงปืนยิงแก๊สน้ำตาดังขึ้นเสียก่อน…..
กลุ่มควันสีขาวเกิดขึ้นตามมาหลังจากเสียงปืนและเสียงระเบิด
เสียงยิงระเบิดแก๊สน้ำตาดังขึ้น พร้อมๆกับกลุ่มควันสีขาวที่มองเห็นแต่ไกล พี่น้องหลายคนเริ่มแตกตื่น บางคนรีบวิ่งเข้าไปดู บางคนก็ถอยออกมา มีเสียงตะโกนตามมาว่า “ตำรวจมันยิงแล้ว ทุกคนระวังตัวเองให้ดี” …… ผมคิดในใจ “เอาละเว้ย ตรู ของจริงล่ะทีนี้ เอาไงดีวะเนี่ย แม่งยิงอีกแล้ว” ภาพพี่น้องเราได้รับบาดเจ็บในทีวีเมื่อเช้า แขนขาขาด พลันปรากฏขึ้นในหัว……
โปรดติดตามตอนต่อไปครับ
สวัสดีครับคุณ hataraki ไม่ได้แวะไปทักทายเลย ช่วงนี้อารมณ์ขี้เกียจเขียนกลับมาอีกแล้วน่ะ … เฮ้อ… รออีกซักพักละกันนะครับ
ตอนสองนานจริงนะ พี่ชาย
คริๆ
มาทักทายค่า
มาตอบน้องเงาะอีกที ที่ใช้แบบ hAnxen นี้ เพราะเห็นมันออกเสียงคล้ายๆกัน(คิดว่าเท่ห์..??) คราวหน้าอาจเป็น Hancen มั่งก็ได้ แต่คงไม่ใช้ Hansen หรอกน่ะ
สวัสดีครับพี่ henggy ไปไม่ไปก็ไม่เป็นไรครับ แค่ขอให้เป็นพันธมิตร และรับรู้ความเจ็บปวด&การต่อสู้ของพวกเราไปด้วยกันก็พอแล้วล่ะครับ ขอบคุณที่อุตส่าห์ติดตามอ่านนะครับ คุณพี่สปีชีเดียวกัน
สวัสดีครับพี่ athenaz ไม่แน่นะครับถ้ารัฐบาลอะปิ๊สิดยังเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆ อาจจะมีอีกซักครั้งก็เป็นได้ ว่าแต่ว่าหนี้เลือดครั้งนี้ยังไม่ได้มีใครออกมารับผิดชอบเลยอ่ะ พวกเราเจ็บตายพิการไปก็หลายคน ไอ้พวกตำรวจถูกชนไม่เท่าไหร่อัยการแม่งส่งฟ้องกะให้พันธมิตรโดนประหารไปเลยอ่ะ
สวัสดีครับคุณ kenjionline ผมดูคลิปแล้วรู้สึกเลยว่าแกรมมี่แย่มากๆ ขนาดว่าวงกระหรี่เดลิเวอร์รี่ทำแย่แล้วนะ เจอแกรมมี่เอาอีป้ามาฉีกทุเรียน (คิดภาพแล้วเหม็นตาม) นี่รับไม่ไหวจริงๆ ต่อไปถ้าพวกมันหมดมุกคงต้องเปลี่ยนเป็น Fucking Show ซะแล้วล่ะท่าน
แหมน้องเงาะ…. ที่นั่นเป็นเขาดินนะ ไม่ใช่พาต้า เขาถึงจะต้องคิงคองเข้าไปน่ะ…
เอาไว้ว่างๆจะเขียนถึงวันที่เจอกันวันแรกก็แล้วกันนะ ก่อนจะลืมไปซะก่อน ยิ่งช่วงนี้เป็นเอาไซเม่ออยู่ด้วยสิ
