ยอดวณิพก
.
จะกล่าวเรื่องวณิพกยกมาอ้าง
ยายสำอางค์ขอทานตำนานเก่า
ตาบอดมืดดับมานับเนา
เป็นเรื่องเล่าสืบกันทุกวันมา
ยายสำอางค์ขอทานมานานนัก
แต่ใจหนักถึงจะขาดวาสนา
มิเคยท้อทุกข์โศกโชคชะตา
ถือกะลาร้องเพลงไม่เกรงจน
เอาเสียงแหบเห่กล่อมเข้าน้อมจิต
ขอเศษเงินญาติมิตรอุทิศผล
จุนเจือชีพอยู่อย่างสู้ทน
ดั้นด้นเช้าเย็นเป็นอาจิณ
มิเสแสร้งเจ็บป่วยให้ขวยขัด
เป็นทางลัดขอทานรำคาญสิ้น
เพลงขอทาน เลิศล้ำ ใช้ทำกิน
ดั่งศิลปินเอาเยี่ยงไว้เลี้ยงตน
ทั้งเหลาไม้ปิ้งไก่ด้วยไผ่เสียบ
มือไม่เรียบหยาบไซร้แกไม่สน
ไม่ยอมแพ้โชคร้ายเช่นหลายคน
ความยากจนย้ำเยือนใช้เตือนใจ
ให้ต่อสู้ดิ้นรนเพื่อพ้นทุกข์
มีหรือสุขอย่างเดียวจะเหนี่ยวได้
สุขแลทุกข์ปะปนระคนไป
อยู่ที่ใจใครหนาจะหาพบ
ยายสำอางค์วณิพกยาจกแท้
แม้นว่าแก่วัยเลยหาเคยหลบ
อุปสรรคนานาฟันฝ่าครบ
หาสยบยอมแพ้แก่ชะตา
เอาใจกายหมายมั่นคว้าฝันไว้
มองเส้นชัยกั้นกางอยู่ข้างหน้า
เกิดมาด้อยอย่าน้อยจิตคิดระอา
สู้ฟันฝ่าเอาชัยแนบใจตน
เกิดมาแล้วยากดีอย่าหนีสู้
ยืนหยัดอยู่อย่างสุขในทุกหน
เอากายใจสารพันฝ่าฟันทน
เพื่อหลีกพ้นปวงทุกข์ที่รุกราน.
ภาพ : จากเนตฯ
เพลง : วณิพก คาราบาว
ยายสำอางค์และตาผาดสามี
ยายสำอางค์ มีชื่อจริงว่า นางสำอางค์ เลิศถวิล (เดิมที่คนไทยนิยมเขียนว่า สำอางค์ แต่ที่ถูกต้องตามพจนานุกรมคือ สำอาง) เป็นชาวบางช้าง จังหวัดสมุทรสาคร พ่อแกเป็นคนจีน เมื่อแกคลอดออกมาจึงไม่เป็นที่ชอบใจของผู้เป็นพ่อ ตามธรรมเนียมจีนที่เห็นลูกชายดีกว่า ประกอบกับเมื่อแรกคลอดแกไม่ค่อยแข็งแรงนัก พ่อและแม่จึงนำแกไปทิ้งไว้ที่ศาลาวัดบางน้อย หวังจะทิ้งให้ตายหรือไม่ก็ให้ใครเก็บไปเลี้ยง เดชะบุญที่มีวณิพกสองคนผัวเมียผ่านมาพบเข้าเลยนำแกไปเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม
พ่อแม่บุญธรรมที่ยากจนแต่ไม่จนน้ำใจพาเด็กน้อยออกร่อนเร่พเนจรร้องเพลงขอทานไปเรื่อย เมื่ออายุครบขวบตาแกก็บอด เห็นเขาว่าเป็นเกล็ดกระดี่ เจ็บตาเรื่อยมาจนบอดในที่สุด บทเพลงต่างๆ ที่ได้ยินได้ฟังถูกซึมซับเข้าไปในวิญญาณของแกทีละน้อย จนแกสามารถขับร้องเพลงขอทานได้อย่างเชี่ยวชาญ ยายสำอางค์เป็นคนอารมณ์ดี พูดคุยสนุก เข้ากับใครได้ง่ายๆ น้ำเสียงของแกก้องกังวาน ถึงคราวต้องสนุกสนานแกก็ร้องล้อกับเสียงโทน เสียงฉิ่งได้อย่างคึกครื้น เมื่อถึงคราวต้องเศร้า แกก็ขับกล่อมได้อย่างโหยหวนเรียกน้ำตาผู้ฟังได้ดีนัก
