มุสตาฟา กับ นัสรูดิน
ไม่ต้องทำอะไรพิเศษ
ไปกว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ทุกวันนี้
ทุกสิ่งทุกอย่างยังเหมือนเดิม
เราเพียงแต่เปิดใจให้กว้าง
ยอมรับความจริงตามธรรมชาติ
ด้วยจิตใจที่เป็นธรรม
แล้วยินดีพอใจในสิ่งที่มี ที่เป็น
ที่หามาได้ ด้วยความซื่อสัตย์สุจริต
รู้จักคิดดี คิดถูก เท่านั้นแหละ
.
ความสันโดษ อันเป็นบ่อเกิด
ของความพอใจสุขใจ
มันก็ผุดขึ้นมาเอง โดยอัตโนมัติ
ที่นี่ เดี๋ยวนี้
นัสรูดิน กับ มุสตาฟา
นัสรูดินมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งชื่อมุสตาฟา
มุสตาฟาเป็นคนที่ไม่ฉลาด นัสรูดินเป็นคนเฉลียวฉลาด
แต่ชอบทำเป็นคนโง่ และชอบล้อเลียนเพื่อนบ้าน
วันหนึ่ง มุสตาฟาตื่นแต่เช้ามืด
ด้วยความท้อแท้ก็ไปหานัสรูดินบอกว่า
เพื่อนเอ๋ย บ้านที่ผมอยู่มันคับแคบ กลิ่นอับ
ไม่คล่องตัวเลย ผมไม่มีความสุข
กลัดกลุ้มมาหลายปีแล้ว ช่วยผมหน่อยได้ไหม
เงินที่จะขยายห้องก็ไม่มี
นัสรูดินบอกว่า
เอาหละแกต้องเชื่อข้านะ
เชื่อทุกอย่างนะ แล้วจะช่วยให้สบายขึ้น
มุสตาฟาบอกว่าผมจะเชื่อทุกอย่างที่นายบอก
นัสรูดินได้ทีก็บอกว่า
คืนนี้นะเอาแพะเข้าไปล่ามในห้องนอนของแก
มุสตาฟางงแต่ก็เชื่อฟังนัสรูดิน
รุ่งเช้าตื่นมาก็ตาแดง มาหานัสรูดิน
ผมนอนหลับๆ ตื่นๆ เจ้าแพะวายร้าย
มันร้องทั้งคืน ไหนว่าจะช่วยให้ผมมีความสุข
นัสรูดินบอกว่า เอาน่าเชื่อฉัน
คืนนี้เอาลาเข้าไปอีกตัวหนึ่งไปล่ามด้วยกัน
มุสตาฟาคนโง่ก็ทำตาม เอาลาเข้าไปล่าม
รุ่งเช้าก็โผลเผลมาบอกว่า
เจ้าแพะกับลามันทะเลาะกันทั้งคืน
ร้องและเตะกันและถ่ายมูลออกมา ห้องผมเล็กอยู่แล้ว
เหม็นคลุ้งไปหมดไหนว่าจะช่วยผมให้สบายขึ้นไงล่ะ
นัสรูดินบอกว่าเอาน่า คืนนี้ได้เรื่องเอาม้าเข้าไปอีกตัวหนึ่ง
พอรุ่งเช้ามุสตาฟาไม่มีแรง
เพราะไม่ได้นอนทั้งคืน บอกนัสรูดินช่วยผมด้วย
ช่วยให้ผมมีความสุขหน่อย นัสรูดินบอกว่า
เอาละได้ที่แล้ว คืนนี้เอาแพะออกจากห้องไป
พอรุ่งเช้ามุสตาฟามาหา
นัสรูดินก็ถามว่าเป็นไง
มุสตาฟาจึงบอกว่าค่อยยังชั่วนิดหนึ่งแล้ว
นัสรูดินบอกว่า งั้นคืนนี้เอาลาออกไป
รุ่งเช้ามุสตาฟาบอกว่า ผมรู้สึกว่าห้องผมกว้างขึ้น
นัสรูดินบอกว่า เอ้าคืนนี้แกเอาม้าออกไปจากห้อง
รุ่งเช้ามุสตาฟาเดินยิ้มเผล่บอกว่า แหม ผมรู้สึก
เป็นสุขเหลือเกิน ห้องผมรู้สึกมันกว้างขวางดี
คงมีหลายคนที่เป็นแบบมุสตาฟานี่แหละ
ไม่รู้จักพอใจตนเองเที่ยวคิดฟุ้งซ่านไป
ครั้นสูญเสียไปทีละน้อยพอได้คืนมาจึงเห็นคุณค่า
ของสิ่งที่ตนมีอยู่ ถ้ารู้จักคิดดี คิดถูก
เสียตั้งแต่ต้น ก็จะสุขใจ สบายใจ
ไม่ต้องกระวนกระวายใจให้เป็นทุกข์
มาได้ไวอย่างใจที่หวังจริงๆ นะคะน้านู
น่ารักที่สุดในโลกเลย
คิดถึงฮะจังคิดถึงจังฮะ..
แหม ฮะครับ ทำยังกะว่าน้าขี้ลืมยังงั้นแหละ
เค้ายังมิแก่สักกะหน่อยนิ
ใครจะลืมฮะลงเล่า..
กะจะหยดหวานให้เยอะเยอะ นะเนี่ย ฮิฮิ 🙂 เกรงใจ..
ชะเอิงเอย.