สวัสดีครับพี่ natayaa ขอบคุณที่ไปร่วมชุมนุมด้วยกันนะครับ พันธมิตรคือผู้ที่สละเวลาและความสุขส่วนตัว ทั้งๆที่ถ้าไม่ทำอะไรเลยพวกเขาก็สามารถมีชีวิตสุขสบายอยู่แล้วแท้ แต่กลับต้องมาร่วมชุมนุมร่วมลำบากตรากตรำด้วยกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกกลาง-แดง ไม่มีวันเข้าใจครับว่าเราทำเพื่อใคร…เผ่าพันธุ์เชื้อไทย…ไม่ให้ใครครอบครอง…เรารักชาติไทย…แผ่นดินขวานทอง….พันธมิตรทั้งผอง….เรารักพระเจ้าอยู่หัว
ปกติพี่อ่านเรื่องราวต่างๆทุกตัวอักษรอยู่แล้ว พอคุณเน้นให้อ่านอย่างละเอียด พี่เลยใส่หัวใจติดเกียร์3 อ่านไปด้วยใจระทึก อ่านไปโมโหไอ้หม่าต๋า (ตำรวจ)ไป และแล้วพี่ก็ฮาหัวเราะออก ด้วยสไตล์การเขียนที่เมามันส์ เฮฮา ช่วยผ่อนคลายได้เยอะเชียวคุณ
วันนั้นพี่ไม่ได้ไปค่ะ กำลังอาบน้ำอยู่ สามีตะโกนมาว่า “ไอ้เชี้ย ตำำรวจยิงเราแล้ว” พี่รีบออกมาดูทีวีด้วยความตกใจ จิตใจของตำรวจที่กระทำในวันนั้นไม่ต่างอะไรกับสัวต์จริงๆ และในวันนั้นพี่ขอประนามสื่อในวันที่ ๗ ซึ่งฟรีทีวีถ่ายทอดปกติแบบไม่รู้เจ็บไม่รู้ร้อนกับเหตุการณ์กระหน่ำยิงเผาขนเช่นนี้
สุดยอดมากคุณน้องสไปซี่เดียวกัน (h)
ขอบคุณค่ะ รออ่านต่อนะ part II
เรื่องเศร้าที่เราร่วมกันเผชิญ ที่ไม่มีวันลืมงงอีก ไม่ถึง ๔ เดือนก็จะครบปีแล้ว..
การต่อสู้อันยาวนานจริงๆ..
ขอบคุณ Hanz ที่เตือนถึงวันแห่งความรัก สามัคคีที่คงไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว
วันเป่านกหวีด พี่ อยู่ US กลับมากลางมิยฺ. พี่ก็มาชุมนุมต่อเย็นๆแทบทุกวัน
ไม่มีใครก็มาคนเดียวค่ะ มาเขอเพื่อนเอาดาบหน้า
วันที่เจ็ดเช้ารีบขับรถเอานำมากับเพื่อแม่ยก ตั้งแต่ฟ้ายังไม่วาง แต่มาได้แค่ทำเนียบ ด้วยความยากเย็นค่ะ..
และก็มีเพื่อนจากเราไปอย่างไม่กลับมา เพื่อนผู้พิการ เพื่อนที่เข็บสุดทรมาน..
A riot of hell..
P athenaz
แว็บไปอ่านกลอน
และตาม link ไปดูข่าวตามที่บอกแล้วครับ
จะป้าไม่ป้าก็ทำได้นะครับแบบนี้ ยิ่งถ้าป้าแล้วไม่รีบทำเดี๋ยวจะหมดแรงซะก่อน อิอิ
ตอนข่าวนี้ขึ้น ก็ไม่ได้เข้าไปดูครับ
เพราะเห็นคำว่า ฉีกทุเรียน
กลัวจะถูกดูดเข้าไปในหลุมดำอะครับ อิอิ
ง่า แก้คำผิด @-___-“@ ขอบคุณพี่มาก…
เอ ทำไมชื่อที่ Head Blog > HanXen ไม่ใช่ Hanzen อะ