สมัยนั้นไม่ได้มีโทรทัศน์ดูเหมือนสมัยนี้ วิทยุนั้นหรือก็เป็นของฟุ่มเฟือยเกินกว่าจะหาซื้อไว้ตามบ้าน นานๆ ทีถึงจะมีงานบุญ มีมหรสพมาให้ได้บันเทิงใจกันสักครั้ง พวกวณิพกนี้ก็ได้ออกให้ความบันเทิงแกชาวบ้านด้วยการขับกล่อมเพลงเล่าเรื่องราวนิทานพื้นบ้าน อย่างพระรถเมรี ขุนช้างขุนแผน ลักษณวงศ์ เป็นต้น
ยายสำอางค์เคยมีสามีมาก่อนสองคน แต่ก็ตายจากกันไปเสียทั้งคู่ แกอยู่กับสามีคนที่สาม อายุ 80 กว่าแล้ว ชื่อตาผาด (ในหนังสือบันทึกไว้เมื่อปี พ.ศ. 2527 คาดว่าอาจจะเสียชีวิตไปแล้ว) เวลาไปไหนมาไหนยายสำอางค์ก็ได้ตาผาดนี่แหละเป็นตามองทางแทน
“…อย่างฉันกะตาผาดนี่เขาไม่เรียกคู่สร้างคู่สมเหมือนอย่างของพ่อดำรง พุฒตาล เขาหรอก มันต้องเรียกว่า คู่เวรคู่กรรม…”
ยายสำอางค์เคยถูกกรมประชาสงเคราะห์พาไปดูแล แกได้แต่นั่งๆ นอนๆ ไปวันๆ ทำให้แกอึดอัดเป็นที่สุด คุณเอนกเล่าว่าเดี๋ยวนี้ (ขณะคุณเอนกสัมภาษณ์) ยายสำอางค์อาศัยอยู่ในบ้านพักหลังเล็กๆ แถววัดบางแวก ซอยพาณิชย์ธน (จรัลสนิทวงศ์ 13) … ค้นข้อมูลล่าสุดได้ความว่าแกเสียชีวิตเสียแล้ว
คุณอีฟ…
คนเราก็มีจุดที่อ่อนแอและเข้มแข็งต่างกันกันไปเนาะ ขึ้นอยู่กับว่าจะชนะ
และพ่ายแพ้กับอะไร แต่สิ่งที่ควรจะยึดไว้เสมอคือ ความหวังและกำลัง
จากคนรอบข้าง ที่มีให้ ที่สำคัญ ภาระกิจ กับความมุ่งหวัง ของเรา นั้น
หากตั้งไว้แล้ว ก็ต้องทำให้สำเร็จ จึงจะวัดคุณค่า ของเราได้ หมั่นสร้าง
กำลังใจให้เกิดขึ้นแก่ตัวเองเสมอๆเถอะครับ คงจะผ่านพ้นอุปสรรคไปได้
ขอให้มีกำลังใจที่ดีในการทำงานทุกอย่างให้สำเร็จลุล่วงตามความมุ่งหวัง
และ..ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียน..เสมอๆนะครับ
🙂
คุณดาว…
โห..อะไรจะขนาดนั้น อิอิ ที่ทำลายสถิตินั่น ไม่ถึงเจ็บป่วยก็ดีแล้วครับ
อิอิ..ปีใหม่ฝรั่ง(ก่อน) ก็ขอให้สะดุด และ ชนนั่นนี่น้อยลง นะครับ แต่
ขอให้สะดุดรักจริงเอาอย่างจังนะครับ..อิอิ..
