.

ช่วงเวลาที่ปลอดโปร่งโล่งใจที่สุดสำหรับฉันในรอบสองสามเดือนมานี้ นอกจากจะได้พาตัวเองหลีกลี้ หนีขยะทางวาจาอันส่อเสียด

ชวนระคายเคืองจากนักการเมืองที่ใช้อำนาจรัฐเบียดบังผลประโยชน์แผ่นดินมาแบ่งกันกินอย่างไม่ละอาย     ฉันยังได้หลบหน้า

ชั่วคราวจากดินแดนที่พวกลุแก่อำนาจ ตาบอด หูหนวก และความจำเสื่อม ครองเมืองไทยอันเป็นที่รักอยู่ .. อะไรเล่าจะดีไปกว่านี้

ในรอบปีที่ผ่านมา ?

ควันหลงจากการแรมทางสู่หุบเขาสีทอง

เส้นทางที่ไม่ได้วางแผนล่วงหน้ายังแจ่มชัดในความทรงจำไม่รู้ลืม

สวนพฤกษชาติเวสตันเบิร์ทกลางหุบเขาเงียบสงบในเมืองเล็กที่รอเวลาให้ผู้คนมาเยือน

“ความทรงจำที่ดีงาม ทำให้เราสดชื่นได้ทุกครั้งที่นึกถึง หรือตราบเท่าที่เราต่างไม่ลืมกัน”

… ทันย่า น้องในบล็อกที่ฉันและเพื่อนๆหลายคนได้รู้จักนาม rapeseed  ในช่วงหลายปีผ่านเรื่องราวที่เธอเขียน      เปลี่ยนความ

คุ้นเคยในอุปนิสัยจิตใจ เป็นความห่วงใยและรักใคร่   สนิทสนม    ..     เธอจะคุ้นหูกับประโยคอมตะที่นักเขียนนวนิยายเคยกล่าว

ไว้ไหมหนอ ?

. . . . . . . .

เมื่อวันเก่าผ่านพ้น ฉันก็มีคำตอบอันควรค่าแก่ความทรงจำไว้อีกฉากหนึ่ง

ของชีวิตและการแรมทาง

แม้จะเลยวัยที่เรียกว่า ‘แสวงหา’ แล้วก็ตามที … ! :))

ฉันได้วางแผนไว้ประการเดียวคือจองที่พักไว้ใกล้กับเมืองประวัติศาสตร์วินด์เซอร์ ที่ไม่ไกลจากจุดรับรถเช่ามากนัก      แต่ถนนที่วุ่นวาย

พันกันหลายสายรอบสนามบินฮีทโธรชานกรุงลอนดอน เกือบทำให้เราคืนรถเช่าไม่ได้ในสามวันต่อมา    …   เหมือนกับฝรั่งหลายรายที่

เราพบเมื่อค่ำวันนั้น    …      ครั้งนี้ ถนนรอบฮีทโธรหนาแน่นไปด้วยทางยกระดับและวงเวียนมากมายขึ้นจริงๆ      ยังดีที่หลานสาวเปิด

‘อาจารย์กู’ ช่วยลุ้นตลอด และบอกว่า

‘เลยไปอีกแล้วค่ะ !’   

… ก็จะไม่เลยได้อย่างไร เพราะราวน์อเบาท์แยกนั้น      เป็นวงเวียนที่มีถนนถึงหกสาย  ..   สายหนึ่งแยกเข้าสู่วงเวียนเล็กกว่า ซ้อนกับ

ราวน์อเบาท์อีกวงหนึ่งที่มีสี่ช่องทาง .. โอย ๆ !

ฉันใช้แผนที่ AA แบบโบราณ เล่มเล็กขนาดเอสี่   ที่ได้มาจาก WHSmith  แทนนาวิเกเตอร์นำทางที่ไม่ว่ารถมุ่งไปทางไหน   

ก็จะส่งเสียงเจื้อยแจ้วหาความสงบมิได้         อาจทำให้การขับรถอันแสนหฤหรรษ์ในต่างแดนของเราหมดสนุกไปถนัด  

รถยนต์ของที่นี่พัฒนาไปตามความต้องการและสภาพอากาศ เซล์ลแนะนำให้เปิดสวิชไฟหน้ารถไว้ตลอด  เมื่อแดดจ้า อากาศ

สดใส   ไฟหน้าจะปิดเองอัตโนมัติ  หากอากาศอืมครึมขึ้นมา ไฟหน้าที่คุมด้วยตัวเซนเซอร์จะเปิดทันที         เทคโนโลยี่ดีๆ 

 จึงทำให้ตลอดเส้นทางที่มอเตอร์เวย์ตัดผ่านหุบเขาและทุ่งหญ้าเขียวกับสีเหลืองของทุ่งเรพซีด  ณ เกาะอังกฤษแห่งนี้     มีแต่

ความทรงจำที่ดีเก็บไว้อีกกล่องหนึ่ง

อากาศหนาวต้นเดือนพฤศจิกา 

แม้ไม่เหลือสีสันของฤดูร้อนให้เราชื่นชมมากนัก

ทว่าสีทองในห้วงเวลาของเดือนตุลา ..  พฤศจิกา สร้างความสดใส

ให้กับวันที่ความมืดมาเยือนอย่างรวดเร็วพร้อมกับฤดูหนาวอันยาวนาน

นานกว่าที่เราจะปรับตัวทัน รู้ตัวอีกที อ้าว .. ท้องฟ้ามืดลงเสียแล้ว ..