@^___^@ {ขอบคุณที่มาก ขอบคุณสำหรับคืนที่ข่าวว่าจะสลายการชุมนุมแล้วพี่น้องบางตา ไม่สบายก็ยังอุตส่าห์มาอยู่เป็นเพื่อน ณ แยกมิสกวัน วันนั้นเป็นวันแรกที่รู้จักกัน ไม่รู้จักกันสังนิด แค่พี่ชบาโทรแจ้ง พี่ก็มีน้ำใจมา
นับถือน้ำใจพี่นะ}
…อดแซวไม่ได้ เค้าเห็นพี่บึกอะเปล่า เลยต้อนเข้าเขาดิน… เผ่นดีก่า…
พี่ลงเครื่องมาวันเป่านกหวีด แล้วก็ไปกับคุณพ่อเลย ไปได้แค่สองสามวัน แต่พอกลับไปที่อังกฤษ เพื่อนๆ ไทยที่อยู่ไกลบ้านก็ตามข่าว เศร้าๆ เสียใจกับเรื่องร้ายๆ ที่เกิดขึ้น แต่ตอนนั้นเราอยู่ไกลก้อได้แต่ทำตาปริบๆ
อ่านแล้วก็ย้อนนึกกลับไป เป็นวันเวลาที่เลวร้ายอีกครา
ขอบคุณที่เขียนขึ้นมาอีกครั้งในนึกถึงวันร่วมทุกข์ของพี่น้องชาวไทยกันค่ะ
อีกครั้งครับ… วันนั้นพี่เป็นห่วงเธอมากนะ เพราะไอ้พวกตำรวจมันไล่มาแล้ววกไปหน้าสภา ส่วนพี่ถูกต้อนไปอยู่หน้าประตูเขาดิน กลับเข้าไปก็ไม่ได้เพราะมันจะคอยยิงแก๊สน้ำตามาตรงจุดที่เราจะกลับเข้าไปตลอดเวลา พี่โทรหาตั้งหลายครั้งก็ไม่ติด เป็นห่วงมากเพราะไม่รู้เป็นอะไรบ้าง มาโทรติดเอาก็ตอนห้าทุ่มกว่าๆ ค่อยยังชั่วหน่อย
โธ่น้องเจ้าเงาะ อยากให้เปิดหน้าก็ไม่บอก เดี๋ยวเอารูปจริงๆขึ้นให้ก็ได้งั้น
ถ้าเขาอยากให้ลูกแพนด้าโตขึ้นเป็นคนดี รักชาติบ้านเมืองก็ควรตั้งชื่อนี้นะครับเจ๊ คริ คริ คริ …
อีกนิด พี่ถือว่าโชคดีนะ ไม่เป็นอะไรมาก
มีพี่ชายคนนึงชื่อพี่สมยศ เจ้าของทัวร์ เค้านั่งทานข้าวหมกไก่บริจาคอยู่ข้างๆ สักพักเค้าไปตรงนั้นเหมือนกัน
ต่อมาเราเห็นชื่อพี่สมยศอยู่ในรายนามผู้ได้รับบาดเจ็บด้วย แต่คงไม่บาดเจ็บไรมาก
โถ ไปเรียกเขาป้าได้อย่างไรกันคุณ kenjionline ไปดูคลิปจากเรื่องของคุณ sakaitadokfin เรื่อง ค่าแห่ง..หญิง (http://mblog.manager.co.th/sakaitadokfin/th-64985/) ซะก่อนเน้อ แล้วจะรู้ว่า ของมันแหยง….
โด่ มาอำพรางหน้าเรา…ทำเป็นคลิปโป๊ไปได้
@^___^@/”)
(…คิดภาพพี่ Hanzen ทาลิปแดง…มันไม่เข้ากับบุคลิคเลยนะพี่ @-___-“@)
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ไม่มีใครบ้าให้ลูกหมีแพนด้าชื่อ hanzen แน่ๆ
กลัวปากจัด กร๊ากๆๆๆๆๆ….