อ่านแล้ว สุพรรณอายเลยค่ะ ณ จุดหนึ่งของชีวิต นึกท้อเสียจนอยากจะหยุดทุกอย่าง ไม่ทำมันแล้ว ไม่เรียนต่อแล้ว จะบ้าตาย
ทำไมเราไม่มีความอดทนเลย
อ่านกลอนแล้วกลับมาย้อนดูตัว….สมเพชตัวเองจัง
คุณอรุณสบายดีนะคะ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
ปีนี้ทำลายสถิติค่ะ
ยังไม่ป่วยเลยสักวัน เย้
แต่ทำสถิติใหม่
เดินชนประตู สะดุด ลื่น
มากกว่าปีไหน ๆ ๆ -*-
คุณฝนฯ..
กำลังเขียนเรื่องนึงครับ เขียนจากที่ได้ไปเที่ยวมา อาทิตย์ก่อนมีงาน
เอกสารเยอะครับ เลยไม่ได้ลง ไว้ กะว่าเขียนเสร็จจะลงเหมือนกัน
ใกล้จะคริสตมาสแล้ว คงคึกครื้นนะครับ..ต่อด้วยปีใหม่..คงจะได้พัก
ผ่อนกันยาว ปีนี้หยุดแปดวันแน่ะครับ ว่าจะไปเที่ยวทางเหนือ ..คุณฝน
ก็หาทริปเที่ยว ล่วงหน้านะครับ…ขอบคุณที่แวะมาทักทาย..ครับ…
คุณเจี๊ยบ
สีสว่างไปนิด มั้งครับ แสบตากันมั่งมั้ยนี่..อิอิ..
สวัสดีในวันหยุดสุดสัปดาห์ครับ.
สวัสดีค่ะคุณอรุณสุข
ฝนแวะมาเยื่ยมบ้านคุณอรุณสุขอีกครั้ง
ด้วยหวังที่จะอ่านกลอนใหม่อ่ะค่ะ รออ่านด้วยใจจดจ่ออ่ะ
แป๋วววววว
เมื่อไหร่คลอดค่ะ ………..งิงิ
บ้านนี้สีสวยแฮะ … ขยันตกแต่งบ้านจังนะคะ คุณอรุณสุข
สวยดีค่ะ สีนี้ ….
คุณดาว..
ช่วงนี้นักกลอนก็ตันๆครับ..เขียนฝืดเหลือเกิน อิอิ..สงสัยต้อง
กลับไปทบทวน ตำรับตำราอีกครั้ง เพราะชักจะลืม ฉันทลักษณ์
ซะแล้ว..ครับ..
อากาศหนาวเย็นแบบนี้รักษาสุขภาพนะครับ..
🙂
อ.อะเธฯ
นึกถึงกลอนบทหนึ่งในเรื่อง ขุนช้าง ขุนแผน
“…ถึงยากจนอย่างไรก็ไม่ว่า
แต่พร้าขัดหลังมาจะยกให้…
อุตส่าห์ทำมาหากินไป
รู้ทำรู้ได้ด้วยง่ายดาย… “
ถ้าขยันขันแข็งหรือไม่ยอมแพ้แก่ชะตาที่อาภัพแล้ว
ก็ย่อมจะเอาตัวรอดจากความลำบากได้ครับ.
แม้นเกิดมาด้อยสกุลจะหนุนช่วย
จะรอดม้วยทุกข์ยากด้วยบากบั่น
สองมือเลี้ยงชีวิตไม่ผิดพรรณ
คงเฉิดฉันทรัพย์สร้างอย่างทรนง.