เราพบกับสิ่งเหลือเชื่อของฤดูกาล เวสตันเบิร์ทท่ามกลางหุบเขาสีทองทอประกายสดใสใต้ไรแดด ในวันที่เรามาถึง !

ทันที่ที่สมาชิกหนึ่งในคณะสามคนของเรา โทรรายงานทันย่าว่า       รถเลี้ยวออกจากมอเตอร์เวย์เข้า A46 แล้ว เธอบอกอีกไม่นาน

… แป๊บเดียว      ป้ายบอกทางเข้าสวนฯ หายไปจากเส้นทางเลี้ยวลดคดเคี้ยวสายเล็กๆ แยกมาทางA433    มีป่าครึ้มสองข้างทาง

สลับกับผืนป่าโปร่งหลายพันเอเคอร์ โอบยาวต่อเนื่องเป็นผืนเดียวกับสวนพฤกษศาสตร์เวสทั่นเบิร์ทที่ลึกเข้าไปในชนบทอีกเกือบสิบ ก.ม.   

ความสดชื่นและกลิ่นหอมของใบไม้ที่เข้ามาถึงในรถทำให้มั่นใจได้ว่า ..  มาถูกทางแล้ว

ถนนแคบพาเราผ่านผับชนบท ร้านของชำ หมู่บ้านเล็กๆและที่พักแบบ ‘บีบี’ ที่ยืนสงบ มีเสน่ห์ชวนให้แวะยิ่งนัก  มื้อบรั้นช์จากโรงแรม

ที่สลอว์ วินด์เซอร์ กับของว่างที่จุด

พักรถกลางทาง ทำให้พวกเราสามคนมีพลังตุนไว้เดินเที่ยวป่าผลัดใบยามบ่ายได้อย่างสบาย

ทริปลุยป่าปูพรมด้วยสีน้ำตาลทองตั้งแต่ปากทางเข้า มีไม้ผลัดใบโน้มกิ่งครึ้มต้อนรับคณะของเราตั้งแต่พ้นเขตรั้วไม้แบบคอกม้า

ที่เปิดรอคอยนักแรมทาง คณะสามคนติดกับความงามลัลล้าอยู่ตรงทางเข้าป่าสีทอง

และชะตาก็พาความสุขกับมิตรภาพไร้พรมแดนมาพบกัน

ภาพแห่งความทรงจำและน้ำชามื้อบ่ายในทีรูมทอันอบอุ่นกลางสวน

มีท้องฟ้าจรดขุนเขาล้อมรอบ นึกถึงทีไรอยากกลับไปเยือนใหม่ทุกที

แม้ทันยาจะมีปัญหากับกล้องตัวเก่งของเธอ จำไม่ได้ว่าไม่ได้นำมา หรือไม่มีการ์ดกล้องติดมา !! เราปลอบใจเธอว่า แม้ภาพจาก

 กล้องธรรมดาที่เราถ่ายเก็บไว้ ก็มีคุณค่าในความทรงจำ .. ว่ากาลครั้งหนึ่ง เราโคจรมาพบกัน … ขอพาชมภาพที่ได้ไปเดินเที่ยว

ด้วยกัน   คณะสามของเรา จึงกลายเป็นสี่สาวสามวัยที่อบอุ่นมิตรภาพยิ่ง ยังงี้แล้ว สว. กับสาวน้อยสาวใหญ่จะไม่สุขได้อย่างไร ?

ต้นไม้สีเหลืองทองหน้าโรงแรมแถววินด์ซอร์  Copthorne Slough

บันทึก : athenaz

ติดตามตอนต่อไป Dursley by Night  ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ

… ทันย่าจองที่พักในเดอร์สลีย์         ห่างจากทางขึ้นเนินเขาก่อนไปบ้านของเธอ

อีกสองถนนให้เราพัก      ฉันอยากเลือก บีบีในฟาร์มชนบทนอกเมืองที่ขับผ่านมา

หลายแห่ง สวยงามเรียบง่ายสไตล์อังกฤษแตกต่างกันไป ทว่าโรงแรมเล็กในเมือง

ชนบทแห่งนี้เป็นแห่งเดียวที่เธอสามารถเดินทางมาหาเราและกลับที่พักได้ในรัศมี

สองสามไมล์หลังจากมื้อเย็นแสนอร่อย

หุบเขาสีทอง :  Rapeseed http://mblog.manager.co.th/rapeseed/th-123322/