ก่อนมิตรภาพที่แน่นแฟ้นจะลับเลือนหายไป..
เพียง 2
สัปดาห์ผ่านไปหลังจากแยกจากพือนพันธมิตรที่มาร่วมชุมนุมด้วยกันที่ทำเนียบ +
สุวรรณภูมิ โก้ ต้องส่ง SMS ผ่านหน้าจอ ASTV
เพื่อบอกให้เพื่อนพันธมิตรที่ได้รู้จักกันในที่ชุมนุมให้ติดต่อกลับมาหาเขาด้วย
หลังแยกทางกันเดินทางกลับภูมิลำเนาของตนเอง แต่ละคนต่างสัญญาว่าจะติดต่อกันทันที
แลกเบอร์โทรและที่อยู่กันไว้ แต่โก้ทำกระดาษที่จดที่อยู่ของเพื่อนหายไป
จึงพยายามติดต่อเพื่อนคนนี้ทาง SMS หน้าจอ ASTV ….. เมื่อปี 259
โก้ก็มาร่วมชุมนุมกู้ชาติด้วย รู้จักกับเพื่อนจากชุมพรคนหนึ่ง คบหากันจนสนิทสนมกัน
พร้อมเป็นเพื่อนตายของกันและกัน แต่พอเลิกการชุมนุมเมื่อต้น เม.ย.2549
เพื่อนของโก้ก็เลือนหายไปกับกาลเวลา
.
มีคนบอกว่า ช่วงที่พันธมิตรชุมนุมยาวนาน ทุกคนมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน
มาที่เดียวกัน “มาทำหน้าที่ ใช้หนี้แผ่นดิน และมาทำบุญ” ต่างสนใจ
จับจ้องที่จุดเดียวกัน ได้มาพบเจอกัน ต่อสู้ร่วมกัน ช่วงเวลานี้จะดูคึกคัก ..
แต่เมื่อเลิกการชุมนุมและมีการรวมกลุ่มพบปะสังสรรกันตามที่ต่างๆ
ช่วงแรกๆก็ยังคึกคักกันดี เมื่อเวลาผ่านไป
จำนวนคนที่ไปร่วมกลุ่มจะลดน้อยลงไปจากเดิม หลายคนกลับไปทำงาน
ไปพบเจอกับปัญหาชีวิตและสถานการณ์ต่างๆ มีเรื่องที่ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้า
ต้องคิดและลงมือทำเรื่องสำคัญก่อนเรื่องอื่นๆ
การไปชุมนุมกับพันธมิตรตลอด 193 วัน ล้วนมีความหมาย
ทุกเหตุการณ์อยู่ในความทรงจำของชีวิต โก้ยังอยากกลับไปสัมผัส ความรู้สึก กลิ่นอาย
บรรยากาศที่ผ่านมา แต่คงทำได้เพียงการได้พบเจอกับเพื่อนพันธมิตรที่รู้ใจ
ร่วมต่อสู้ด้วยกันมา…
มองดูข่าวของพันธมิตรทาง ASTV ที่พี่น้องจากหลายที่ยังรวมตัวทำกิจกรรมกันได้อยู่
หลายคนยังมีหัวใจที่สื่อถึงกันได้ ต่างเดินทางมาเจอกันอีกครั้ง
ตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ
อุดมการณ์ เป้าหมาย ความตั้งใจที่คงอยู่ได้
ต้องร่วมกันรักษาจุดยืนนั้นไว้ เหมือนมิตรภาพที่ต้องหมั่นดูแล
เหมือนต้นไม้ที่ต้องรดน้ำพรวนดินให้เติบโต แข็งแรง มิตรภาพเริ่มต้นได้ไม่ยาก
แต่การรักษามิตรภาพให้คงอยู่ได้ยาวนานนั้น ยากกว่า
หลายคนเกิดความรู้สึกที่ดีๆกับเพื่อนพันธมิตรเช่นเดิม แต่เมื่อเวลาผ่านไป
นึกถึงวันเวลาที่ผ่านมาแล้ว….เมื่อพยายามกลับไปติดต่อที่จุดเดิม คนเดิม
ช่องทางเดิมที่เคยสื่อสารกัน บางคนติดต่อกันไม่ได้อีกเลย
เพราะเวลาที่ห่างกันไปก็ทำให้ความเข้มข้นของมิตรภาพ
เริ่มเจือจางลงได้เช่นกัน
จากที่เคยนึกถึงแต่เพื่อนพันธมิตรเป็นคนแรกๆ กลับนึกถึงเป็นคนหลังๆเมื่อเวลาว่าง
หรือไม่เคยนึกถึงอีกเลยจนกว่าจะมีบางสิ่งสะกิดความทรงจำจนต้องหาทางติดต่อกันใหม่
…อีกครั้ง
มองความคิดของโก้แล้ว อาจจะดูเหมือนเขาเป็นคนช่างคิด..คิดมาก
วิตกกังวลเกินไปหรือเปล่ส โก้บอกว่า
เพราะไม่อยากให้มิตรภาพที่ดีเลือนหายไปตามกาลเวลาโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์
ถ้ายังมีโอกาสและสื่อสารติดต่อกันได้ ควรสื่อสารกันไปเรื่อยๆ หากไม่ติดต่อกันเลย
จนเวลาผ่านๆไปเรื่อยๆ
ก็จะขาดการติดต่อกันไปในที่สุด….
ถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่ก็มีความหมายเช่นกัน หลายคนรู้สึกประทับใจ เมื่อได้รู้
เห็น เพื่อนที่ยังคงคบหาและติดต่อกันมายาวนาน 10 ปี 20- 30 ปี แสดงว่า
นั่นเป็นเพื่อนแท้ ตัวจริงเสียงจริง
มีความจริงใจที่เหนียวแน่นมั่นคงในมิตรภาพโดยแท้….
โก้อยากให้เป็นอย่างนั้นบ้าง…..
ขอบคุณ โก้ เพื่อนคุณวิรัตน์ ขอนแก่น ที่ร่วมบันทึก
ขอบคุณครับพี่ฮอลล์
โผล่มาดึกๆอีกแล้วนะครับ…..
สำหรับเรา…
ไม่มีวันหายไปกับกาลเวลาหรอกนะ…
รำลึกถึงนายบอน
และ…
เพื่อนพันธมิตรทุกคน มาหาเมื่อไร ยินดีค่ะ