สุโขทัยหนาวแล้วครับ..ถามญาติสนิทก็ว่าหนาวหนักขึ้นทุกวัน
เห็นใจคนที่ลำบากนะครับ..หนาวหนักแบบนี้..
ดีใจที่แวะมาทักทายนะครับ..
คุณ ชาลี..
ดีกว่าเยอะครับ..เพราะยังไงคนเหล่านี้ก้ไม่ร้างผลกระทบต่อคนอื่น ได้เท่านักการเมืองโกงกินบางคนเป็นแน่..
อย่างยายสำอางนั้น เป็นแบบอย่างการต่อสู้ดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด โดยไม่พึ่งพาใคร ทั้งที่เกิดมาไม่ครบอาการสามสิบสอง..
เช่นผู้อื่น.ครับ..
มึความสุขในวัน แห่ง พุธวาร..ครับ
มาทักทายนักกลอนทุกคนค่ะ
สุขสันต์วันหนาวนะคะ
คุณอรุณสุขคะ
ได้ฟังข่าว สุโขทัย ทั้งเหน็บหนาว
เย็นเยือกราว กับบนดอย คอยกังขา
ระวังตัว อากาศเย็น จากจีนมา
บอกมาว่า ความกดต่ำ ซำวันเดิม !!
@ สวัสดี นักกลอน ฝีมือเด็ด
เล่าเรื่องเกล็ด วนิพก ยกให้เห็น
อุปมา ชีวิตคน ทนลำเค็ญ
แม้ได้เป็น คนมาเกิด เถิดลองดู
@ กรรมเก่ามา มีไม่เหมือน ไว้เตือนจิต
คอยสกิด ให้เห็น อย่าอดสู
ของจริงนั้น เวลาใด หยั่งไม่รู้
อาจอดสู น่าสมเพท ขอเศษทาน
@ เกิดชาตินี้ หากมี ที่โอกาส
อย่าประมาท อาจพลาด ได้เร่งสืบสาน
เพียรทำดี ต่อบุญ ทุนทำทาน
อย่าระราน คนยาก ฝากดูแล…
@ สวัสดี นักกลอน ฝีมือเด็ด
เล่าเรื่องเกล็ด วนิพก ยกให้เห็น
อุปมา ชีวิตคน ทนลำเค็ญ
แม้ได้เป็น คนมาเกิด เถิดลองดู
@ กรรมเก่ามา มีไม่เหมือน ไว้เตือนจิต
คอยสกิดใ ห้เห็น อย่าอดสู
ของจริงนั้น เวลาใด หยั่งไม่รู้
อาจอดสูน่ าสมเพท ขอเศษทาน
@ เกิดชาตินี้ หากมี ที่โอกาส
อย่าประมาท อาจพลาดไ ด้เร่งสืบสาน
เพียรทำดี ต่อบุญ ทุนทำทาน
อย่าระราน คนยาก ฝากดูแล…
คารวะยายสำอาง แม้ในตามืดมน ยนทนสู้ชีวิตจนวาระสุดท้าย
ดีกว่าพวกโกงบ้านกินเมืองเป็นไหน ๆ ค่ะ
🙂
คุณเพียงดิน..
นิราศทุ่งกุลาหรือครับ..
เอาไว้ปีใหม่เลยเนาะ..อิอิ
ช่วงนี้ หัวตื้อๆ น่ะครับ…
มีความสุขในวันพุธแห่งสยามครับ.
คุณเจี๊ยบ..
เช่นนั้นครับ..คุณเจี๊ยบ
สุขทุกวันครับ.
ลืมบอกว่าหลับฝันดีนะคะ
ลืมสัญญาอะไรกันไว้หรือยังคะคุณอรุณขา มาทวงค่ะ
แต่ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวจะมาทวงเช้า ทวงเย็น
แทนนะเจ้าคะ
ตกลงค่ะ .. มีความสุขทั้งวัน …
ก็คุณอรุณสุขส่งโดเรมอนให้เราแล้วนินา ….