ปล. หากเค้าบ้าจริงๆ ได้รางวัลเอามาเลี้ยงกันด้วยนะ
ขอแค่ไม่กี่มื้อเองงงง…. คริ คริ
เจอเรื่องนี้ทีไร ทำให้นึกถึงเพลงของป้าใหม่ตรงประโยคที่ว่า
“คิดคิดแล้วแค้นสุดขีด สุดฤทธิ์สุดเดช ว่าทำไมทำไมต้องทำร้ายกันอย่างนี้”
ซะทุกที
สวัสดีอีกรอบครับ คุณ teesila ไม่เป็นไรครับ แค่ไปลากฟายกลับมาเข้าคร่อกเท่านั้นเอง (แต่ไม่รู้มันจะยอมมาหรือปล่าวอ่ะดิ) ผมก็ไปร่วมชุมนุมเจอแก๊สบ้างเล็กน้อยเหมือนกัน ยังเอามาเล่าสู่กันฟังเลย ต่างคนต่างมีประสพการณ์ของตัวเองนะครับ ไม่ซีเรียส
ยินดีที่เป็นพันธมิตรเหมือนกันครับ
สวัสีดีครับคุณ chairojt ไอ้พรรคเพื่อทุยนั่นกำลังโดนพวกภูมิใจทุยย่อยอยู่ อีกเดี๋ยวก็ละลายหายไปหมดแล้ว แต่มันจะกลายเป็นพรรคภูมิใจทุยเพื่อทุ้ยเพื่อทุยน่ะดิ น่ากลัวนะน่ะ
สวัสดีค่ะคุณ hazen
ขอบคุณค่ะที่แวะไปไล่ฟายให้ค่ะ
…..
เคยไปร่วมชุมนุมบ้าง เคยเจอแก๊สบ้างเล็กน้อย
แต่ไม่ได้เขียนไว้เลยค่ะ
มีน้อง ๆ พี่ ๆ ผู้กล้าหาญหลายคนที่ได้รู้จักกันในที่ชุมนุมน่าจะเขียนและถ่ายทอดเรื่องราวได้ดีกว่ามากมาย
ฮ่าๆๆ กูว่าแล้วว่ามึงต้องมาไอ้หน้าตัวเมีย …ไอ้คห. 23 บอกแล้วว่าให้เปิดบล็อกมาอัดกันเลย เอาข้อมูลเรื่องราวที่มึงมีมาเล่าสู่กันฟังหน่อย ไม่ใช่มา ก๊อปแป๊ะๆแบบไร้สมองแบบนี้ ไอ้ควาย
พรรคกฎหมู่ เพื่อไทย
เหี้ยเหลี่ยม
พรรคกฎหมู่ สารเลว เกิดใหม่
เหี้ย จริงๆ
แหมคุณ teesila อย่างไอ้นั่นน่ะไม่นับเป็นสิ่งมีชีวิตหรอกครับ ^^ ไปชุมนุมมาแล้วเอาประสพการณ์มาเล่าให้ฟังบ้างสิครับ (หรือว่าเขียนไว้แล้วบ้างหว่า?)
แห่ะ ๆ เป็นคนขี้กลัวอ่ะค่ะ
ไม่กล้าทำร้ายสิ่งมีชีวิต แม้จะหน้าหม้อก็ตามที
เลยหมายจะเอาทีวีเป็นที่ระบาย
แต่ก็อย่างว่าค่ะ ทีวีก็น่าเสียดาย แถมแก๊สน้ำตาและเอ็ม79 ก็ไม่มี เลยต้องไปร่วมชุมนุม
สวัสดีครับคุณ teesila อย่ายิงใส่ทีวีเลยครับเสียดายทีวีน่ะ เอาไปยิงใส่หัวไอ้สมชาย นายกหน้าหม้อนั่นดีกว่าครับ
สวัสดีครับคุณ sakaitadokfin ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ
สวัสดีค่ะคุณ hanzen
ช่วงนั้น เหตุการณ์นั้น
ถ้ามีแก๊สน้ำตาหมดอายุจากจีน หรือเอ็ม 79
จะยิงใส่ทีวีที่บ้านเลยหล่ะค่ะ
ติดตาม..ครับ
สวัสดีครับคุณ siwaya2517 … เขียนไว้ขำๆก็หลายเรื่องออกนา (แต่ที่เขียนด่าชาวบ้านเขาดันมีเยอะกว่าซะงั้น)
ยินดีต้อนรับพันธมิตรทุกท่านครับ สู้ๆนะคุณบี
ท่านนี้เก่งนะ..บุคลิกดุ ๆ เขียนได้ขำ ๆ ก็เป็น..เข้ามาให้กำลังใจเพื่อนพี่น้อง พธม.ค่ะ
ก็ทำไม่เป็นจริงๆนิ… งั้นเปลี่ยนไปเขียนเรื่องอื่นก่อนดีกว่า… ฮ่าๆๆ
