ช่วงหนึ่งถึงสองสัปดาห์ที่ผ่านมา ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ช่วงก่อนเข้าสนามบิน จะมีการตรวจตราอย่างเข้มงวดสำหรับรถที่จะเข้าไปในบริเวณสนามบิน

.

โดยมีการตั้งเต้นท์และกรวยเพื่อบีบทางให้แคบลงเหลือเลนเดียว เมื่อรถยนต์ที่จะวิ่งเข้าบริเวณสนามบินต้องต่อแถวเรียงเดี่ยวผ่านจุดตรวจ เพื่อเข้าตัวสนามบินต่อไป

สำหรับผู้ที่ทำหน้าที่ตรวจตราอย่างเข้มแข็งก็น้องๆ ทหารกล้าของเราทั้งนั้น ยืนทำหน้าที่อย่างแข็งขัน ท่ามกลางอุณหภูมิเกือบๆ สี่สิบองศาเซลเซียสทั้งวันทั้งคืน ในชุดเต็มยศ (ตู้อบไอน้ำดีๆ นี่เอง) ยืนตากแดดแบบไม่มีร่มด้วยซ้ำ

ส่วนในเต้นท์น่ะหรือ พี่ๆ ตำรวจก็นั่งดูน้องๆ ทหารปฏิบัติหน้าที่กันอย่างสุดความสามารถ ก็ไม่อยากอคติกับตำรวจไทยเท่าไหร่หรอก ก็รู้อยู่ว่าส่วนที่ดีก็มีแต่ไม่ค่อยเห็น ยังไงก็ขออภัยหากกระทบความรู้สึกบ้าง แต่อดไม่ได้จริงๆ

แค่เราเองเดินออกมาเจอแดดแค่ไม่ถึงชั่วโมงก็เหี่ยวแห้งแล้ว นี่ต้องยืนทั้งวันแถมยังต้องรองรับอารมณ์ของชาวบ้านที่ไม่พอใจให้ตรวจตราอีก

ขอเอาใจช่วยค่ะ (แอบจีบน้องทหารไปสามสี่คนด้วยชาดำเย็นไปคนละแก้วด้วย ที่หน่วยงานเราเองก็เรี่ยไรเพื่อซื้อเครื่องดื่มให้น้องๆ พี่ๆทหารด้วย)

วันนี้เพื่อนคนนึงมาเล่าให้ฟังว่ามีไกด์คนนึงบ่นให้เพื่อนฟังว่า

“สนามบินนี่มันอะไรกัน ให้ทหารถือปืนเดินไปเดินมาทำยังกับจะปฏิวัติ แย่มากๆ”

เลยบอกเพื่อนไปว่า มันโชคดีมากที่ไม่เจอชั้นไม่งั้นสวยแน่ๆ

เพื่อนเลยถามว่าจะบอกเค้าว่าไง

ชั้นก็จะบอกว่า

ใช๋ๆ ทหารน่ะมีหน้าที่ปกป้องอธิปไตยของชาติ คอยดูแลชายแดนไทยไม่ให้ใครมารุกล้ำ ไม่ใช่เรื่องเลยที่จะมาลำบากตรากตรำ คอยป้องกันพวกงี่เง่าไร้สาระหาเงาหัวไม่ได้ มาทำเรื่องระยำหยาบช้ากับแผ่นดินที่มาอาศัยเกิด แต่ไม่เคยตอบแทนบุญคุญเลย

เพื่อน  แป่วววววววววววว