คุณเจี๊ยบ
ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทาย..สบายดีนะครับ..
อรุณสุขสบายดีครับ..มีความสุขในวันทำงานนะครับ..
คุณเซป..
เพราะใจเป็นนายกายเป็นบ่าว..มั้งครับ..อิอิ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ..
คุณsiwaya
ดูแลตัวเองเช่นกันนะครับ อากาศแปรปรวนบ่อยๆ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ…
แวะมาสวัสดีค่ะ …
ขอบคุณเรื่องราวเตือนสติในวันนี้ค่ะ
สุขทุกข์อยู่ที่ใจนะคะ
^___^
เอ้า ทำมั้ย สอง cm ล่ะ ขออภัยเจ้าขอบ้านด้วยค่ะ งงเลย
ตามมาขอบคุณ อากาศหนาวดูแลสุขภาพ พ่อ แม่ พี่น้อง
ตามมาขอบคุณ อากาศหนาวดูแลสุขภาพ พ่อ แม่ พี่น้อง
คุณพี..
โห..คุณ พี่..ขนาดนั้นเลยหรือครับนี่..อิอิ..
หายหนาวเลย..เม้นนี้…
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ…อิอิ..
คุณฝน
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ..อรุณจำคุณฝนได้
ไม่พบกันนานนักเลย..คงสบายดีนะครับ….
ดีใจที่แวะมาเยี่ยมเยียนสหายเก่าครับ..
สวัสดีค่ะคุณอรุณสุข
กลอนเพราะมากค่ะ เรื่องราวประกอบคำกลอนก็ดีมากสอนใจ
ในความหมายปัจุบันนี้ของฝนนะค่ะ
ขอทานอย่างคุณยายสำอางคงไม่มีแล้ว นั้นคือ นั้นคือคุณยายร้องเพลงแลกเศษเงินกับอาหารไปวันๆๆ เพื่อการหยั่งชีพ
อีกทั้งุณยายโชคดีมีคู่รักคอยดูแลถึง3คน นั่นแสดงว่าคุณยายเป็นคนที่น่าคบหาและมีสำพันธไมตรีดีที่ชายทั้ง3นั่นยอมที่จะดูแลและตกทุกข์ได้ยากด้วย
แต่……ปัจจุบันนี้ เวลาเราเจอขอทาน เขาขอตังค์ เราไม่ให้ เขาเกาะขาเราเดินหนี เขาเขากลับด่าตามหลังให้เราได้อาจก็มีค่ะ
ถ้าเปรียบดังนักการเมืองปัจจุบันนี้ ก่อนได้รับโหวตรัฐบาลเป็นนายยก ยอมทุกอย่าง กราบ อ้อนวอนขอเดินกันกะได้ไม่แห้งเอาผลประโยชน์ส่วนตัวเข้าแลก ขอเสียงเลือกเป็นสสในสภาเพื่อตนและพรคพวกตนได้เป็นนายยก
แต่พอไม่ได้เป็น ไม่ได้รับเลือกก็ด่าโจมตี ก่อการทำลายทำร้ายประชาชนและประเทศชาติอย่าหน้าด้านๆๆ
ฝนหวังว่าคราวนี้ ประเทศไทยเดิหน้าไปได้ด้วยดีค่ะ
อีกอย่าง ฝนอยากฝากกราบขอบคุณสส พรรคร่วมประชาธิบปัติทุกๆๆคน ที่ทำเพื่อบ้านเมืองโดยสุจริตใจโหวตให้ประชาธิปัตและปลดล็อคทางการเมือง กราบแทบเท้าขอบคุณจริงๆๆ