อย่ามามุขขี้เกียจเลยท่าน
โปรแกรมเมอร์จากอเมริกาเนี่ยนะ ตัดต่อคลิปแค่นี้ไม่ได้ คริ คริ
ตายักษ์ปล่อยให้รอตอน 2 เก้ออีกแระเนี่ย 555+
อ้าวคุณน้อง ไหงอวยพรกันซะขนาดนี้เนี่ย…. คือมันต้องตัดต่อก่อนน่ะ(มีอ้าง) แล้วค่อย up ขึ้น คือต้อง มีการ repair ก่อนไม่งั้นเดี๋ยวมันจะไม่กระชับ ดูแล้วเซ็งอ่ะ
จะยากอาร้าย
ขึ้นยูทูปไม่เป็น
ช่วยมะ
ช่วยบอกให้ไปหาตั้วเจ้ชาบาชาบูเจ้าแม่ยูทูปไง๊
คิคิ
ไม่เป็นไร ชาลีคิดว่าชาลีอายุยืน
จะทำเป็นลืมๆๆซะว่าเคยอ่านเรื่องนี้ค้างไว้ เอิ๊กๆๆๆ
ภาคต่อไปสิบปียังไม่สาย แต่คนเขียนห้ามม้วยก่อนละกัน
อยู่ให้ถึงอีกห้าสิบปีนะ
🙂
โห อย่างเจ๊นี้สิถึงจะรู้ใจกัน แถมทวงว่าจะเอาชาตินี้ซะด้วย เอาไว้ผมตัดคลิปได้ก่อนนะครับ พอดีกล้องทีใช้มันห่วยน่ะ อัดคลิปมาก็เป็นขนาดเล็กๆ แถมไม่ชัดอีกต่างหาก
พูดถึงลูกแพนด้า ผมประกวดตั้งชื่อไปด้วยนะ … ตั้งชื่อว่า “Hanzen” แม่งเลย ไม่ซ้ำใครแน่นอน…ดูซิจะได้ล้านนึงมั๊ย ^^
แหมคุณ prypilas ทำยังกะไม่รู้จักกัน… ก็คงอีกนานนั่นแหละเพราะเรื่องต่อไปกะทำคลิปด้วย แต่ปัญหาตอนนี้คือตัดต่อขึ้น youtube ไม่เป็นน่ะสิ
สวัสดีครับคุณว่าที่คุณพ่อคนเก่ง (หลายคุณจังแฮะ) วันนี้เราคงเดินสวนกันอยู่แถวๆรถนั้นนั่นแหละแต่ไม่ได้สังเกตกัน (หรือว่าเพราะแว่นว่ายน้ำนั่นทำเอาตาเบลอมองไม่เห็นก็ไม่รู้) การเก็บขยะจากถนนนั่นดีมากๆเลยเพราะตอนที่เราถอยร่นกันกลับมาแทบจะเหยียบกันตายถ้ามีอะไรขวางทางด้วยจะยิ่งแล้วใหญ่
สวัสดีจ่ะน้อง chaleeja (ตกลงจะจังหรือจะจาดี…) ตอนแรกไม่ได้กะจะเขียนหรอก กะจะเขียนนิดเดียวต่อจากเรื่องที่แล้ว (จริงๆมันเป็นเรื่องเดียวกัน) แต่พอเขียนไปเขียนมาแล้วมายาวววววว เลยไปหารูปมาประกอบ(แทนที่จะย่อเรื่อง) สุดท้ายพอได้รูปมาก็เลยแยกเป็นอีกเรื่องนึง เพราะงั้นวันนี้ถึงอัพได้สองเรื่องไงล่ะ
วันนั้นโทรศัพท์มันเหมือนโดนตัดสัญญานบางช่วงน่ะ จะได้ก็แต่ SMS เท่านั้นเอง
สวัสดีครับคุณน้อง sazzie มาเป็นที่ 1 เลยนะคราวนี้ แหมจะตายทั้งทีก็กลัวศพไม่สวยซะงั้น แต่ก็ดีแล้วล่ะที่ไม่โดดลงคลอง เพราะไม่งั้นจะกลายเป็นฝีอับชื้น เอ๊ยผีอับชื้น กลิ่นอาจจะไม่ดีเอา
นี่กะเล่าให้เครียดนะ ไม่ได้กับเอาฮา … (จิงๆนะ ^^)
รำลึก 7 ตุลา ภาค แฮนเซ่น ยังมีแอบฮา
ตอนแว่นกันน้ำ…
ขืนใส่นานๆ อาจกลายเป็นลูกช่วงช่วง+หลินฮุ่ย
กร๊ากกกกกกกก…
โมโหข่าวเหมือนกัน
โมโหตอนพวกเสื้อแดงจะเอาผิดรัฐบาลสลายม็อบมัน
ทั้งที่หาคนเจ็บคนตายหนักๆ มาเป็นหลักฐานไม่ได้
ส่วนพันธมิตร เห็นกันจะๆ ชัดๆ
แมร่ง!!! คดียังไม่คืบ
โกรธเว้ย!!!!