สวัสดีทุกๆ ท่านค่ะ
และขออภัยที่ไม่ได้เข้ามาตอบความเห็นของทุกๆ ท่าน
ขอรวบยอดเลยแล้วกันนะคะ
น้านู
ยังจำกันได้ไม๊จ๊ะ คิดถึงหน้าหล่อๆ ของน้านูเสมอเลยถึงแม้งานจะยุ่งแค่ไหนก็ตามนะเนี่ยะ
ท่านchan
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ
เพื่อนเจี๊ยบ
ถ้าไม่ขาดไปก็จะไม่เห็นค่าของสิ่งที่มีอยู่แหละ
พี่เซป
ขอบคุณค่ะ
all the best to you also naka
คุณช้าง
ขอบคุณค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ
คุณเคนจิ
เห็นด้วยกับคุณเคนจิค่ะ อยูที่มุมที่เรามองจริงๆ ว่าเรามีขาดไปหรือเรามีพอกันแน่
คุณalphabet
กลับมาแล้วค่ะ
เพื่อนเจี๊ยบ
ยังไม่ปิดเลยจ้ะพอดีนอกจากยุ่งเรื่องงานแล้วเรายังต้องไปเรียนขับรถด้วยแหละ เลยหมดเวลาและหมดแรงไปเลยแถมเมื่อวานซืนไปสอบใบขับขี่ยังไม่ผ่านอีกต่างหากต้องกลับไปสอบใหม่วันที่ ๒๗ นี้ด้วย ตกท่าเดียวเองคราวหน้าต้องทำให้ได้จ้ะ สู้ๆ
ปีงบประมาณ ปิดไปยังอ่ะตัวเอง ^^
มาแอบดูค่ะ เจ้าของบ้านไม่อยู่เนอะ
เสียดายจัง
อ้อ เรื่องนัสรูดิน รู้สึกตอนเด็กๆ ผมจะได้อ่านหนังสือที่ห้องสมุดเหมือนกัน
เป็นตอนแบบนี้สั้นอยู่ในเล่มเดียวกัน มีภาพการ์ตูนประกอบด้วย
แต่ตอนนี้จำไม่ค่อยได้แล้วครับ อิอิ
เวลาเรามีความทุกข์ ถ้ามองคนที่ทุกข์กว่า
จะสร้างกำลังใจให้กับตัวเอง ว่าถึงอย่างไรก็เราคงไม่ใช่ทุกข์ที่สุด
แต่อย่างว่าล่ะครับ มันก็มีข้อดีข้อเสียเหมือนกัน
ขึ้นอยู่กับว่าจะใช้แง่คิดไหนให้เป็นประโยชน์แก่ตัวเอง
เช่น คนที่มีน้ำครึ่งแก้ว
– ถ้าคิดว่าตัวเองมีความสุขแล้ว ที่ยังมีน้ำ ดีกว่าคนที่ไม่มี
ปล่อยเนื้อปล่อยตัวใช้น้ำอย่างสนุกไปวันๆ จนน้ำหมดแก้ว
– หรือเอาแต่นั่งจมกับความทุกข์
เอาแต่บ่นทั้งวันว่าทำไมเรามีน้ำแค่ครึ่งแก้ว
ในขณะที่มองคนอื่นมีน้ำเต็มแก้ว
แต่ถ้าเราคิดอีกอย่าง
– เห็นคนที่เขาไม่มีน้ำ แล้วปลอบตัวเองว่าโชคดีที่เรายังมีน้ำอยู่
– และมองคนที่มีน้ำเยอะกว่า เป็นแรงกระตุ้น ให้เราพยายามหาน้ำมาเพิ่มขึ้น
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องมีศึลธรรมเป็นตัวควบคุมนะครับ
ไม่งั้นเดี๋ยวจะเหมือนบางคน อิอิ
ขอบคุณเรื่องราวดีๆครับ จะแคบจะกว้างอยู่ที่ใจ จะสุขจะทุกข์ก็อยู่ที่ใจ เช่นกัน
คับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก จงพอใจในสิ่งที่ตนเองมี
ขอบคุณสำหรับนิทานธรรมะครับ ^_^
ความสุขคนเราอยู่ที่เรามีสติคิดได้และรู้จักพอนะคะ
ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ
All the best ค่าคุณhakung
^___^
อืม เนอะ พอได้แล้วก็อยากได้เพิ่ม
หากขาดก่อน .. สิ่งที่มีอยู่วันนี้ก็คือ พอดี ^ – ^
แยบยลจริง ๆ เพื่อนคนนี้
ความสุขสำหรับความสุข
ที่บางทีเราก็เผลอ
อ่านแล้วรู้สึกดีจังฮะ..
แค่รู้จักคำว่า”พอ”ทุกอย่างก็จบ
ที่ทุกข์ก็สุข..พลัน
โห ต้องทนทำใจคิดถึงฮะ..อีกหลายวันนิ
แล้วจ่าทำใจได้ไหมนี่เรา..นิ
ขอให้เจอกับอะไรๆ ที่ดีๆ นะฮะ..
โชคดีฮะ 🙂 ฮิฮิ
สวัสดีค่ะคุณalphabet
งวดนี้คงนานค่ะ
แต่จะพยายามมาตอบความเห็นให้ได้ค่ะ
ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะคะ
แล้วจะแวะไปนะคะ
*-^
ขอบคุณมากค่ะกับเรื่องสอนใจ
อย่าหายไปนานนะคะ
ขออนุญาตหายหน้าไปอีพักนึงนะคะ
หลังหมดปีงบประมาณแล้วเจอกันนะคะ
รักและคิดถึงทุกๆ คนเสมอนะคะ