ฝนเขียนแยะไป ขอโทษด้วยนะค่ะคุณอรุณสุขที่ใช้บล็อคคุณอรุณสุขคุยเรื่องการเมืองมากไป
ฝน คุณเขาคงจำฝนไม่ได้หรอกค่ะ คนเก่าๆ แก่ๆ เขาคงลืม
ไปหมดแล้วล่ะ คราวหน้าลองมาใหม่ชื่อกิ๊บเก๋ๆ ดูเป็นสาวเล็กๆ
มั่งจิ้ เช่น น้องจิ๊บ น้องเองค่ะ เป็นต้น…อิอิ
ขอแก้นะค่ะคุณอรุณสุข
Brightest day คือฝนเองค่ะ พอดีลงชื่อภาษไทยแล้วส่งไม่ได้ไม่ยอมผ่านให้
ฝน ไปเหลือบดูทุกคนเมต์ชื่ออังกฤษ ฝนเลยส่งชื่ออังกฤษมัง คราวนี้ผ่าน ฉลุยเลยอ่ะ
ขอโทษจริงๆๆค่ะ
ขอแก้นะค่ะคุณอรุณสุข
Brightest day คือฝนเองค่ะ พอดีลงชื่อภาษไทยแล้วส่งไม่ได้ไม่ยอมผ่านให้
ฝน ไปเหลือบดูทุกคนเมต์ชื่ออังกฤษ ฝนเลยส่งชื่ออังกฤษมัง คราวนี้ผ่าน ฉลุยเลยอ่ะ
ขอโทษจริงๆๆค่ะ
สวัสดีค่ะคุณอรุณสุข
กลอนเพราะมากค่ะ เรื่องราวประกอบคำกลอนก็ดีมากสอนใจ
ในความหมายปัจุบันนี้ของฝนนะค่ะ
ขอทานอย่างคุณยายสำอางคงไม่มีแล้ว นั้นคือ นั้นคือคุณยายร้องเพลงแลกเศษเงินกับอาหารไปวันๆๆ เพื่อการหยั่งชีพ
อีกทั้งุณยายโชคดีมีคู่รักคอยดูแลถึง3คน นั่นแสดงว่าคุณยายเป็นคนที่น่าคบหาและมีสำพันธไมตรีดีที่ชายทั้ง3นั่นยอมที่จะดูแลและตกทุกข์ได้ยากด้วย
แต่……ปัจจุบันนี้ เวลาเราเจอขอทาน เขาขอตังค์ เราไม่ให้ เขาเกาะขาเราเดินหนี เขาเขากลับด่าตามหลังให้เราได้อาจก็มีค่ะ
ถ้าเปรียบดังนักการเมืองปัจจุบันนี้ ก่อนได้รับโหวตรัฐบาลเป็นนายยก ยอมทุกอย่าง กราบ อ้อนวอนขอเดินกันกะได้ไม่แห้งเอาผลประโยชน์ส่วนตัวเข้าแลก ขอเสียงเลือกเป็นสสในสภาเพื่อตนและพรคพวกตนได้เป็นนายยก
แต่พอไม่ได้เป็น ไม่ได้รับเลือกก็ด่าโจมตี ก่อการทำลายทำร้ายประชาชนและประเทศชาติอย่าหน้าด้านๆๆ
ฝนหวังว่าคราวนี้ ประเทศไทยเดิหน้าไปได้ด้วยดีค่ะ
อีกอย่าง ฝนอยากฝากกราบขอบคุณสส พรรคร่วมประชาธิบปัติทุกๆๆคน ที่ทำเพื่อบ้านเมืองโดยสุจริตใจโหวตให้ประชาธิปัตและปลดล็อคทางการเมือง กราบแทบเท้าขอบคุณจริงๆๆ
ฝนเขียนแยะไป ขอโทษด้วยนะค่ะคุณอรุณสุขที่ใช้บล็อคคุณอรุณสุขคุยเรื่องการเมืองมากไป
ท่านลุงบัวธรรม
วณิพกยุคใหม่ให้ตระหนก
จะหยิบยกกระแสข่าวที่กล่าวขาน
จำจะขัดตัดพ้อ คนขอทาน
ที่มีบ้านทรัพย์สร้างอย่างคนมี
บางขอทานมีทรัพย์นับอนันต์
รวยเข้าขั้นที่สังเกต อย่างเศรษฐี
ทั้งบ้าน รถ สารพัดจัดว่าดี