รออ่านตอนต่อไป
ชาตินี้นะคะ…
เอาละซิเหวย “โปรดติดตามตอนต่อไป” ของตาคนนี้
เดาไม่ถูกจริงๆ ว่าจะตอนต่อไปจะมาเมื่อไหร่ 555+
ไอ้รถเมล์คันนั้นนะ ผมนี่เก็บขยะถุงเบ้อเร่อ โยนใส่ไปในรถนันแหล่ะ
ผมไม่ชอบถนนสกปรก กลับดีซะอีก เพราะตอนที่พวกเราถอยนั้นนะ ขวดน้ำ เศษขยะต่างๆ มันไม่ระเกระกะ
และไม่ทำให้เราลื่นล้มด้วย
นี่เป็นประสบการณ์จากที่ผมโดนรอบแรกที่ บช.น.เลยนะเนี่ย
เฮ่อ…!
เอามาเล่าซะทีนะพี่ยักษ์
รออยู่ตั้งนานอยากอ่านเรื่องนี้ของพี่น่ะ
ต้องขอบคุณไอ้ข่าวนั่นสิ ที่ทำให้พี่นึกถึงวันนั้นอีก
ยังจำได้คืนวันที่หก ที่พวกเรากำลังระดมพลกัน
ยังคุยกับพี่อยู่เลย ว่า “ภายในทำเนี่ยบน่ะ มีจุดโหว่เยอะ ตรงสะพานมัฆวานก็โหว่ พวกเราจะปลอดภัยรึเปล่า แล้วสถานการณ์วันนั้น มันถึงเวลาที่ต้องไปรวมกันที่หน้าสภา ชาลีเพิ่งจะกลับเข้าบ้านได้ไม่ทันไรเลย จำได้ว่า คุยกับพี่ด้วยว่า “เฮ่ยพี่ พวกเราไปรวมตัวกันแล้ว” คนน้อยทำไงดี ตอนเช้าจะไปสมทบ ก็โดนที่บ้านกักตัว โทรหาพี่ ก็ไม่รับสาย ดูทีวีไปก็โมโหไป เราไม่ได้ไปอยู่กับพี่ ๆ เพื่อนๆ แต่เรารับรู้และเข้าใจ การสูญเสียนะ… พวกมันสารเลว และไม่เคยคิดรับผิดชอบ แต่พวกมัน ไม่มีวันอยู่ในโลกนี้ได้อย่างเป็นสุขหรอก
เขียนต่อเร็ว ๆ นะ จะรออ่าน
เล่าเรื่องเครียดๆได้ฮามากค่ะเพ่ 555
วันนั้นไปเดินอยู่กะเล็ก(เพื่อนหนูที่พี่เคยเจอ)
ก็ช่วยกันสองคน มองหาทางหนี-ที่ตาย
พิจารณากันนานเรื่องประเด็นนี้ ที่สุดตัดสินใจ
มันมาทางไหน เราหนียังไง ก็ไม่ขอโดดหนีไปตายคาคลองเด็ดขาด
เพราะนอกจากศพไม่สวยแล้วยังเปียกอีก
เผลอๆ วันแรกอาจจะไม่มีใครหาเจอ ตอนอืดขึ้นมาเองคงไม่น่าดูเข้าไปอีกน่ะค่ะ