ยังยึดที่ขอทาน เป็นงานประจำ
บ้างก็แกล้งพิการช่างหาญกล้า
ขาด แขน ขา จะทำกินสิ้นคมขำ
อาศัยความเมตตามาชี้นำ
เห็นแล้วช้ำ สับสน แล้วคนไทย
ที่แย่นักทำการอย่างชาญเชี่ยว
ลดเลี้ยวเป็นขบวนป่วนไฉน
ทั้งบังคับ จับ ขืน ต้องฝืนใจ
เป็นกลุ่มไซร้ ก่อกรรม ร่วมทำเวร
อีกขอทานระดับชาติมาดนักบุญ
มีสกุล การศึกษา มาทำเข็ญ
ขอเสียงสนับสนุนลุ้นประเด็น
หวังจะเด่น กอบโกย โดยสภา
ขอเสียง ซื้อเสียงเพียงจะใหญ่
สวมสูท ไทค์ แรงจริต เหมือนผิดหน้า
ขอเพียงปรับจัดกติกา
ให้สภาเปิดกว้าง…รับบาง..ใคร.
เฮ่อ..เศร้ากับขอทานในกลุ่มสุดท้ายที่สุดครับ…
ท่านลุง..
พี่นกยูง..
นึกถึงเพลงเก็บตะวันของอิทธินะครับ..ถ้าจะเปิดใฟ้ฟัง
ซักวันก็จะดีไม่น้อย..และอีกเพลงที่ฟังแล้วต้องฟังจนจบ
ทุกครั้ง คือ เพลง Live&Learn ของ กมลา
” สุขความทุกข์ ไม่มีใครรู้ว่าจะมาเมื่อไหร่ จะยอมรับความจริงที่เจอได้แค่ไหน
เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป
มีสุขสมมีผิดหวัง หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวัน
อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน
อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุดฯลฯ “
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมบ้านอรุณสุข ครับ.
คุณชาน..
……หากรัฐยังคงไร้ประสิทธิภาพในการจัดสรรทรัพยากร
ไปยังส่วนต่างๆย่อมก็จะก่อให้เกิดปัญหานี้อยู่อย่างต่อเนื่อง..
ที่สำคัญ ของทานสมัยนี้ ที่ไม่ใช่วณิพกยาจกแท้ ก็มีมิใช่น้อย
ครับ…
🙂
อ่านกลอนกานท์ เล่าตำนาน วณิพก
ที่ท่านยก นางสำอางค์ มาอ้างนั้น
เป็นเรื่องราว ที่มาชวน ใคร่ครวญกัน
เรื่องสำคัญ ของขอทาน กับการกรรม
นางสำอางค์ ตามืดมิด มองไม่เห็น
ทนลำเค็ญ เย็นยาก มากหลายล้ำ
แต่สำนึก ถึงคุณค่า ชะตากรรม
จึงร่ายรำ ร้องเพลงขอ พอเลี้ยงตน
ไม่เหมือนขอ ทานสมัย ใหม่ยุคนี้
มันมั่งมี มากมาย หลายเหลือล้น
แต่ยังโกง กอบโกยกิน ไม่ยินยล
แล้วเลี้ยงตน เลวกว่าเปรต ทุเรศทุรัง
โกงเงินทอง มากมาย หลายแสนล้าน
ยังจัณฑาล ขอโกงไป ไม่หยุดยั้ง
คอร์รัปชั่น จวนประเทศ อาเพศพัง
มันก็ยัง มาร้องขอ ต่อเวลา
ทำให้เห็น เป็นประจักษ์ ในหลักฐาน
ดั่งตำนาน อรุณสุข ปลุกชี้ค่า
ให้เราท่าน ทั้งผอง ตรองตรวจตรา
ถึงคุณค่า พวกแม้วอ้อ ร้องขอทาน
เรียกร้องขอ กว่าขอทาน สำอางค์อ้าง
ขอทุกทาง หวังครอบครอง ทั่วถิ่นฐาน
ขอให้กู ได้เป็นเพียง รัฐบาล
เพื่อสืบสาน ทรราช ไอ้ชาติแม้ว
ชีวิตไม่สิ้นต้องดิ้นไป…
มองดูชีวิตรอบตัวเราแล้วย้อนมองดูตน…
พี่นกยูงว่าเราโชคดีมากกว่าอีกหลายคน เรามีอวัยวะครบสามสิบสอง ไม่มีโรคประจำตัว เรียนจบมีงานการทำ แต่ทุกคนล้วนมีอุปสรรคผ่านเข้ามาในชีวิตเป้นระยะๆ บางทีดวงตก บางทีดวงขึ้น
บาครั้งสมหวัง บางครั้งไม่สมหวัง
ความไม่แน่นอนเกิดขึ้นอยู่เนือง ถ้าวันนี้พระอาทิตย์พรุ่งสุริยาก็ทอแสงใหม่…ใจเต้องเข้มแข็งสู้ต่อไปจริงมั้ยคะ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ มงคล 38 ประการที่พี่นกยูงระลึกเสมอๆ คือ คบคนพาลพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล เป้นอย่างนั้นจริงที่สุดจ่ะ…เอ็นดูพ่อนักกลอนเสมอค่ะ แม้จะไม่ได้มาเยือนบ่อยนักก็ตาม…
🙂
ประวัิติของยายสำอางค์
เป็นการสะเทือนคนกลุ่มหนึ่ง
ที่สังคมเดินข้ามอย่างไม่มีตัวตน
ปัญหานี้เป็นเรื่องของระบบ
โครงสร้างที่จำกัดทรัพยากร
ของคนอีกกลุ่มเพื่อป้อนให้แก่คนกลุ่ม
อื่น และที่สำคัญเป็นคนกลุ่มน้อยกว่า
ที่ได้รับประโยชน์มากกว่า
กฎของพาเรโต้ยังคงสะท้อนได้ดีอยู่ร่ำไป
ท่านคัมภีร์
สวัสดี วันเสาร์ ครับ..อากาศสดใสหลังได้เห็นพระจันทร์สวย
เมื่อคืนนี้..
จากความเห็นของ คุณคัมภีร์ ตรงกับบทกลอนดังที่ท่านพระพุทธ
พจน์วราภรณ์ ท่านรจนาไว้..
อันทรัพย์สิน ถิ่นฐาน ทั้งบ้านช่อง
อีกเงินทอง ไร่นา มหาศาล
เป็นสมบัติ ของตัว ได้ชั่วกาล
จะต้องผ่าน จากกัน เมื่อวันตาย
ส่วนความดี มีความสัตย์ สมบัติแท้
ถึงตัวแก่ กายดับ ไม่ลับหาย
จะสถิตย์ ติดแน่น แทนร่างกาย
ถึงตัวตาย ชื่อยังอยู่ เชิดชูเอย .
คนเราจะมั่งมีเพียงใด แม้นตายก็ไม่สามารถ
จะนำเอาทรัพย์สินนั้นๆ..ติดตัวไปด้วยได้..
สุดท้ายต้องกลายเป็น เถ้าธุลีเหมือนกัน..ครับ.
…สวัสดีครับคุณอรุณสุข…
มนุษย์มีความแตกต่างกันมากมาย..บ้างร่ำรวยมีทรัพย์ศฤงคารล้นฟ้า..บ้างยากจนข้นแค้นกัดก้อนเกลือ..แต่สุดท้ายเมื่อหมดกรรมที่ต้องชดใช้..จิตก็จำต้องพรากจากกายไปหมดสิ้นทุกคน…ไม่เว้นแม้แต่ผู้ทรงศีล..